τα σαραντάχρονα των "τροχών"

[Pierre Joseph Proudhon]

Μια μικρή ιστορία.

Υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να ισχυριστούν ότι αυτή η σχέση είναι παλιά, πολύ παλιά.
Από τότε που εύσωμος εισαγωγέας έκανε τα δεύτερα βήματά του στο χώρο. Τότε που τα 80άρια ήταν τόσο καλά (και ήταν) που έπαιρναν τα εξώφυλλα στο περιοδικό του εκδότη (Φεβρουάριος Ά73). Τότε που ο εισαγωγέας έδινε το καλό του γκρούπ 2, 80άρι στον εκδότη – δημοσιογράφο - γκουρού και το έφερε 4ο στο τρίωρο Τατόι του Ά73, μπροστά από το ΤΤ του Μάγγελ. Τότε, που το R80 ήταν το καλύτερο αυτοκίνητο του κόσμου (που δεν ήταν).
Και συνεχίστηκε η σχέση μια χαρά, και όταν ο εισαγωγέας είχε τα προβλήματα με τους εργαζόμενους στο Farma project, όταν επίσης ξεπεράστηκε το εμπόδιο του «σωφέρ» που εργαζόταν για τους «Γιαπωνέζους». Όταν μάλιστα το Αλέκος έγινε Αλέξανδρος και είχαμε B.MW., Renault, Porsche, Land Rover, χονδρικές λιανικές, πίστες, και από την άλλη συναντούσαμε ολάκερο Όμιλο, εισηγμένο στο Χ.Α.Α με οράματα για πάρκα, αιολικά, φωτοβολταϊκά, εξαγορές εντύπων σωρηδόν, ιδρύματα, κι άλλες πίστες ε!, τότε το πάρτι απογειωνόταν. Αν μετρήσαμε και λίγα πτώματα στο διάβα του εισαγωγέα, αδιάφορο, έτσι; Μερικές καταστροφές, Λεπτομέρειες, έτσι;
Αβάντα, εσείς, αβάντα εμείς σε όλα τα επίπεδα. Εκδοτικά, εκθεσιακά, μουσειακά, αγωνιστικά, δικά μας μαγαζιά ήταν όλα. Μονοπώλιο. Και στις σελίδες μας; Μέλι για τον εισαγωγέα. Τι κύριος, τι Gent, τι άνθρωπος.
Αν αυτό δεν διαμορφώνει συνειδήσεις, τότε τι κάνει; Έλεγε ο κόσμος: «πάω στην ΕΛΠΑ» και πήγαινε στο μουσείο της Πειραιώς. Ελλάδα 100%. Καλά, άλλοι αυτοί στην ΕΛΠΑ! Έκαναν όμως και τις δουλίτσες τους. Του το έκτισαν το μαγαζί στην Εθνική. Μια χαρά και Avant-garde η καλύτερα uber alles.
Κι όταν του αντιπροέδρου του ετελείωσε το εύκολο ρευστό με το οποίο πλήρωνε την καρέκλα του, πάρε Κύριε την κόκκινη την κάρτα. Έχουν τελειώσει κόσμο και κοσμάκι οι Ελπικοί ρε! στον πρώην πλούσιο θα διστάζανε;
ΚιΆ όταν η πολύ αλαζονεία, το κακό κουμάντο, και οι τρελές ανασφάλειες, γύρισαν το τζόγο καπάκι, άρχισαν οι αναποδιές. Το πρόστιμο της επιτροπής ανταγωνισμού, ήρθε έστω και μια δεκαετία καθυστερημένο. Δεν ανασταίνει νεκρούς, δεν απονέμει δικαιοσύνη αλλά πρέπει να πληρωθεί είναι και μια διαπόμπευση. πώς να γίνει; Όχι ότι κοκκινίζουν, αλλά ωραίο δεν είναι.
Η Ρεζί κάποτε κατάλαβε, τράβηξε το χαλάκι και game over.
Στην άλλη μπάντα τα ίδια. Ο Όμιλος γλίτωσε τις μπάρες του Κορυδαλλού, τον έσωσε ο Αντώνης και φυσικά στηρίζει ακόμα τον ψηλό που έκανε την αγωγή στη Ρεζί γυρεύοντας τι; 512 μύρια έουρος. Ε ρε γέλια.
Για όσους είναι μνησίκακοι, μια συμβουλή. Ισχύει και για τους δύο πρίγκιπες πρωταγωνιστές. Δεν πρόκειται να τους δείτε ούτε «μέσα», ούτε με ακορντεόν στο Σύνταγμα. Αλαζόνες ήταν, ηλίθιοι δεν είναι, και αν δεν έχουν κάνει την προσωπική μπάζα τους θα είναι τεράστια έκπληξη.
Βέβαια τα 38μετρα Maiora και τα χαϊλίκια με τους υψωμένους δείκτες στα ιδιόκτητα γραφεία, και τους ασθμαίνοντες υπαλλήλους να τρέχουσι μάλλον ετελείωσαν.
Μέχρι εδώ για τώρα. Υπάρχουν κι άλλα…