Θέλεις να σου πω κι εγώ την ιστορία μου?Αρχικό μήνυμα απο paganis
Το 95 που ετοιμαζόμουν να παντρευτώ είχα νοικιάσει ένα οροφοδιαμέρισμα 85m2 στον 1ο όροφο μιας μικρής πολυκατοικίας όπου απέναντι ακριβώς κατασκευαζόταν μια οικοδομή στην οποία δούλευαν αποκλειστικά αλλοδαποί. ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ Κυρίως Αλβανοί αλλά και Ρουμάνοι. Οι εργολάβοι μόνο ήταν Έλληνες. Τους έβλεπα κάθε πρωί.
Είχα λοιπόν ετοιμάσει το σπίτι ώστε να είναι όλα κομπλέ και με την "αρρώστια" που είχα πάντα με την τεχνολογία, είχα βάλει μέσα ότι καλύτερο υπήρχε από TV, stereo, video, PC, τα πάντα.
Ένα Σάββατο 10 η ώρα το πρωί φεύγουμε κι εγώ και η γυναίκα μου σε δουλειές προετοιμασίας για το γάμο. Γυρίζουμε κατά τις 12.30 και βλέπω μπαλκονόπορτα ανοιχτή (από την πλευρά της οικοδομής) Ανεβαίνω πάνω, και βρίσκω την κλειδαριά της πόρτας του διαμερίσματος σπασμένη. Δεν θα σου πω τίποτε άλλο γιατί όσο το θυμάμαι με πιάνει κάτι ...στο γάμο μου πήγα με δανεικό κουστούμι και παπούτσια.... όχι μόνο TV, stereo κλπ είχαν σηκώσει, μέχρι και το φουρνάκι των μικροκυμάτων. Αν είχαν λίγο χρόνο ακόμη θα είχαν πάρει ψυγείο πλυντήριο και κουζίνα ..τα μόνα που μου άφησαν. Κι όλα αγορασμένα με γραμμάτια....
Θες και το κερασάκι? Μετά από 1 μήνα και κάτι που τελείωσε η οικοδομή, μου "έφαγαν" και το αμάξι, ένα λουλούδι UNO turbo 1.4 i.e. ούτε 1 έτους με 12000χλμ αγορασμένο 4.000.000δρχ με δάνειο (το οποίο και πλήρωνα για 4 χρόνια χωρίς να έχω αυτοκίνητο).... γιατί μέσα στη ντουλάπα με τα ρούχα (τα οποία μου πήραν ΟΛΑ) είχα τα δεύτερα κλειδιά τα οποία δεν πήραν, αλλά τα αντέγραψαν ...γίνεται, οι κλειδαράδες ξέρουν... αλλά εγώ τότε δεν ανησύχησα μιας και τα δεν τα πήραν.
Θα πω ένα πράγμα μόνο. Επειδή έπρεπε να ξανα αγοράσω τουλάχιστον τα απαραίτητα, λόγω του ότι η γυναίκα μου ήταν ήδη έγκυος, αναγκάστηκα να πάρω ένα μτχ Autobianchi με 400.000δρχ θυμάμαι τότε ...και από εκει που προγραμματίζαμε να πουλήσουμε τον επόμενο χρόνο το UNO και να δούμε πως θα πάρουμε κάτι μεγαλύτερο ....η κόρη μου μέχρι 3 χρονών κυκλοφορούσε στο πίσω κάθισμα του Autobianchi.....
Μια 5ετία κόπων για τους φίλους μας... Δεν έχω ανάγκη να μου πουν άλλοι ιστορίες λοιπόν. Τα έζησα και τα πλήρωσα ο ίδιος. Τα χρωστούσα? Όχι ρε παιδιά, σας παρακαλώ δηλαδή... Μην τρελαθούμε! Έλεος!
edit: μη με ρωτήσετε πόσο με βοήθησε η αστυνομία ...γιατί θα με πιάσει νευρικό γέλιο......
