λοιπόν...γενικά επειδή πολά απ'αυτά που λέμε δεν ισχύουν, η κατάσταση είναι η εξής...κανείς
δεν γνωρίζει τη κατάληξη μπορεί να έχει μια συμπλοκή, είτε μέσα στο σπίτι μας με έναν εισβολέα,
είτε στον δρόμο με κάποιον που για οποιοδήποτε λόγο έχουμε διαπλικτιστεί, και είμαστε έτοιμοι
να πιαστούμε στα χέρια...και δεν ξέρουμε την κατάληξη, διότι δεν ξέρουμε ποιόν έχουμε
απέναντι μας, ασχετα με το τι όπλο κουβαλάμε πάνω μας...και εξηγούμε. αν κούφια η ώρα
που το ακούει δεί κάποιος απο μας ένα πρεζάκι μέσα στο σπίτι του, τι παραπάνω νομίζετε πως
θα χρησημοποιήσετε πέρα απο κάνα δυο ζευγάρια σφαλιάρες???ένα παράδειγμα είναι αυτό...
αν απο την άλλη πέσεις σε αδίστακτο που έχει μαχαιρώσει και έχει μαχαιρωθεί και είναι έτοιμος
για όλα, και έχει και το αβαντάζ του ότι αυτός γνωρίζει, ενώ εμείς δεν γνωρίζουμε πως είναι
εκεί και θέλει να μας κάνει κακό...τι νομίζετε πως θα προλάβετε να χρησημοποιήσετε???τπτ...
όσο για τις πολεμικές τέχνες, στράτο δεν είναι καθόλου χαζομάρες...πέρα απο καλή γυμναστική,
μαθαίνοντας πολεμικές τέχνες μαθαίνεις να αμύνεσαι πρώτα, και μετά να επιτίθεσαι όταν
και άμα βρείς μια ευκαιρεία...φυσικά και σε έναν καυγά μπορείς να κάνεις χρήση αρκετά απο
αυτά που έχεις μάθει, όχι απόλυτα με επιτυχία όμως...εξαρτάται βέβαια και τι είδους τέχνη
μαθαίνεις...όσο για τις επιδείξεις κτλ, είναι ένα μέρος των τεχνών που δεν παραβλέπεται...
θεώρησε το σαν εξετάσεις για να πάει κάποιος στο επόμενο λέβελ. αρκετές φορές βλέπουμε
ανθρώπους να κάνουν κινήσεις στον αέρα, βλέποντας τον ορίζοντα...και αυτά απαραίτητα είναι.
αυτές είναι φόρμες άσκησης, τις οποίες κάποιος που πάρι για να αλλάξει ζώνη, πρέπει να
γνωρίζει μέχρι και την παραμικρή κίνηση, να ξέρει που θα βγάλει κραυγή, να ξέρει που να
εκπνεύσει, που να φυσίξει, πόσο γρήγορα να χτυπήσει τον αέρα, κτλ κτλ...όσο βαρετό είναι
όταν το βλέπεις, άλλο τόσο είνα όταν τα κάνεις επί 3 συνεχόμενες προπονήσεις...θυμάμαι
πιτσιρικάς, που αυτός ήταν ένας λόγος που παράτησα του χου σου κουαν...η συγκεκριμένη
τέχνη όμως ήταν αυτή που μου έμαθε τα βασικά...γενικά κάθε τέχνη έχει και τα δικά της...
εγώ έχω κάνει χου σου κουαν - μου τάι - κικ μπόξινγκ - νιν πο. ποτέ εντατικά, και είμουν
πάντα ένας μέσος αθλητής. περίπου απο μία σεζόν στο καθένα έχω ασχοληθεί. το χου σου κουάν
είναι τέχνη άμυνας, και αν βρείς ευκαιρεία και χρειάζεται, να κάνεις ζημιά. το μου τάι είναι
ότι πιο π@υστικο υπάρχει με ίσως τα χειρότερα χτυπήματα, και έχει να κάνει με εξολόθρευση,
το κικ μπόξινγκ είναι πιο πολύ να βρείς την κατάλληλη ευκαιρεία και να κάνεις ζημιά, και το
νιν πο, έχει να κάνει με λαβές και ακινητοποίηση. κάτι σαν το τζούντο, μιας και είναι παρακλάδι
του, όπως και το χου σου κουαν, είναι παρακλάδι του ταε κβοντο...πάντως δεν ξέρω τι
γνώμη έχετε, αλλά μαθαίνοντας κάποια τέχνη, μόνο καλό στον εαυτό σας μπορείτε να
κάνετε...ένα καλό που έχουν πέρα απο την γυμναστική, είναι και η πειθαρχεία που μπορεί
να αποκτήσεις μαθαίνοντας κάποια απο αυτές τις τέχνες...
σόρυ για το πρίξιμο...









Απάντηση με παράθεση


