Tα τελευταία 15-20 θα διόρθωνα. Γιαυτό άλλωστε δικαιολογώ τους κάτω των 25 που δεν έχουν μέτρο σύγκρισης με το πως ζούσε ο Ελληνας μέχρι και την δεκαετία του 80 και αρχές του 90.
Οπως λέει ο Στάθης. Με Φιατ 127. Και ήταν και ευτυχής.
Αρη. Οσο για το αν δικαούμαστε να απολαμβάνουμε το επίπεδο ζωής που έχει π.χ ο Γερμανός. Το ερώτημα δεν είναι φυσικά το αν δικαιούμαστε. Ολοι όσοι εργάζονται ανα τον κόσμο το δικαιούνται. Το ερώτημα είναι το αν μπορούμε. Και φυσικά δεν μπορούμε. Είμαστε μια χώρα που δεν παράγει και εισάγει σχεδόν τα πάντα. Πλήρως αποβιομηχανημένη με κύριο προιόν τον τουρισμό (που και αυτόν δεν ξέρουμε να πουλήσουμε).
Τι προτείνουμε. Πάτρα αρχές της δεκαετίας του 90'. Κάθε πρωί απο τις 5.30 το πρωί η πόλη ξύπναγε σιγά σιγά και αποκτούσε ζωή. Πολύ ζωή όμως. Χιλιάδες κόσμου ξεκίναγε για την δουλειά του σε εργοστάσια. Πειραική-Πατραική, Χαρτοποιία Λαδόπουλου, Pirelli, Βέσο, Ντρέσκο, Misκο, Michele Moore κ.α
Εκλεισαν όλα ! Πλην ελαχίστων που πήγαν σε Βαλκανικές χώρες. Και τώρα είναι μια νεκρή πόλη που συντηρείται αποκλειστικά απο τους φοιτητές. Πόσο πιο άρρωστη μπορεί να θεωρηθεί μια κατάσταση απο αυτό που συμβαίνει εδώ ; H 3η πόλη της Ελλάδας να εξαρτάται αποκλειστικά απο τους φοιτητές.
Μόνη ελπίδα είναι η εκβιομηχάνιση ξανά. Με τον τρόπο που προσέλκυσαν οι Βουλγαρίες, Σκόπια κ.τ.λ Χαμηλοί μισθοί (απο το τίποτα καλλίτερα οι χαμηλοί σωστά ; ) και άλλα κίνητρα που εγώ δεν μπορώ να γνωρίζω.
Υ.Γ Και μη δίνετε πολύ σημασία στα δελτία ειδήσεων που λένε ότι το τάδε προιόν πωλείται π.χ στην Γαλλία 3 ¤ εδώ έχει 4,5 ¤. Να ρωτήσετε πόσο έχει το ενοίκιο π.χ στην Γαλλία όπου μια φίλη μου πληρώνει για γκαρσονιέρα 650 ¤.











