Αρχικό μήνυμα απο
Snoopy
Κατανοητά αυτά που λές.
Επι της ουσίας τώρα.
Τι προτείνεις?
Σταμάτη, αν και δεν είμαι ο πλέον επαϊων επί του θέματος, υπάρχουν κάποια πολύ βασικά μέτρα, τα οποία θα αποτελέσουν ένα καλό θεμέλιο για την ανάπτυξη ενός εύρωστου και λειτουργικού κράτους, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου και αφού μου το ζητάς, θα τα αναπτύξω εν συντομία.
Ως προς το δημόσιο τομέα:
-πάταξη της διαφθοράς και της κωλυσιεργίας , μέσω ελεγκτικών μηχανισμών που θα στελεχώνονται από νέα στο χώρο άτομα, ώστε να μην έχουν προλάβει να εμπλακούν σε σχέσεις νεποτισμού και διαπλοκής. Ορισμένα από αυτά τα άτομα, θα μπορούσαν να προέρχονται ίσως και από εξωτερικό. Παράλληλα, πρόβλεψη αυστηρών μέτρων (άνοιγμα λογαριασμών και κατάσχεση περιουσιών, μέχρι και φυλάκιση) για όσους παραβιάζουν με οποιοδήποτε αθέμιτο τρόπο τα καθήκοντά τους. Τα μέτρα αυτά θα ήταν ακόμα πιο αυστηρά για τα μέλη των ελεγκτικών μηχανισμών.
-καλύτερη οργάνωση και πάταξη της γραφειοκρατίας. Κατάργηση των εκατοντάδων άνευ ουσίας επιτροπών (πχ αποξήρανσης της λίμνης Κωπαϊδας), αλλά και ορισμένων θέσεων εργασίας (πχ νυχτοφύλακας στο υπουργείο, τη στιγμή που φυλάσσεται από 10 αστυνομικούς) και μετάθεση, όχι απόλυση, των εργαζομένων σε αυτές σε άλλες θέσεις εργασίας, όπου υπάρχει έλλειψη προσωπικού. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι σε βάθος 3-4 ετών, θα πρέπει να κρίνονται με βάση το έργο τους (όχι υπερβολικές απαιτήσεις, απλά κάποιοι βασικοί στόχοι που να διασφαλίζουν ότι το άτομο αυτό είναι ευσυνείδητο και εργάζεται επαρκώς, χωρίς να τη βγάζει όλο το χρόνο με αναρρωτική άδεια). Σε περίπτωση που ο εργαζόμενος αποκλίνει πολύ από τους στόχους, τότε να γίνεται έρευνα και αν αποδειχτεί ότι δεν συνέτρεχαν ιδιαίτεροι λόγοι γι'αυτό, κοινώς κοπροσκύλιαζε, να υποστεί κυρώσεις (κάποια μείωση μισθού για παράδειγμα). Αντίθετα, ο σωστός εργαζόμενος θα ανταμείβεται με αύξηση αποδοχών, κάποιες μέρες άδεια το χρόνο παραπάνω κοκ. Με αυτό τον τρόπο πιστεύω, δίνεται κίνητρο στον εργαζόμενο να δουλεύει σωστά και επιβραβεύεται η υπευθυνότητα.
-διαφάνεια. Προσλήψεις μόνο μέσω ΑΣΕΠ και όχι μέσω φωτογραφικών προκηρύξεων. Παράλληλα, διευθυντές ΔΕΚΟ και λοιπά μεγαλοστελέχη να διορίζονται μέσω διαγωνισμών και όχι με κομματικά κριτήρια όπως συμβαίνει μέχρι τώρα.
-ενιαίο μισθολόγιο για τους υπαλλήλους του δημοσίου, τα 1400-600 ευρώ, ποσό που με τα εισοδήματα δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 2.000 ευρώ (μιλάω για βασικό μισθολόγιο, αφού με τα χρόνια εργασίας θα υπάρχει και μια μικρή αύξηση). Έτσι, θα παύσουν να υφίστανται φαινόμενα όπου υπάλληλος στο υπουργείο οικονομικών παίρνει με τα επιδόματα 2.800 ευρώ, ενώ ο νοσηλευτής παίρνει 1100. Η ανεξέλεγκτη αυτή κατάσταση με τα αστεία επιδόματα που παίρνουν ορισμένοι εργαζόμενοι, πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Τέλος, κάθε χρόνο πρέπει να υπάρχουν αυξήσεις πάνω κάτω διπλάσιες του πληθωρισμού, ώστε να μη μειώνεται η αγοραστική δύναμη του κοινού και οδηγούμαστε σε ύφεση, κάτι που είναι βασική αρχή της Κεϋνσιανής θεωρίας (και εντελώς αντίθετο με τα μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνησή μας με τις ευχαριστίες του ΔΝΤ). Εννοείται ότι όλα αυτά ισχύουν και για τους μισθούς των ιδιωτικών υπαλλήλων.
-κοινωνικό κράτος. Αυτός ο τομέας είναι πραγματικά τεράστιος και χρειάζονται τόμοι για να καλυφθεί. Μια καλή αρχή θα ήταν να υπάρχει πραγματικά δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους τους πολίτες (αυτό συνδέεται και με τους τομείς της οργάνωσης βέβαια και της πάταξης της διαφθοράς, βλέπε φακελάκια). Σε επόμενο στάδιο, να υπάρχουν αρμόδιοι φορείς όπου ο πολίτης να μπορεί να απευθύνεται για τυχόν προβλήματα που μπορεί να έχει με το δημόσιο, τους ιδιώτες κοκ. Τέλος, πολιτισμική ανάπτυξη, με δωρεάν θεατρικές παραστάσεις, κινηματογράφο, εκδηλώσεις κλπ, για όσους δεν έχουν τα οικονομικά μέσα να πληρώσουν εισιτήριο.
Ως προς τον ιδιωτικό τομέα:
-συμφωνίες με κύριο γνώμονα το συμφέρον του κράτους και των πολιτών του, που να δίνουν παράλληλα και ένα λογικό κέρδος για τον επιχειρηματία. Για παράδειγμα, αν ένα έργο κοστίζει ένα Χ ποσό στον ιδιώτη, να βγάλει ένα κέρδος της τάξεως του 30-40% και μετά το έργο να κατοχυρωθεί στο κράτος, ώστε να συνεχίσει αυτό την εκμετάλλευσή του.
-πλήρης αποδοχή των εργασιακών δικαιωμάτων και αυστηρή τιμωρία στους εργοδότες που τα παραβιάζουν. Παράλληλα, μονιμότητα για όλους τους εργαζόμενους και απόλυση μόνο αν συντρέχουν ιδιαίτερα σοβαροί λόγοι (όπως πχ κλείσιμο της εταιρείας, όπου κι εκεί πρέπει να δοθούν οι απαραίτητες αποζημιώσεις και το κράτος να βοηθήσει τους απολυμένους να βρουν νέες θέσεις εργασίας, μέσω συμβάσεων που έχει κάνει για το σκοπό αυτό με ιδιώτες.)
-πλήρης διαφάνεια μεταξύ των συμβάσεων που υπογράφονται μεταξύ κράτους και ιδιωτών. Οι συμφωνίες αυτές θα πρέπει να γνωστοποιούνται αναλυτικά στους πολίτες, όπως θα πρέπει να γνωστοποιούνται και οι λόγοι για τους οποίους επιλέχθηκε η α εταιρεία αντί της β κοκ.
-πάταξη των καρτέλ. Οι εταιρείες που αποκαλύπτονται από την επιτροπή ανταγωνισμού ότι έχουν κάνει συμφωνίες μεταξύ τους, παραβιάζοντας την αρχή της ανταγωνιστικότητας, θα πληρώνουν υπέρογκα πρόστιμα, ώστε να είναι ασύμφορο γι'αυτές να ρισκάρουν (όχι όπως γίνεται σήμερα, όπου τα πρόστιμα, εκτός του ότι δεν εισπράττονται, είναι και πολύ μικρότερα του κέρδους). Επίσης, αν οι εταιρείες δε συμμορφωθούν θα κλείνουν.
-πάταξη της φοροδιαφυγής. Αυστηρότερα τεκμήρια για τα μεγάλα εισοδήματα και περισσότεροι έλεγχοι σε νυχτερινά κέντρα, εστιατόρια κλπ που φοροδιαφεύγουν κατά κόρον. Η τιμωρία σε περίπτωση φοροδιαφυγής, θα είναι πρόστιμο που θα ξεκινάει από το πενταπλάσιο του φοροδιαφεύγοντος ποσού και θα φτάνει σε φυλάκιση πολλών ετών.
-τέλος, ευνοϊκότερη φορολογία σε ποσά μέχρι 100.0000 ευρώ (από το 40% που είναι σήμερα), ίδια με τη σημερινή σε ποσά μέχρι 300.000 ευρώ και ανώτερη σε ποσά από εκεί και πάνω, με 0,5% ανά 100.000 ευρώ και μάξιμουμ το 60%.
Τα μέτρα αυτά είναι τόσο ελλειπέστατα, όσο και πολύ απλά διατυπωμένα, αφού βασίζονται περισσότερο στη λογική και την ισότητα, παρά στις οικονομικές αρχές (τις οποίες βέβαια δε νομίζω ότι παραβιάζουν).
Το βασικότερο που ήθελα να κρατήσω για το τέλος όμως, είναι οι πολίτες να αντιμετωπίζονται σαν ένα κοινωνικό σύνολο με στόχους, όνειρα, φιλοδοξίες και όραμα και το κράτος να εμπνέει, με την σοβαρότητα, την οργάνωση και την υπευθυνότητα που οφείλουν να το διακατέχουν, όλους μας, ώστε να γίνουμε καλύτεροι πολίτες και να το πάμε ένα βήμα παραπέρα, αφού το συμφέρον μας είναι άμεσα συνυφασμένο με το συμφέρον της πολιτείας. Αυτή είναι η κοινωνία την οποία οραματίζομαι και δεν τη θεωρώ επουδενί ουτοπία, παρά τα όσα θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε. Πίστη και προσπάθεια χρειάζεται και όλα μπορούν να επιτευχθούν.
the more people agree with me
the more I think I'm wrong
