Κατάλαβα Στάθη. Η φάση όπως την βλέπω εγώ είναι Γιε μου που πας μάνα θα πάω στα καράβια.
Προσωπικά και λόγω ηλικίας αλλά και υποχρεώσεων δε με απασχολεί τόσο το συνταξιοδοτικό όσο το θέμα ασφάλειας υγείας και γενικά της ανταπόδοδης των φόρων που θα κληθώ να καταθέσω από την ζωή μου, γιατί κακά τα ψέμματα ούτε 8ωρο υπάρχει ούτε τίποτα, οπότε η εργασία καταντά δεύτερη φύση. Δε ξέρω πραγματικά, βρίσκω μπροστά μου τοίχους όπου και αν κοιτάξω (κλείνω σε μια βδομάδα 1 χρόνο απλήρωτος, το τραγικό ποσό των 250¤ το μήνα και πρέπει να φιλήσω και ποδιές για να τα πάρω, ε άι σιχτίρ πια), την υγεία μου να έχω όμως, θα τα γ@@@@@ όλα, θα δω τι θα κάνω. Δε παλεύεται πλέον η φάση.
ΥΓ: σόρυ για τα οφτόπικ.