Αρχικό μήνυμα απο
nikos-Mpacket
Αγαπητε φιλε δεν ειναι απολυτο αυτο που λες,την περασμενη εβδομαδα ειχα ενα επεισοδιο με τον γιο μιας κυριας που ενω εκανα οπισθεν να παρκαρω αυτη μπηκε με την μουρη.
Χωρις να την βρισω αφου ειχε την ηλικια της μητερας μου και χαμογελωντας τοσο σε αυτην οσο και στον γιο της λεγωντας τους οτι απλα δεν ειναι σωστο,ο γιος της μου εχωσε 2 κουτουλιες που λογω της ενασχολησης μου με πολεμικες τεχνες αλλα και με απειρες παρομοιες καταστασεις στο παρελθον τις απεφυγα οσο μπορουσα,γυρισα να μπω στο αμαξι και αυτος συνεχισε να με χτυπαει με κλωτσιες και μπουνιες μονο που δεν ηξερε που να χτυπησει για να κανει ζημια απλα γουσταρε τον τσαμπουκα.
Ειναι τυχερος βεβαια που επεσε πανω μου σε αυτην την φαση της ζωης μου που λογω καποιων καταστασεων εχω ορκιστει να μην χτυπησω ανθρωπο παρα μονο αν κινδυνευει η ζωη μου ή η οικογενεια μου.
Το αποτελεσμα ηταν να φυγω με μια μελανια στο ποδι και μια κοκινιλα στο αυτι,αυτος ισως να χτυπησε λιγο το κεφαλι του στην μπουνια μου αλλα λιγο με νοιαζει με τετοια συμπεριφορα αργα η γρηγορα θα βρει τον δασκαλο του.
Με αυτο το παραδειγμα θελω να τονισω οτι μπορει εμεις να ειμαστε η αφορμη και οχι η αιτια στο ξεσπασμα ενος ανθρωπου και να την πληρωσουμε χωρις να φταιμε.
Γι αυτο λοιπον ενα εχω να σας πω αν και μεχρι πριν απο καποια χρονια ημουνα πολεμιος σε αυτο το ρητο,τωρα το λεω οπου βρεθω και οπου σταθω:
ΤΟΥ ΦΕΥΓΑΤΟΥ Η ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΕΚΛΑΨΕ ΠΟΤΕ και επειδη η δικια μου η μανα εχει κλαψει αν θελετε καντε το πραξη και δεν θα χασετε.
Απάντηση με παράθεση