Πόσα χρήματα πρέπει να βγάζει κανείς για να

[Thomelef]

Δεν είναι θέμα κοινωνικής διαστρωμάτωσης Γιάννη, είναι θέμα νοοτροπίας και ηθικής.

Μετά την εποχή των αεριτζήδων του Χρηματιστηρίου, όπου έγινε η μεγαλύτερη αναδιάρθωση πλούτου στη χώρα μας, ζήσαμε την εποχή των παπατζήδων και της εικονικής ευμάρειας. Κακά τα ψέμματα, κυκλοφόρησε πολύ χρήμα. Οι τράπεζες, οι οποίες είχαν μόλις εξυγειάνει το χαρτοφυλάκιό τους μέσω της Σοφοκλέους, σφάζονταν στα πόδια μας για το ποια θα προτιμήσουμε... Εμείς απ' την άλλη βρακί δεν είχαμε στον κώλο μας και πάιρναμε αβέρτα από διακοποδάνεια, γαμοδάνεια, αυτοκινητοδάνεια, O' Porto-δάνεια μέχρι φοιτητοδάνεια και δε συμμαζεύεται.

Αυτή η ανάπτυξη που ζήσαμε τόσα χρόνια, ήταν ανάπτυξη λόγω υπερκατανάλωσης και μάλιστα υπερκατανάλωσης με δανεικά. Έμπαινες ξυπόλυτος στο υποκατάστημα κι έβγαινες με σπίτι και αυτοκίνητο και δώρο διακοπές στη Μύκονο όπου η τάδε ή η δείνα τηλεπερσόνα ξεκωλιάρα πλήρωνε 3000 ευρώ τον μήνα για να καβαντζώσει την ξαπλώστρα. Ο 18χρονος έπαιρνε πρώτο αυτοκίνητο Audi S3 και πριν περάσει χρόνος είχε μεταπηδήσει σε Μ3 ή σε Porsche.

Απ' την άλλη πλακώσανε προγράμματα κι επιδοτήσεις, διορισμοί και συμβάσεις, εργολάβοι και προμηθευτές, καναλάρχες και ομαδάρχες και σ' όλα αυτά συντονιστές κάποιοι της πολιτικής τάξης. Το χρήμα μοιράστηκε και κατασπαταλήθηκε και τώρα που ήρθε ο λογαριασμός έμειναν προς πώληση τα BMW, τα Porsche και οι βίλλες.

τρελό ποστ, που είναι όλη η αλήθεια. μέχρι προχθές τα καλά και γρήγορα αμάξια,
ήταν κάτι πούντο και ραλύ, και στην χάση και στην φέξη, βλέπαμε και κάνα 325,
και το χαζέυαμε 3 ώρες, και απο μέσα μας σκεφτόμασταν ποιανού να είναι. σήμερα,
το 320, έγινε το fiatάκι της τότε εποχής. διακοπές σε κάμπινγκ, μιάς και ήταν το
πιο οικονομικό(που τελικά εκείνες οι διακοπές, σήμερα αποδυκνείεται πως ήταν
πραγματικές διακοπές, και όχι τα σημερινά χάλια με τις πριβέ ξαπλώστρες κτλ
μαλακίες), το κυριακάτικο φαγητό στην ταβέρνα ήταν η μεγάλη έξοδος της
εβδομάδος, και άλλα πολά πράγματα, τα οποία φαίνεται πως έχουμε ξεχάσει...
δεν λέω πως πρέπει να γυρίζουμε πίσω, αλλά αυτό που λέω είναι πως αν δεν
μπορούμε αλλιώς, πολύ απλά να καθόμαστε στ'αυγά μας. κάποιοι έκαναν ότι
έκαναν. με γειά τους με χαρά τους. απλά δεν έχουν το δικαίωμα να παραπονιούνται,
μιάς και η επιλογή ήταν δική τους. για τπτ δεν πρέπει να είμαστε σίγουροι, και
τπτ δεν πρέπει να έχουμε δεδομένο. δυστηχώς όσο περνάει ο καιρός, και βλέπω
την πραγματική κατάσταση κάποιων, πραγματικά απογοητεύομαι και αναρωτιέμαι.
τόσο επιπόλαιος???παιδιά...κακά τα ψέματα. δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα...
εγώ έχω δική μου δουλειά, ζώ στο ενοίκιο, έχω κόψει πολά έξοδα, δεν μπορώ
να κάνω πολά πράγματα που θέλω, πολές φορές πάνω τον εαυτό μου να λυπάμαι
το εικοσάρικο, στεναχωριέμαι, αλλά το βράδυ κοιμάμαι...κάποτε αναρωτιόμουν
μήπως έπρεπε και εγώ να πάρω δάνειο, για δικό μου σπίτι. σήμερα λέω δόξα το
θεό, που οι τράπεζες δεν ξέρουν πως υπάρχω. θα μου πείτε και τι θ'αφήσεις στο
παιδί σου αύριο μεθαύριο???δεν ξέρω...ξέρω σίγουρα τι θα προσπαθήσω να μην
του αφήσω. θεούς και δαίμονες να το κυνηγάνε...δόξα το θεό μικροί είμαστε
ακόμα, την δουλειά δεν την φοβόμαστε, κάτι θα κάνουμε πάλι...ας γίνει τώρα
το ξεκαθάρισμα που έπρεπε να γίνει πριν πολά χρόνια, ας είμαστε στην θέση μας,
και όλα θα τα στρώσουμε. και τότε θα τα στρώσουμε όπως πρέπει, και όχι με
του κώλου τα εννιάμερα.