Το ποστ του oldcars είναι πολύ σωστό. Η μόνη ελπίδα αυτής της χώρας να γλιτώσει από τις ποικίλες εξαρτήσεις της, εσωτερικές και εξωτερικές, είναι να γίνει, σε κάποιους τομείς έστω, ανταγωνιστική. . Είναι μιά εξαιρετικά επώδυνη διαδικασία γιά τον πολύ κόσμο που ήδη υφίσταται στην ατομική του καθημερινότητα τις συνέπειες της φαυλοκρατίας επί δεκαετίες, αλλά είναι η μόνη ελπίδα. Αν συνεχίσουμε να θεωρούμε κεκτημένο δικαίωμα του καθενός μας στο χώρο που εργάζεται και παράγει την χαμηλή παραγωγικότητα (μετρήσιμο μέγεθος αυτό ακόμα και στο Δημόσιο αν θέλουμε ...), τότε είμαστε καταδικασμένοι να συνεχίσουμε να ζούμε με την ελεημοσύνη των εξωτερικών μας κηδεμόνων.

Παράδειγμα : Οσοι βρίσκονται επί δεκαετίες στο χώρο της αγροτικής παραγωγής δεν μπορεί να μην έχουν ακουστά τις αιτίες γιά τις οποίες τα προϊόντα αυτής της γης δεν είναι ανταγωνιστικά ... Να προλάβω να πω πως η ευθύνη της πολιτείας είναι τεράστια γιά την μη πάταξη των κυκλωμάτων χονδρεμπορείας που εκμεταλλεύονται παραγωγό και τελικό καταναλωτή. Είναι μόνο αυτό όμως η αιτίας της χαμηλής ανταγωνιστικότητας των αγροτικών μας προϊόντων ...?

Δυστυχώς το θέμα είναι γενικότερο, νομίζω όλοι όσοι είμαστε ενεργοί οικονομικά πολίτες, κάπου βαθειά μέσα μας ξέρουμε τους λόγους γιά τους οποίους θα μπορούσαμε να είχαμε δουλέψει πιό αποτελεσματικά. Οχι γιά να αυγατίζουν τα έσοδα του κράτους από τους φόρους μας, αλλά γιά το δικό μας ώφελος, γιά το δικό μας επαγγελματικό μέλλον, γιά τους ορίζοντες που ανοίγονται στα παιδιά μας.

Ας μην κάνουμε σήμερα στο χείλος της εθνικής καταστροφής το λάθος να οχυρωνόμαστε πίσω από λογικές του παρελθόντος, η μόνη πιθανότητα γιά να υπάρξει αύριο σε τούτη τη χώρα, ένα αξιοπρεπές αύριο, είναι να αλλάξουμε μυαλά και νοοτροπίες. Ζούμε σε παγκοσμιοποιημένη αγορά, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Αυτή η κατάσταση έχει κανόνες, όποιος παράγει καλό και φτηνό πράγμα θα επιβιώσει, γιά τους άλλους υπάρχουν μόνο τα κρατικά transfer payments και τίποτα παραπάνω. Και ας μην ξανανοίξουμε τη γνωστή συζήτηση γιά το ποιοί τα φάγανε, θα έλεγα ... δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο σε δυσάρεστες καταστάσεις μεταξύ μας.