Δε κατεχω πολλα απο αεροπλανα και η εμπειρια μου σε πτησεις μικρη...
Οι χειροτερες εμπειριες μου ομως ειναι απο τα χρονια του στρατου.
Ημουν στην Χιο και τοτε υπηρχε μονο η ολυμπιακη για να σε πηγαινοφερνει.
υπηρχαν λοιπον κατι μικρα ελικοφορα με δυο διπλες σειρες καθησματα μεσα.κατι σαν λεωφοριο ενα πραμα.
Αυτα λοιπον ηταν πολυ τρομαχτικα στην απογειωση...ακουγες τα μοτερ να ζοριζονται τοσο που ελεγες..."Αντε να σηκωθει και να παρει υψος,γιατι αμα συνεχισει να τα ζοριζει ετσι...θα σπασουν..."
τραγικοτερη δε εμπειρια ολων ειναι αυτη με το ελικοπτερο..το Χιουι...κααααλα....
Ειμαι λοιπον στην Χιο και υπαρχει μια διμοιρια αμεσου επεμβασεως (ΔΑΕ) στην οποια και συμμετεχω...
Σε αυτην την ΔΑΕ λοιπον υπαρχουν διαφορες ασκησεις οπως αποβαση σε βραχονησιδα με φουσκωτα και αλλα τετοια ομορφα...
Μας λενε λοιπον οτι θα κανουμε αποβαση στην βραχονησιδα με ελικοπτεροοοο....
Αρχιζουμε μια βδομαδα λοιπον (χωρις το ελικοπτερο) την εκπαιδευση για το πως μπαινουμε,πως βγαινουμε κλπ κλπ...
Την επομενη ερχεται και το ελικοπτεροοοοοο.....
Αφου κανουμε οτι ειχαμε μαθει επιβιβαζμαστε στο ελικοπτερο σε δυο τριαδες που καθομασταν αντικρυστα.
Διπλα μου ο Γουνελης,ενας κοντος Ζακυνθυνος σειρα μου που ημασταν "αδερφια",σκυλος μαυρος ο Γουνελης....
Αρχιζει λοιπον το ελικοπτρεο και ανεβαζει στροφες για να απογειωθει.Ανεβαζε,ανεβαζε ,ανεβαζε...και οσο ανεβαζε ετριζε,ετριζε,ετριζε και ετριζε.
Μια στιγμη μεσα στον ολο πανικο των τριγμων αρχιζει να τρανταζεται και να κανει και αλλους θορυβους πολυ σχετικους με το τρανταγμα...παει λεω,κατι σκορπισε και θα εκραγει αμεσα αυτο το κωλομοτερ!!!!
Αμ δε...οι κραδασμοι και οι τριγμοι εχουν φτασει στο κρεσσεντο τους και εγω περιμενω να σπασει το μοτερ και να αρχισει να διαλυεται το ελικοπτερο!!!
Να σημειωθει οτι ειμαστε ακομα στο εδαφος!!!!
Αφου το ταρακουνημα και οι ηχοι που προειδοποιουν για την επικειμενη καταστροφη εχουν φτασει στο πικ τους αντι να σκορπισει,το γαμιδι απογειωνεται.......
Σκεψεις περνανε απο το μυαλο μου μαζι με εικονες του στρατοπεδου απο ψηλα και εικονες απο τα αγαπημενα μου προσωπα...σκατα...θα πεθανουμε!!!!
Ο Γουνελης διπλα μου ψελιζει κατι Παναγιες με βαρια Ζακυνθυνη προφορα και με κοιταει με ματια που πετανε φωτιες!
Η βολτα μας συνεχιζει σε πιο ηρεμους ρυθμους αλλα κανεις δεν βγαζει αχνα.Ο υπολοχαγος που εχω στην τριαδα απεναντυ μου νομιζω οτι πρεπει να ειχε ματαθανατια εμπειρια.
Βγαζει ο Γουνελης Marlboro και μου δινει,αναβουμε και ο ενας εκ των δυο πιλοτων αρχιζει να φωναζει για το τσιγαρο,δεν ακουω καλα τι λεει.
Ο Γουνελης κατι του φωναζει και ο πιλοτος ξαναγυρναει στην δουλεια του....
Απο τα καλυτερα τσιγαρα της ζωης μου.....
Αργοτερα οταν τελειωσε η ασκηση επιασα κουβεντα με τον εναν πιλοτο και μου ελεγε οτι αυτο το ελικοπτερο ειχε πολεμισει και στο Βιετναμ,οτι δεν πεφτουν,οτι ειναι πολυ ασφαλη και διαφορα αλλα τετοια ομορφα.
Οταν τον ρωτησα αν ειναι φυσιολογικο να ειναι ενα βημα πριν σκορπισει καθε φορα που απογειωνεται,μου απαντησε...."Νταξ μωρε...παλιο ειναι,ζοριζεται...."
Αυτα.
"ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠ ΤΟΝ ΑΡΗ" (Τζιμακος)