ΝΑΙ Η ΟΧΙ

[Z4 DCT]

Στις τράπεζες υπαρχουν ακομα 952 εκατομμύρια διαθέσιμο ρευστότητα..... κάντε τον υπολογισμό με τα 60¤ ανα λογαριασμό την ημέρα και μαντέψτε την συνέχεια.....


Α) η θα κανει συμφωνία...

Β) η θα κουρέψει το 60αρι και θα το κανει 20¤ για να φτάσει την Κυριακη

Γ) η θα κουρέψει καταθέσεις, πράγμα με πολυ ρίσκο πριν την Κυριακη, οποτε

Οπως παει το πράγμα αν δεν ειναι το Α θα εχουμε και Β + Γ

[Koyotte]

Στη ζωή δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο κι αυτό ισχύει πολύ περισσότερο στην πολιτική. Μακάρι να μάθουμε να διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις και να ερμηνεύουμε με λογική και λιγότερο συναισθηματισμό τις καταστάσεις που επικρατούν. Όλοι έχουμε την άποψη μας (και κάτι σχετικό είχε πει ο μέγιστος Clint Eastwood γι' αυτό....).
Γιατί σαν χώρα έχουμε φτάσει ως εδώ; Ένας από τους λόγους κατά την ταπεινή μου άποψη (ευχαριστώ για την ανοχή Clint): Είχα την τύχη( να βρεθώ συμφοιτητής με ορισμένους που πριν και τώρα κατέχουν πολιτικές θέσεις (κάποιοι ήταν και καθηγητές μου). Θυμάμαι τη γνωστή παράταξη, με τα chaki παντελόνια, το πουκάμισο το θαλασσί (μια φορούσα εγώ και μια εσυ...) και τα sailing παπουτσάκια να φροντίζει για τη διασκέδαση μας (εκδρομές, πάρτυ κλπ), την άλλη τη συντροφική να κόπτεται για το καλό μας με αερολογίες και αδιαόρατες υποσχέσεις για μια θεσούλα που κάπου, κάπως κάποτε θα μας περίμενε, την τρίτη την υπερσυντροφική, την όχι σε όλα (άντε να έλεγαν ναι σε καμιά ρακί στο σπίτι ή σε κανα κουτούκι που περίμενες όπου να 'ναι ότι θα καθόταν δίπλα σου ο Ζαχαριάδης) και την τέταρτη με τα στυλιάρια και τις κόκκινες σημαίες που έκλειναν τη σχολή σε ένδειξη συμπαράστασης στους ιθαγενείς ενός χωριού στον Αμαζόνιο (σόρυ, μου διαφεύγει το όνομά του).
Κανείς δεν ασχολούνταν με τη σχολή σε πρακτικό επίπεδο της καθημερινότητάς μας. Θυμάμαι, έβγαινε το πρόγραμμα της εξεταστικής του Σεπτεμβρίου, στις 10 πχ έδινες το χ μάθημα και στις 8 του μήνα ακόμα δεν είχαν βγει τα αποτελέσματα του Ιουνίου. Στα ντοσιέ που έβγαιναν ονομαστικά τα αποτελέσματα και ήταν χύμα, οι μισές σελίδες έλειπαν. Εντούτοις, η κάθε παράταξη ποτέ δεν έδωσε προτεραιότητα σε κάτι από αυτά. Όλοι, προετοιμάζονταν το Σεπτέμβρη για την υποδοχή των πρωτοετών, άλλος με πάρτυ, άλλος με κατήχηση κλπ. Πως θα τουμπάρουμε το "λαό" δηλαδή. Για την ουσία, το τι επίκειτο να αντιμετωπίσει στην καθημερινότητά του, τουμπεκί. Φυσικά, τα αρχηγόπουλα της κάθε παράταξης και οι κλακαδόροι τους, όποτε ήθελαν (γιατί ορισμένοι εκουσίως παρέμεναν επί χρόνια φοιτητές για να μαζεύουν πελατεία) περνούσαν αέρας τα μαθήματα μιας και είχαν τα κονέ, συνεπώς τέτοια πασέ ζητήματα δεν τους άγγιζαν....
Έτσι, στις συνελεύσεις, πρώτα ετίθετο το ζήτημα της Νικαράγουας ή της εκδρομής και μετά τα σκισμένα ντοσιέ... Μας έφταιγε η εκάστοτε κυβέρνηση, ο εκάστοτε υπουργός παιδείας που δεν μας έδινε κονδύλια (που, ναι ήταν λίγα), διαμαρτυρόμασταν για το κακό χάλι της σχολής, όμως οι ίδιοι σκίζαμε τα ντοσιέ, οι ίδιοι βάφαμε τους τοίχους, οι ίδιοι σπάζαμε τα έδρανα και τα παράθυρα, οι ίδιοι μέσω των παραπάνω που τους ψηφίζαμε, δεν πιέζαμε τους καθηγητές να βγάλουν πιο γρήγορα τα αποτελέσματα... Αυτό τον μικρόκοσμο, χρόνια τώρα τον βλέπω σε επίπεδο εκπροσώπησης και διακυβέρνησης...