Από τη ρυμούλκηση εκτός του όρμου Φηρών ως τη βύθιση [Επεξεργασία]
Προσπάθειες για να αποτραπεί η βύθιση του πλοίου
Από τον πλοίαρχο ζητήθηκε από το ρυμουλκό «Λέων 1» να μεταφέρει το πλοίο στα αβαθή μεταξύ των ναυδέτων 3 και 4, όμως το ρυμουλκό απάντησε πως η προσάραξη ήταν κανονισμένη για άλλο σημείο.[5] Τον πλοίαρχο του S.D. τον άκουγαν οι λοιποί λεμβούχοι από το κανάλι 14 των VHF να ρωτά κατ' επανάληψη «πού με πάτε».[6] Τελικά το πλοίο μεταφέρθηκε και με τη βοήθεια των ρευμάτων, καθώς το ρυμουλκό δεν είχε την απαιτούμενη ισχύ, στα «Παλιά Ορυχεία Καραγιώργη», στην «παραλία Τσεκούρα», όπου και προσάραξε με την πλώρη. Στη συνέχεια ήταν σχεδιασμένο το ρυμουλκό να "πάρει κάβο" από την πρύμνη του S.D. ώστε να την τραβήξει επίσης στη στεριά και το πλοίο να μη βυθιστεί. Ο ιδιοκτήτης και κυβερνήτης του ταχύπλοου «Καλόγερος», που είχε αναλάβει να συλλέξει την άκρη του κάβου που είχε αφεθεί από την πρύμνη του S.D. για τη στρέψη της πρύμνης στη στεριά, την πήρε και την παρέδωσε στο ρυμουλκό ώστε αυτό να φέρει τη δεξιά πλευρά του πλοίου παράλληλα στην παραλία. Ο κάβος όμως δεν ήταν δεμένος στο S.D. και έπεσε στη θάλασσα. ΟΙ εκκλήσεις του κυβερνήτη του «Καλόγερος» στο VHF για τη ρίψη νέου κάβου από την πρύμνη δεν απαντήθηκαν. Πήγε κοντά στο πλοίο στα σημεία που έβλεπε ανθρώπους με φακούς πάνω σε αυτό και τους φώναζε και επίσης δεν απαντούσαν. Πήγε ξανά στην πρύμνη του πλοίου για να βρει τις ανεμόσκαλες που κρέμονταν από εκεί αλλά είχαν τραβηχτεί. Με ευθύνη της πλοιοκτήτριας εταιρείας δεν εστάλησαν από την πρόσκρουση ως την ώρα της βύθισης ρυμουλκά με την απαιτούμενη ισχύ για την οδήγηση του πλοίου, ούτε ερευνήθηκε αν υπήρχαν κατάλληλα ρυμουλκά κοντά ώστε να ζητηθεί βοήθεια από αυτά.[1] Η πλοιοκτήτρια εταιρεία επί 12 ώρες καθυστέρησε να ζητήσει επισήμως και να συνάψει συμβόλαιο με ειδικευμένη ναυαγοσωστική εταιρεία. Με ενδιαφέρον να βοηθήσει και ξεκινώντας στις 16:30 με ναυαγοσωστικό πλοίο προς τον τόπο του ατυχήματος, απωθήθηκε δεύτερη εταιρεία διάσωσης με τη διαβεβαίωση πως υπήρχε πλήρης έλεγχος των διαδικασιών διάσωσης του πλοίου και το ναυαγοσωστικό επέστρεψε στη βάση του στο Λαύριο. Μαθαίνοντας στις 18:00 πως το πλοίο είχε πάρει κλίση, η δεύτερη ναυαγοσωστική εταιρεία ξεκίνησε και πάλι με δική της πρωτοβουλία και απωθήθηκε ξανά από την πλοιοκτήτρια. Γύρω στις 10 με 11 το βράδυ, η πλοιοκτήτρια πλέον ζήτησε τη βοήθεια από τις ναυαγοσωστικές εταιρείες και στις 2:20 στάλθηκε από ναυαγοσωστική το φαξ με την εντολή για παροχή διάσωσης για να της επιστραφεί μετά από λίγο υπογεγραμμένο.[8] Τελικά το S.D. βυθίστηκε στις 7 τα ξημερώματα της Παρασκευής, 6 Απριλίου 2007.[2]
Οι Γάλλοι αγνοούμενοι [Επεξεργασία]
Ο Ζαν Κριστόφ Αλέν 45 ετών, η σύζυγός του Αν 43 ετών και η κόρη τους Μοντ 16 ετών, ειδοποίησαν τηλεφωνικά τη ρεσεψιόν πως στην καμπίνα 2024 του δευτέρου καταστρώματος, όπου βρίσκονταν, έμπαιναν νερά. Τους είπαν να περιμένουν μέχρι να έρθει κάποιο μέλος του πληρώματος για βοήθεια. Ανήσυχη για το γιο της που βρισκόταν εκτός της καμπίνας, η Αν βγήκε περνώντας με μακροβούτι από τον πλημμυρισμένο διάδρομο και φτάνοντας πάνω ενημέρωσε τον επικεφαλής του γαλλικού γκρουπ. Οι δύο Γάλλοι, πατέρας και κόρη, κηρύχθηκαν «σε αφάνεια» από γαλλικό δικαστήριο, καθώς με τη σύγκρουση το δεύτερο κατάστρωμα ήταν απροσπέλαστο από την εισροή των υδάτων σε αυτό και στο βυθισμένο πλέον πλοίο, παρόλο που έσπευσαν δύτες λίγες μέρες μετά για τον εντοπισμό τους[7], δε βρέθηκαν ποτέ οι σωροί τους. Για το λόγο αυτό δεν έχουν ασκηθεί ποινικές διώξεις για ανθρωποκτονία σε βάρος του πλοιάρχου και της πλοιοκτήτριας εταιρείας.[2]
Επιπλέον στοιχεία που προκαλούν ερωτηματικά [Επεξεργασία]
Όλες οι συνεννοήσεις μεταξύ του καπετάνιου, του γραφείου της πλοιοκτήτριας εταιρείας, του συμβουλίου και του αξιωματικού κρίσεων έγιναν από κινητά τηλέφωνα, σε αντίθεση με τον κώδικα ασφαλούς διαχείρισης.[1]
Ο καταγραφέας δεδομένων ταξιδίου αποτελείτο από δύο κύριες μονάδες[Σημ. 8]. Από τη στιγμή της σύγκρουσης ως και της ρυμούλκησης και πλήρους εγκατάλειψης του πλοίου: α) Στην κεντρική μονάδα δεν ενεργοποιήθηκε από κανένα αξιωματικό η διαδικασία της εγγραφής σε δίσκο DVD, η οποία θα απαιτούσε περί τα 15 λεπτά και προβλέπεται για την περίπτωση εγκατάλειψης του πλοίου. β) Η δευτερεύουσα μονάδα της υδατοστεγούς κάψουλας δεν αφαιρέθηκε και αφέθηκε επίσης να βουλιάξει με το πλοίο, παρόλο που η αποδέσμευσή της από τη βάση της θα διαρκούσε μόλις δύο λεπτά.[1] Στις οδηγίες «δεν υπάρχει υποχρέωση προς τον πλοίαρχο ενός πλοίου για την απόσπαση της κάψουλας του VDR από το πλοίο μετά από κάποιο ατύχημα»[9]. Στο μαύρο κουτί βρέθηκαν τελικά μόνο 86 λεπτά καταγραφής, αντί 4 ωρών, πράγμα που θεωρήθηκε «περίεργο»[Σημ. 7].
Ο οικολογικός κίνδυνος [Επεξεργασία]
Το ναυάγιο παραμένει ως σήμερα στο βυθό, κρεμάμενο σε χείλος γκρεμού, θεωρείται τοξική απειλή για την περιοχή και έχει χαρακτηριστεί «απόβλητο». Στην περίπτωση που γλιστρήσει, ανάλογα με το πότε αυτό θα συμβεί και την κατάσταση αποσύνθεσης του πλοίου, είναι πιθανό να μην αντέξει το κουφάρι και η ρύπανση να επιταχυνθεί σε μεγάλα επίπεδα. Ήδη από τις πρώτες εβδομάδες έχουν αρχίσει να ηλεκτρολύονται τα μεταλλικά του μέρη και από κάποια στιγμή και πλέον θα είναι αδύνατο να ανελκυθεί λόγω εκτεταμένης διάβρωσης. Εκτός από τα πετρελαιοειδή και τα έλαια που αναβλύζουν αδιάλυτα στην επιφάνεια της θάλασσες και συλλέγονται, σημαντικότερος κίνδυνος είναι οι υδατοδιαλυτές και μη διαλυτές τοξικές ουσίες που προέρχονται από την αποσύνθεση των μερών του πλοίου και χαρακτηρίζονται ως εξαιρετικά επικίνδυνες.
Αρχικό μήνυμα απο S8N
Ιtalian for ever...
Δικαιώματα - Επιλογές
Απάντηση με παράθεση
