Αν οι καμπύλες του dyno είναι ανοδικές μέχρι και τον κόφτη, ναι να αυξηθεί το όριο περιστροφής.
Αν όχι τότε δες που θες να πας (αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς), στήσε το μοτέρ έτσι ώστε να αντέξει αυτό που θες και ανέβαζε τον κόφτη βήμα βήμα και ρυθμίζοντάς το κάθε φορά.
Δεν είναι απαραίτητο ότι μόνο με την άνοδο του κόφτη θα πάρεις άλογα, και δεν είναι λόγος να μπεις σε διαδικασία rebuilt ΜΟΝΟ για να ανεβάσεις τον κόφτη.
Αυτά περί φιλοσοφίας.
Για την κρυογενική επεξεργασία συμφωνώ με στράτο και βασίλη στο τι κάνει.
Εγώ προσωπικά θα την εμπιστευόμουν όμως και για τον εξής λόγο.
Μπορεί όντως το υλικό να γίνεται πιο ψαθυρο (όχι μπορεί γίνεται) όμως η αντοχή του σε θερμική καταπόνηση και η αύξηση του φορτίου που μπορεί να δεχτεί δικαιολογεί πιστεύω τη διαδικασία. Ο λόγος γιατί οι ανοχές ενός σύγχρονου μοτέρ και γενικά των εξαρτημάτων που το συνοδεύουν (ακόμα και τα φρένα) είναι τόσο μικρές που καταστροφικά αποτελέσματα θα έχεις ακόμα και αν κάποιο εξάρτημα υποστεί έστω και την ΕΛΑΧΙΣΤΗ στρέβλωση (πριν σπάσει δλδ).
Από τη στιγμή που αυξάνεις το όριο της στρέβλωσης αυτής και αν σκεφτείς ότι ήδη είσαι άνω των ορίων των κανονικών εξαρτημάτων, το μόνο μειονέκτημα είναι ότι φέρνεις το όριο διαρροής του υλικού πιο χαμηλά. Όπως είπα όμως και η παραμικρή στρέβλωση (που σε ένα ΜΗ επεξεργασμένο μέταλλο θα έρθει συντομότερα) θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα.
Αυτό που πρέπει να κοιτάξεις είναι και το όριο περιστροφής του κομπρέσσορα αν ξεφύγεις πολύ από τον κόφτη.
Μιλάω στα περί φιλοσοφίας και χονδροειδώς, αλλά δε νομίζω ότι πέρα από ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, έχουν και άλλο ενδιαφέρον, τα μαθηματικά στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ο Δ.Χοϊδάς είχε γράψει σε ένα R&D ότι μια εταιρεία ταχυδρομείων στην Αμερική πέρασε από κρυγοενική επεξεργασία ΌΛΑ τα δισκόφρενα από τα φορτηγάκια της με αποτέλεσμα την ΘΕΑΜΑΤΙΚΟΤΑΤΗ αύξηση της αντοχής τους σε χρόνο και γενικά στις καταπονήσεις.
ΥΓ:στάθη, ο Χοϊδάς εκδίδει τίποτα γράφει πουθενά; Ξέρεις;