Θα σου πω τι αρέσει σε μένα και θα το λήξω εδώ γιατί αυτό που κάνεις δεν έχει νόημα νομίζω και δε ξέρω αν θα σου απαντήσουν κι οι υπόλοιποι.
Ξεκινάμε από τα βασικά. Καταρχάς είναι ένα ιδιαίτερο, μοναδικό και συλλεκτικό αυτοκίνητο με 100% σπορ χαρακτήρα και προσανατολισμό. Εμφανισιακά με το M-Pack φαίνεται πανέμορφο, οι 18άρες είναι κόσμημα και όταν κάθεσαι στο μπάκετ από αλκαντάρα και πιάνεις το χοντρό Μ τιμόνι, τότε απλά "κουμπώνεις". Στο δρόμο τώρα, με ενθουσιάζει η συνολική αίσθηση που αποκομίζεις από το αυτοκίνητο. Το βαρύ, ακριβέστατο τιμόνι, η άμεση απόκριση γκαζιού λόγω έλλειψης valvetronic και χρήσης συμβατικής πεταλούδας, το εξαιρετικά ουδέτερο στήσιμο, τα άμεσα και δυνατά 300mm φρένα, ο εξαιρετικός ήχος, το στροφάρισμα στις 7.500 (κι ο ήχος εκεί) και το σβέλτο δούλεμα του μοτέρ που έχει πραγματικά ΤΟΝ ΑΓΕΜΙΣΤΟ...δε σταματάει να δίνει!!!
Όλα αυτά λοιπόν μου επιτρέπουν να φρενάρω όσο πιο αργά μπορώ εκμεταλλευόμενος τα εξαιρετικά φρένα, γνωρίζοντας ότι στο turn-in δε θα με προδώσει με "μούτρα" και όντως στρίβοντας το εμπρός μέρος ακούει...κολλάει κάτω, βιδώνει και δε κουνιέται και χρησιμοποιώ την άμεση απόκριση του γκαζιού σε συνεργασία με τη σωστή κλιμάκωση να το πατήσω εκεί που το θέλω να ανοίξει (όχι 5 λεπτά μετά) για να βγω γρήγορα από το Κάπα. Το σασί απλά ακούει και στρίβει χωρίς ίχνος γλιστρίματος.
Αυτό.
Κι επειδή το συγκρίνεις συνεχώς με το 325i, έχοντας οδηγήσει το 325i λοιπόν, ομολογώ ότι περίμενα περισσότερα από τον 6κυλ κι αν ήταν να έτρωγα το αγγούρι του 3λτ (τέλη, ασφάλειες, έκτακτες εισφορές, αγελάδα του κράτους κλπ) θα διάλεγα ένα 335i. Πολύ πιο διασκεδαστικό βρήκα το si λοιπόν από το 325i, στο οποίο si το ελαφρύ και άμεσο εμπρός μέρος του, μου επιτρέπει να το "πετάω" από στροφή σε στροφή...βιδωμένο στο δρόμο.