Θα συμφωνήσω με το Σπύρο σε αυτό. Πάντα η αγορά, και σε δεύτερο βαθμό η υπάρχουσα τεχνογνωσία, όριζε τον επικρατούντα τύπο μοτέρ.
Στην αμερική, τη δεκαετία του 60, η βενζίνη ήταν πάμφθηνη, τα μέρη όμως των μοτέρ ήταν κακής ποιότητας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να επικρατήσουν μοτέρ με πολύ μεγάλο κυβισμό, που δούλευαν στο 50% της ικανότητας τους. Δεν ήταν στρεσσαρισμένα, γι' αυτό δε σπάγανε και δε χαλάγανε.
Στην ιαπωνία φορολογούνται με βάση τον κυβισμό και το μήκος (ακόμα). Γι' αυτό και η χώρα του ανατέλοντος ηλίου παράγει αυτοκίνητα σαν το Daihatsu Copen 699cc. Μήκος κάτων των 3.5μ και κυβισμός κάτω των 700ων κυβικών. Εμπίπτει στο αφορολόγητο.
Στην Ευρώπη του 21ου αιώνα η φορολόγηση γίνεται με τα γραμμάρια εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα. Εξ' ου και τα τουρμπάτα μοτέρ με εργοστασιακή όβερμπουστ. Στο στανταρ τεστ μέτρησης ρύπων, δεν περνανε τις 3000 στροφές συχνά. Οι ρύποι είναι χαμηλοί. Η μέγιστη απόδοση, όμως, είναι αρκετά ψηλά. Win - win situation για όλους εκτός από τους παλιούς πενβέφανς.
Ναι, για τους ρομαντικούς υπήρχαν (ίσως και υπάρχουν ακόμα) κάποια μοτέρ που ήταν ξεχωριστά. Ήταν όμως η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Και όταν η νομοθεσία έγινε πιο σκληρή, τα μοτέρ αυτά απλά καταργήθηκαν, δεν μπόρεσαν να εναρμονιστούν. Γι' αυτό και 30/12/2011 σταμάτησε η παραγωγή του παλιού V10 της Audi και η πωλήσεις των RX-8, το οποίο είχαν φροντίσει να στοκάρουν οι αντιπροσωπείες με ημερομηνία ταξινόμησης 12ο του 2012.











