Η PSA Peugeot Citroen απολύει 8.000 εργαζόμενους

[gnx]

Η πεζώ όπως και η ρενό δεν έχουν pricing power. Αυτό κάνουν τα αποτελέσματα τους λίγο binary. Το περιθώριο κέρδους της πεζώ είναι καπου 2,5%-3% και φτάνει και παραπάνω όταν το product mix τυγχάνει φρέσκο. Με τζίρο κοντά στα 50 billion κερδιζουν συνήθως κανα δυο billion. Οταν εχουν κερδη, η μετοχη φαντάζει τσαμπα, Ρ/Ε 2,5-3. Τώρα τους έλαχε η επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας και χάνουν, καίνε κάπου 700 εκ cash το χρόνο. Έχουν όμως, είχαν για την ακρίβεια στην αρχή του χρόνου, 2 billion cash. To 2008 είχαν 1 billion και η μετοχή είχε πέσει στα 10 και κάτι εάν θυμάμαι καλά. Σήμερα έκλεισε στα ¤6,5. Εγώ λέω κόντρα στο ρεύμα αγοράσετε!


Sent from my iPhone using Tapatalk

[GiannisRob]

Εξαιρετικά ενδιαφέροντα Γιάννη !

Αν θές γράψε και τη συνέχεια !

Η πεζώ όπως και η ρενό δεν έχουν pricing power. Αυτό κάνουν τα αποτελέσματα τους λίγο binary. Το περιθώριο κέρδους της πεζώ είναι καπου 2,5%-3% και φτάνει και παραπάνω όταν το product mix τυγχάνει φρέσκο. Με τζίρο κοντά στα 50 billion κερδιζουν συνήθως κανα δυο billion. Οταν εχουν κερδη, η μετοχη φαντάζει τσαμπα, Ρ/Ε 2,5-3. Τώρα τους έλαχε η επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας και χάνουν, καίνε κάπου 700 εκ cash το χρόνο. Έχουν όμως, είχαν για την ακρίβεια στην αρχή του χρόνου, 2 billion cash. To 2008 είχαν 1 billion και η μετοχή είχε πέσει στα 10 και κάτι εάν θυμάμαι καλά. Σήμερα έκλεισε στα ¤6,5. Εγώ λέω κόντρα στο ρεύμα αγοράσετε!


Sent from my iPhone using Tapatalk

Ενδιαφέρουσα η άποψη του νονού του spar@, αλλά δυστυχώς δεν έχω τις γνώσεις για να την συνεχίσω στο ίδιο μήκος κύματος. Αυτό που μπορώ να γράψω εδώ, είναι η προσωπική μου εκτίμηση για τους λόγους που ο όμιλος PSA έχει πάρει την κάτω βόλτα τα τελευταία χρόνια.

Αν πάμε γύρω στα 10 χρόνια πίσω, ίσως και κάτι λιγότερο, η Peugeot είχε τότε στη γκάμα της τα πολύ επιτυχημένα 106 και 206, το μεσαίο 306 και σύντομα το 307, σαν οικογενειακό σεντάν το 406, ενώ τα υπόλοιπα δεν είχαν μεγάλη συμμετοχή στον όγκο πωλήσεων της εταιρίας.

Το 106 ήταν ένα απίστευτο μικρό αυτοκίνητο, με μικρό κόστος κτήσης και χρήσης, με την έκδοση rallye να είναι η πιο δημοφιλής, αμέσως μετά από τα βασικά 1100 τα οποία διάφοροι μετέτρεπαν σε rallye. Πούλησε πολύ καλά. Το ίδιο και το 206, το οποίο πούλησε πάνω από 6 εκ. μονάδες, αριθμός τεράστιος για τα δεδομένα της Peugeot. Σε αυτά τα δύο αυτοκίνητα βάσισε η Peugeot την επιτυχία της την προηγούμενη δεκαετία.

Στην επόμενη γενιά μοντέλων το 107 δεν είχε τον ίδιο χαρακτήρα με το 106. Ήταν ένα αυτοκίνητο σχεδιασμένο να είναι όσο πιο οικονομικό γίνεται, και υστερούσε σε χαρακτήρα και youth appeal σε σχέση με το 106. Το δε 207, ανέβηκε πολύ σε τιμή σε σχέση με το 206, μεγάλωσε σημαντικά, σχεδόν 20εκ, ενώ έγινε πολύ πιο soft. Το κοινό που αγόραζε Peugeot για την κλασσική γαλλική συμπεριφορά έφυγε, με το 207 να κλέβει πωλήσεις από την αμέσως μεγαλύτερη κατηγορία. Το 407 ήταν μια απογοήτευση για την εταιρία.

Αντίστοιχα τα πράγματα και στη Citroen, η οποία ακολούθησε μια πιο εξεζητημένη σχεδιαστική πορεία, με το C4 με το περίεργο τιμόνι, το οποίο είχε, λέει, τη στεφάνη ανεξάρτητη από το υπόλοιπο σύστημα, για να είναι, λέει, ο αερόσακος πάντα στη σωστή θέση. Πίπες, γιατί ο αερόσακος συνέχισε να είναι ο στρογγυλός που είχαν όλα τα υπόλοιπα Citroen. Εν πάσει περιπτώση, οι δύο αυτές εταιρίες έχασαν την ταυτότητα τους, τα προϊόντα τους έγιναν πιο generic, ενώ η σχεδιαστική τους ταυτότητα ξένισε πολλούς αγοραστές. Τα Citroen έδειχναν κάπως περίεργα, ενώ τα Peugeot ήταν λες και θα σε φάνε με εκείνο τον προφυλακτήρα που ήταν σαν να χάσκει το στόμα της φάλαινας.

Αυτοί που ήθελαν σωστό μικρό γαλλικό κατέληξαν να αγοράζουν Clio 3ης γενιάς, το οποίο, μετά την μάπα που ονόμασαν Clio 2ης γενιάς, έστριβε όπως το πρώτο Clio. Δηλαδή παίρνεις το πόδι σου απ' το γκάζι πάνω στη στροφή και αρχίζεις να μαζεύεις ανάποδα. Πολλά ανάποδα. Lift off oversteer, λοιπόν, και άγιος ο θεός.

Όσον αφορά τη μεσαία κατηγορία, το Megane είχε ένα τεράστιο πλεονέκτημα στον τομέα της οδηγικής συμπεριφοράς, όντας ένα πολύ νευρικό αυτοκίνητο, παρά το ηλίθιο, ομολογουμένω, design. Πιο νευρικό και από το Focus 2ης γενιάς, τα οποία έτυχε πριν 2 χρόνια να οδηγήσω back to back (Focus 1.6 vs Megane 1.6) και η σύγκριση ήταν σοκαριστική! Το Focus, όμως, ήταν το πιο ολοκληρωμένο αυτοκίνητο της κατηγορίας του και μάλιστα με σωστή τιμολογιακή πολιτική, και πολύ απλά σάρωσε σε πωλήσεις.

Στη δε κατηγορία των οικογενειακών σεντάν, το 407 ήταν ομολογουμένως αποτυχία, ενώ το C5 δεν πούλησε όσο περίμενε η Citroen. Διάβαζα, μάλιστα, σήμερα κάπου στο ίντερνετ, ότι υπάρχουν σκέψεις για το αν θα υπάρξει successor των C5/508. Τέλος πάντων, τα δύο γαλλικά οικογενειακά σεντάν, δεν κατάφεραν να είναι ανταγωνιστικοί παίκτες στη σκακιέρα, με το Mondeo να είναι ο βασιλιάς της κατηγορίας του, ακολουθούμενο από 159 και Laguna. Στα ίδια χρήματα, καλή λύση υπήρξε και το S40, ειδικά γι' αυτούς που ήθελαν σεντάν για το σεντάν, και όχι για τους χώρους του.

Με τούτα και με 'κείνα, φτάνουμε στο 2010, με τον όμιλο PSA να έχει πωλήσεις πεσμένες κατά 20% παραπάνω σε σχέση με τον ανταγωνισμό και χωρίς να έχει εξασφαλίσει κάποιας μορφής συνεργασία με κατασκευαστή αντίστοιχου μεγέθους, όταν η Renault έκανε την κίνηση με τη Nissan (μπορεί η Nissan εδώ να πουλάει μόνο Navara, έχει όμως ισχυρή παρουσία σε Αμερική και Ασία, όπως και η Renault στην Ασία μέσω της Samsung Motors) και ο όμιλος ΦΙΑΤ έκανε την κίνηση με τον όμιλο φαστ φουντ, GM.

Η συνεργασία με τη BMW, δεν έδωσε κάτι παραπάνω από ένα μοτέρ με προβλήματα, που είχε αντίκτυπο στη φήμη και των δύο εταιριών (Peugeot - Mini), τουλάχιστον σε αυτούς που ασχολούντε με το άθλημα. Ο πατέρας μου, λόγου χάρη, πολύ που χέστηκε που το 207 της ξαδέλφης του έχει κινητήρα BMW. Και V12 από Ferrari να είχε, πάλι Volvo θα της έλεγε να πάρει, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Φτάνουμε, λοιπόν, στο 2012, και αναπόφευκτα συγκρίνουμε την γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία του σήμερα, με εκείνη 10 χρόνια πίσω.

1. Renault: Επιτέλους τα αυτοκίνητα της στρίβουν όπως πρέπει. Βέβαια τα περισσότερα δεν βλέπονται, όπως πχ το νέο Megane, αλλά αυτά είναι υποκειμενικά πράγματα και το δικό μου γούστο που κυκλοφοράω με μπεζ Volvo είναι αμφισβητήσιμο. Κατά πολλούς είναι και άρρωστο. Anyway, αυτοκίνητα με σωστή οδηγική συμπεριφορά και χαρακτήρα. Γενικά σε πολύ καλύτερη φάση απ' ότι ήταν πριν 10 χρόνια. Εδώ να αναφέρω και τα πολυμορφικά της εταιρίας, που χάρη στον έξυπνο σχεδιασμό του εσωτερικού, έχουν απίστευτους χώρους μέσα, και ας μοιάζουν με σχολικά λεωφορεία - πολύ χαίρομαι που δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα όταν ήμουν παιδί, γιατί παίζει και να έπαιρνε τέτοιο ο father. Το 1.4 μοτέρ με τα 98 άλογα αποδείχθηκε τέρας αξιοπιστίας και για πολλά χρόνια έβαλε τα γυαλιά στον ανταγωνισμό, που δούλευε ακόμα το 8βάλβιδο 14αρι της δεκαετίας του 90 με τα 75 άλογα. Μεγάλο φάουλ αυτό από την PSA.

2. Citroen: Εκεί που το design έδειξε να ωριμάζει και οι σχεδιαστές της να βάζουν μυαλό, τον τελευταίο χρόνο κινήθηκαν πολύ επιθετικά, όσον αφορά τα νέα τους μοντέλα. Εξεζητημένο design, όχι, όμως, άσχημο. Αυτό πιστεύω πως είναι ένα πρώτο βήμα για την Citroen, που προσπαθεί να επαναφέρει την χαμένη της αίγλη. Στον τομέα της καινοτομίας αυτό είναι πρακτικά ακατόρθωτο, στο design όμως έχει potential. Είδωμεν.

3. Peugeot: Η εταιρία για την οποία ήθελα να γράψω αποκλειστικά, σε αυτό το ποστ, κόντεψα όμως να φτάσω στο σημείο να μιλάω για τα πεζοδρόμια στα περίχωρα της Τουλούζης. Ορίμασε, λοιπόν, σαν εταιρία, σε σχέση με 10 χρόνια πριν, χάνοντας όμως τον χαρακτήρα της. Υιοθετώντας τον ημιάκαμπτο πίσω άξονα για οτιδήποτε έχει σήμα το λιοντάρι, ήταν ένα μεγάλο λάθος, και ας μείωσε σημαντικά το κόστος. Αυτό διότι δεν κατάφεραν ποτέ να τον ρυθμίσουν σωστά. Δοκιμάστε να συγκρίνετε ένα Megane με ένα 308 ή ένα Clio mkIII με ένα 207. Χάος. Τα νεότερα Peugeot μεγάλωσαν, αντίθετα, σε χώρους, στοχεύοντας σε καλύτερο value-for-money, πράγμα που γενικά δεν είναι κάτι για το οποίο κάποιος θα έπαιρνε γαλλικό αυτοκίνητο. Κακά τα ψέματα, στις κατηγορίες αυτές από το i30 και μετά, το value for money της Hyundai ήταν αχτύπητο. Επόμενο ήταν, λοιπόν, να έχει μια αργή και σταθερή γενικότερη πτώση σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Για το ότι τα δύο βασικά μοτέρ για χρόνια ήταν το 14αρι με τα 75 άλογα και το 16αρι με τα 90 και μετά 115, όταν όλοι οι άλλοι είχαν 20 άλογα πάνω, το ανέφερα νωρίτερα νομίζω.

Και τώρα θυμήθηκα ότι είστε όλοι στον ταμ ταμ και πίνεται ζεστές μπύρες, και εγώ κάθομαι και γράφω για τα Peugeot. Ε, λοιπόν, αυτό ήταν για τώρα, πάω να πάρω τον γάλλο μου, που είναι πιο αξιόπιστος απ' τα bmw σας και πάω για ποτό.