Επικαιροτητα - Προβληματισμοι ...7

[ntinos]

Ποιος να ξερει ποια ειναι η αληθεια....

Για δωστε βαση παρακαλω:

[Κωνσταντίνος]

Έχω πάει αρκετές φορές μέσα στο χειμωνιάτικο και έξω στο καλοκαιρινό κυρίως για να δω τους "tiger lilies".... κρίμα να το κατεδαφίσουν.....

[Driver M]

Οι δυο ρεαλισμοί και η πιθανότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Του Νικόλα Σεβαστάκη


Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πιθανότητες να είναι πρώτη πολιτική δύναμη στις εκλογές του Ιουνίου. Ακόμα όμως και αν δεν συμβεί αυτό, το γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας στρέφεται προς μια δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει ιδιαίτερη σημασία.

Το λέω αυτό αναλογιζόμενος κυρίως τις δύο, μάλλον χοντροκομμένες, «εξηγήσεις» για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τις προτείνουν οι αντίπαλοί του εδώ και πολλές μέρες. Την εξήγηση που μιλά για «αυταπάτη των απελπισμένων», αλλά και την άλλη υπόθεση, αυτή της νοσταλγίας για κάποια φιλόστοργη παλαιοπασοκική μήτρα. Αμφισβητώ αυτές τις εύκολες προσεγγίσεις, μένοντας απλώς σε ένα και μόνο δεδομένο της κατάστασης: στο ότι οι άνθρωποι που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μαΐου προέρχονται κατά κανόνα από τις λεγόμενες παραγωγικές ηλικίες και τις μεγάλες πόλεις. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρόκειται ακριβώς για κόσμο ο οποίος ένιωσε και νιώθει πάντα στο σαρκίο του τις δραματικές μεταβολές στην εργασία, τις ανατροπές της καθημερινότητας, την μετάλλαξη των συνθηκών ζωής. Κάτι δηλαδή τελείως διαφορετικό από την αργόσχολη τάξη, την οποία κατακεραυνώνουν ο Πάγκαλος και άλλοι. Αυτό το κομμάτι της κοινωνίας βρίσκεται, αντίθετα, στην κόψη του πικρού ενήλικου ρεαλισμού. Έχει ζήσει και την άνοδο και πτώση των παραμυθητικών εξάρσεων των προηγούμενων τριών δεκαετιών.

ΓιΆ αυτό και προσεγγίζει τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάθε «πολιτική προσφορά» διατηρώντας τις αμφιβολίες του, με χίλια-δυο ερωτήματα, με ανησυχίες και δεύτερες σκέψεις. Όχι μόνο λόγω των μοχθηρών πρωτοσέλιδων και της αρνητικής φημολογίας, αλλά γιατί οι άνθρωποι έχουν κουραστεί και είναι πλέον αθεράπευτα καχύποπτοι. Στην περίπτωση αυτή δεν δίνει τον τόνο κανένας συναισθηματικός λυρισμός. Αυτός αφορά κυρίως τον «μέσα κόσμο» της ριζοσπαστικής Αριστεράς, και όχι το νέο ακροατήριό της. Δεν ισχύει όμως και η ρηχή ιδιοτέλεια της προσδοκίας για κάποια επιστροφή στην «παλιά ευημερία». Γιατί οι περισσότεροι ξέρουν πολύ καλά τι έχει παρακμάσει και τι δεν μπορεί να νεκραναστηθεί. Έχουν συναίσθηση, έστω θολή και ανεπαρκώς «κοστολογημένη» όπως θα έλεγαν στο ΣΚΑΪ, ότι τα διάφορα συμβόλαια με τον λαό του παρελθόντος κατέπεσαν, μαζί με τις μορφές κράτους και οικονομίας που φτιάχτηκαν υπό το κράτος του δικομματισμού.

Στον ΣΥΡΙΖΑ προβάλλουν περισσότερο μια συγκεκριμένη και μετρημένη ελπίδα. Μια κοινωνική ελπίδα, για να χρησιμοποιήσω την έκφραση που άρεσε στον Τζων Ντιούι. Δεν κάνουν όνειρα ούτε προετοιμάζονται για μαζικούς διορισμούς στις ΔΕΚΟ όπως κάποτε με το ΠΑΣΟΚ (και τούτο, μαζί με πολλά άλλα, κάνει όλη τη διαφορά). Φυσικά, για τους νεοεισερχόμενους ψηφοφόρους της, το πλησίασμα σε αυτή την Αριστερά δεν έχει το νόημα μιας ηθικής και διανοητικής μετατόπισης προς τον σοσιαλισμό. Η προσέγγιση των πολλών στις αριστερές ιδέες και αξίες είναι μια άλλη υπόθεση, ζήτημα το οποίο υπερβαίνει τα εκλογικά επείγοντα και τους κυβερνητικούς ορίζοντες. Νομίζω ότι το κοινωνικό ενδιαφέρον για την παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινάει από πολύ πιο απτά ερωτήματα, από μια βιομέριμνα την οποία περιφρονούν οι άμωμοι επικριτές, δεξιά και αριστερά: Ποιος μπορεί επιτέλους να πει και ένα όχι, να βάλει κάποια όρια στη μηχανή της οικονομικής και κοινωνικής εξουθένωσης, να ιεραρχήσει διαφορετικά δημόσιους στόχους, να συντηρήσει βασικά αγαθά. Ποιος μπορεί να διασώσει κάτι από το νόημα της κοινής αξιοπρέπειας σε μια εποχή όπου οι «οι πάνω» είναι όλο και πιο ανελέητοι στις απαιτήσεις τους, ενώ οι «κάτω» γεύονται συνεχείς ήττες και ταπεινώσεις.

Και η απάντηση στο ερώτημα δεν έχει τίποτα το παράδοξο: μια επιθετική και ακραία κοινωνικοοικονομική συνθήκη απαιτεί ενδεχομένως ασυνήθιστες και μη συμβατικές απαντήσεις. Αυτό οσφραίνονται οι άνθρωποι που ακούνε, θετικά, τον ΣΥΡΙΖΑ και την προοπτική του.
Το «Κέντρο» και οι παραλλαγές του αποδείχτηκαν ότι δεν είναι σε θέση να διαπραγματευτούν κανένα μείζον κοινωνικό συμφέρον, ούτε των λαϊκών ούτε κι αυτών ακόμη των μεσαίων τάξεων. Το «Κέντρο» αγνόησε ακόμα και τη διάσταση των ταξικών συμβιβασμών, αφού πολιτεύτηκε σταθερά υπέρ των ολιγαρχικών άκρων. Και έρχεται τώρα η Δεξιά να υιοθετήσει την ταυτότητα του φύλακα της αστικής Ελλάδας, να προβληθεί ως η παράταξη των νοικοκυραίων εναντίον του χάους. Ξεχνώντας, φυσικά, ότι και οι νοικοκυραίοι έχουν, σε μεγάλο βαθμό, χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους.

Η στρατηγική του φόβου είναι φυσικά το κύριο όπλο εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά τα δύο προηγούμενα χρόνια ο φόβος και η απειλή μετατράπηκαν σε καθημερινή ρουτίνα. Με τον φόβο της επικείμενης τιμωρίας και της παταγώδους πτώσης οργανώθηκε, όσο μπόρεσε να οργανωθεί, η απολύτως αποτυχημένη επικοινωνία των ελίτ και του λαού, των μηντιακών και πολιτικών κατεστημένων και του πολίτη. Επομένως, το θέμα (φόβος, απειλή) δεν έχει κάτι καινούριο να προσφέρει, εκτός από μια επιπλέον δραματοποίηση που μπορεί να λειτουργήσει απωθητικά και όχι συσπειρωτικά.

Η στρατηγική του φόβου έχει εξάλλου ένα ακόμα αδύναμο σημείο: προεξοφλεί μακαρίως ότι η Αριστερά κερδίζει από το αφηρημένο, από τη γλυκιά αυταπάτη, από τον πειρασμό της άρνησης της «πραγματικότητας». Λάθος. Όσοι χειρίζονται τον φόβο για να πλήξουν την Αριστερά έχουν τη βεβαιότητα ότι ο μόνος ρεαλισμός είναι αυτός της παραίτησης, της παραδοχής ότι τα σύνορα μεταξύ εφικτού και ανέφικτου είναι σταθερά και αμετάβλητα. Πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επωφελείται απλώς από την ασάφεια, απΆ τα θολά νερά. Αν «ξεσκεπάσουν» την ασάφεια πιστεύουν ότι θα κάψουν και την Αριστερά. Αλλά αυτή η βεβαιότητα παραβλέπει κάτι πολύ σημαντικό: ότι η εμπειρία της κρίσης έμαθε στους ανθρώπους έναν διαφορετικό ρεαλισμό από αυτόν της φοβικής παραίτησης και της αναδίπλωσης στα απλά και θλιβερά δεδομένα της ήττας τους. Οι εμπειρίες της απώλειας, η υλική και συμβολική απαξίωση της ζωής τους καθιστά πολλούς περισσότερο ανοιχτούς στην ιδέα μιας αγωνιστικής διαπραγμάτευσης με κληρονομημένες συνήθειες και επίσημες αλήθειες, με τα επαναλαμβανόμενα και κουραστικά κρατικά και επικοινωνιακά κηρύγματα. Με άλλα λόγια, δεν πάνε προς την Αριστερά για τα θολά της νερά, αλλά γιατί, απλά, υποψιάζονται ότι μόνο η «αναταραχή του έλους», το συγκεκριμένο momentum μιας ανατροπής των καθιερωμένων ισορροπιών του έθνους μπορεί να γεννήσει κάτι καλύτερο.

Με τις παραπάνω σκέψεις δεν εννοώ ότι η στρατηγική έντασης του φόβου θα χάσει στο τέλος. Διαθέτει μαζί της ισχυρούς μηχανισμούς και τη σύμπραξη κάθε λογής εσωτερικών και διεθνών πιέσεων. Σε αυτή τη στρατηγική συντονίζεται εν τέλει το σύνολο του μνημονιακού έθνους, από τους εθνικοσυντηρητικούς ως τους «μεταρρυθμιστές αντιλαϊκιστές» των social media.

Μετά την 6η Μαΐου, ωστόσο, η στρατηγική της έντασης των φόβων και ο ρεαλισμός του «τετελεσμένου» δεν είναι πια δίχως αντίπαλο. Απειλούνται πια ευθέως στο επίπεδο του κεντρικού πολιτικού συμβολισμού, πράγμα το οποίο πιστώνεται κυρίως στο μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκλογές του Ιουνίου, πέρα από όλα τα άλλα, θα καθορίσουν και αυτό: με ποιον πολιτικό και αξιακό συμβολισμό θα σφραγιστεί η νέα μεταπολίτευση και οι τεκτονικές αλλαγές που έρχονται στην ελληνική κοινωνία και δημοκρατία…

https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/...kola-sebastaki

[120ie87]

Kωνε και εσύ ακους tiger lillies?

ένα βίντεο από το θερινό:

[120ie87]

Ρίξτε μια ματιά και σε αυτό:

[S8N]

Οι 12 συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και οι εκπρόσωποί τους:

1. ΤΣΙΡΙΖΑ: Στρατούλης.
2. ΣΦΥΡΙΖΑ (κλέφτικα): Αλαβάνος (εν διαστάσει).
3. ΤΑΓΥΡΙΖΑ: Παπαδημούλης.
4. ΤΡΙΓΥΡΙΖΑ (είδα φως και μπήκα): Σακοράφα.
5. ΜΥΡΙΖΑ (την εξουσία): Τσίπρας.
6. ΡΙΣΚΑΡΙΖΑ (με τους Τούρκους): Μπαλάφας.
7. ΠΙΣΩΓΥΡΙΖΑ: Λαφαζάνης.
8. ΞΥΡΙΖΑ (κόντρα): Τατσόπουλος.
9. ΤΡΙΛΙΖΑ (με τα οικονομικά): Σταθάκης.
10. ΑΣΠΡΙΖΑ (λαθρομετανάστες): Κουράκης.
11. ΧΑΡΙΖΑ (καταθέσεις): Γλέζος.
12. ΔΙΟΡΙΖΑ (κατά χιλιάδες, στο Δημόσιο): Βούτσης.

(Πηγή: εφημερίδα Νέα Κρήτη)

[Nino]

Η κυρία Λαγκάρντ, ο κ. Μπαλάφας και τα πυρηνικά του Αλέξη...

Προσπαθώ επί δύο ημέρες να καταλάβω τι ήταν εκείνο που είπε η κυρία Λαγκάρντ και ενόχλησε σφόδρα χιλιάδες συμπατριώτες μας, με αποτέλεσμα να εκφράσουν με έντονο και πολλές φορές μη κόσμιο τρόπο την αντίδραση τους στη σελίδα που διατηρεί η επικεφαλής του ΔΝΤ στο facebook. Τι είπε η Γαλλίδα πολιτικός; Ότι οι Έλληνες πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους και ότι ανησυχεί περισσότερο για τους ανθρώπους που πεινάνε στην Αφρική.

Ζούμε μία ομαδική παράκρουση. Αντιδρούμε με αναίδεια σε απόλυτα λογικές προτάσεις. Για έναν εκπρόσωπο ενός διεθνούς οργανισμού, τι πρέπει να είναι πιο σημαντικό; Η μείωση του μισθού ενός δημοσίου υπαλλήλου στην Ελλάδα ή το γεγονός ότι πεθαίνουν χιλιάδες παιδιά στην Αφρική; Τα παιδιά της Αφρικής έχουν λιγότερη αξία από τα δικά μας; Είπε ότι πρέπει να πληρώσουμε τους φόρους μας. Είπε κάτι λάθος; Είπε κάτι με το οποίο δεν συμφωνούμε; Από πού εξάγουμε το συμπέρασμα ότι η στάση της είναι ανθελληνική;

Υπάρχουν δεκάδες πράγματα για τα οποία μπορεί κανείς να μιλήσει με τους Ευρωπαίους και να εγείρει θέματα. Όταν όμως το κάνει για τόσο αστείους λόγους, τότε γίνεται και ο ίδιος αστείος και αναξιόπιστος.

Για παράδειγμα και με αφορμή τις ατυχείς δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μπαλάφα για τους εξοπλισμούς, ένα πραγματικό θέμα συζήτησης με την Ευρώπη είναι η ασφάλεια των ελληνικών συνόρων. Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μία εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης της Ευρώπης για τις αιτίες που γέννησαν το ελληνικό πρόβλημα. Για το παράδοξο να καλείται η Ελλάδα να πληρώνει δυσανάλογα με το μέγεθός της λεφτά για εξοπλισμούς επειδή η ίδια η Ευρώπη θέλει να πουλάει τα όπλα της και αρνείται έτσι να πιέσει την Τουρκία να συμμορφωθεί με τους διεθνείς κανόνες. Πώς να επιχειρήσουμε όμως κάτι τέτοιο, όταν στο μεταξύ μας έχουμε οι ίδιοι φροντίσει να υπονομεύσουμε την σοβαρότητα και την αξιοπιστία μας; Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είπε ότι η κατάσταση με την Ελλάδα και την Ευρώπη του θυμίζει τον ψυχρό πόλεμο, όταν οι δύο υπερδυνάμεις απειλούσαν να πατήσουν το κουμπί με τα πυρηνικά, αλλά τελικά επικράτησε η λογική και δεν το έκαναν. Χρειάζονται, άραγε, περισσότερα σχόλια για τα πυρηνικά του Αλέξη; Περισσότερες αποδείξεις ότι εδώ και καιρό έχουμε πάρει διαζύγιο από την λογική;

Θα μας πείτε ότι ο Αλέξης εκτίθεται διότι μιλάει. Οι άλλοι δεν λένε κάτι περισσότερο από το ότι η Ελλάδα κινδυνεύει εξαιτίας του Αλέξη κι έτσι αποφεύγουν τις «πατάτες». Δίκιο έχετε. Βλέπετε, η πτώχεια είναι εμφανής σε κάθε μας εκδήλωση. Και αναφερόμαστε κυρίως στην πνευματική μας ένδεια. Το οικονομικό θα το λύναμε με τον άλφα ή βήτα τρόπο, αν και εφόσον υπήρχαν άνθρωποι πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν τα εγκεφαλικά τους κύτταρα για δημιουργία και όχι για να εκτελέσουν εν ψυχρώ και το τελευταίο ίχνος λογικής που μας έχει απομείνει.

Θανάσης Μαυρίδης


Πηγή:www.capital.gr




Αχ βρε capital κοντευεις να θυμισεις την αυριανη του παρελθοντος...
καλα εμεις ειμαστε παρορμητικοι και αδικοι ως Ελληνες ας δουμε τι λενε οι Γαλλοι στην κυρια...

Παρίσι, Γαλλία
Το σκληρό ύφος που χρησιμοποίησε η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ στέλνοντας μήνυμα προς τους Έλληνες να μην περιμένουν καμία συμπόνια και να σταματήσουν να φοροδιαφεύγουν επικρίνει η γαλλική κυβέρνηση διά της εκπροσώπου Νατζάτ Βαλό-Μπελκασέμ, η οποία κάνει λόγο για υπεραπλουστευτικές δηλώσεις και στερεότυπα. Σε οξείς τόνους η αντίδραση της γαλλικής Αριστεράς με τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν να καταγγέλλει τις «αναξιοπρεπείς» δηλώσεις της Λαγκάρντ ρωτώντας με ποιο δικαίωμα μιλά κατ' αυτό τον τρόπο για τους Έλληνες.

Το «μήνυμα» που έστειλε η Κριστίν Λαγκάρντ στους Έλληνες μέσα από τις σελίδες της βρετανικής εφημερίδας The Guardian προκάλεσε πολιτικές αντιδράσεις στην Ελλάδα και «έκρηξη» στα κοινωνικά δίκτυα με το προφίλ της Λαγκάρντ στο Facebook να «βομβαρδίζεται» από χρήστες.

Στα μέσα ενημέρωσης της Ευρώπης κυριαρχούν την Κυριακή δημοσιεύματα που αναφέρονται στην οργή που προκάλεσε η Κριστίν Λαγκάρντ στους Έλληνες, οι οποίοι επισημαίνεται πως νοιώθουν σοκαρισμένοι, θιγμένοι και προσβεβλημένοι.

Η εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Φρανσουά Ολάντ χαρακτήρισε την άποψη της γενικής διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σχηματική. «Εκτιμώ ότι σήμερα δεν υπάρχει κάποιο δίδαγμα για να δοθεί [στην Ελλάδα]» δήλωσε η Βαλό-Μπελκασέμ μιλώντας την Κυριακή στο γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο Canal Plus.

Τις «αναξιοπρεπείς» δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ κατήγγειλε ο ηγέτης της γαλλικής Αριστεράς Ζαν-Λυκ Μελανσόν. «Με ποιο δικαίωμα μιλά έτσι για τους Έλληνες; Εάν είχε πολιτική ηθική, η Κριστίν Λαγκάρντ θα έπρεπε να αποχωρήσει από τη θέση την οποία κατέχει στο ΔΝΤ» δήλωσε ο Μελανσόν σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι France 3.

Σχολιάζοντας τις δηλώσεις της Λαγκάρντ σχετικά με τους Έλληνες που δεν πληρώνουν τους φόρους τους, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν σημείωσε πως δεν είναι οι πολίτες που πρέπει να πληρώσουν, αλλά η Ορθόδοξη Εκκλησία.

«Στην Ελλάδα η Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να πληρώσει φόρους. Οι κοινοί Έλληνες πολίτες πληρώνουν τους φόρους τους, γιατί παρακρατούνται από το εισόδημά τους» υπογράμμισε.

Μετά το κύμα αντιδράσεων το προφίλ της Λαγκάρντ στο Facebook ανανεώθηκε νωρίς το βράδυ του Σαββάτου με «διευκρινιστική» ανάρτηση:

«Όπως έχω πει αρκετές φορές, τρέφω μεγάλη συμπάθεια για τον ελληνικό λαό και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει. Για αυτό και το ΔΝΤ στηρίζει την Ελλάδα στην προσπάθειά της να ξεπεράσει την παρούσα κρίση και να επιστρέψει στο μονοπάτι της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της σταθερότητας».

»Σημαντικό μέρος αυτής της προσπάθειας είναι να αναλάβει δίκαια ο καθένας το μερίδιο του φορτίου που του αναλογεί, ιδιαίτερα οι πιο προνομιούχοι και ειδικά όσον αφορά την πληρωμή φόρων. Αυτό τόνιζα μιλώντας στον Guardian».

πηγη https://news.in.gr/world/article/?aid=1231197812

[Driver M]

Δεν ξέρουν οι Γάλλοι Γιάννη τι ψυχοπονιάρα είναι η κυρα Λαγκάρντ γι'αυτό είναι τόσο σκληροί. Μόνο η Κάπιταλ την καταλαβαίνει.


Τώρα, γιατί μας λέει ότι οι Έλληνες δεν πληρώνουν φόρους τη στιγμή που τα μεσαία και χαμηλά στρώματα και ιδίως οι υπάλληλοι καλούνται να δίνουν 1-2 μισθούς με το νέο φορολογικό σύστημα, ακόμα κι αν έχουν έναν απλό μισθό, ένα 1600άρι αμάξι κι ένα σπίτι, μόνο η ίδια το ξέρει.
Το ότι κάποιος που δεν έχει καν εισοδήματα, αν έχει ένα σπίτι στο όνομά του (κληρονομιά πχ) κι ένα παλιό αμάξι πρέπει να πληρώσει κανα 300άρι ευρώ (επαναλαμβάνω, κάποιος που δεν έχει καν εισοδήματα!) μάλλον δεν λέει τίποτα στο ξόανο αυτό που βγάζει άνω του μισού εκατομμυρίου δολλάρια το χρόνο και δεν πληρώνει δεκάρα.

Τώρα, το ότι κάποια λαμόγια, κατά κανόνα εκατομμυριούχοι, φοροδιαφεύγουν, χαίρω πολύ.
3 χρόνια είναι το ΔΝΤ στη χώρα και στήριζε τα συνεταιράκια που δεν έκαναν το παραμικρό και συνεχίζει να τα στηρίζει, και όλοι αυτοί δεν κατάφεραν ΤΙΠΟΤΑ.
Τι μας ζητάει τώρα ευθύνες?
Εμείς θα έπρεπε να της ζητάμε κανονικά που το επιτελείο της και οι υπηρέτες του (ΓΑΠ, Μπένυ, Τόνυ) έχουν αφήσει όσους φοροδιαφεύγουν να αλωνίζουν και αντ'αυτού, βάζουν κι άλλους φόρους σε αυτούς που δεν κρύβουν ούτε ευρώ!

Το θράσος έχει κάποια όρια και η Λαγκάρντ με την παρέα της το έχουν ξεπεράσει παίζοντας με την υπομονή αλλά και τη νοημοσύνη μας.
Πάλι καλά που υπήρξε γενική κατακραυγή (ευτυχώς που υπάρχει και η Κάπιταλ να τη συμπονά) για το υφάκι και τα λεγόμενα της κυρίας και μαζεύτηκε, έστω και για τους τύπους.

[PANOS-E60]

Τώρα κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε, ετσι ?

ξανά απευθύνεστε στο συναισθηματισμό όσων διαβάζουν.

Η Λαγκάρντ και Ο Τόμσεν φταίνει γιά τα δεινά των τελευταίων 3 ετών. Αυτοί και τα τσιράκια τους μέσα στη Βουλή. Εντάξει το μάθαμε αυτό. Ας πούμε κάτι πιό ενδιαφέρον.

Ας πούμε πως αυτό που θα παραλάβει ο Αλέξης στις 18/6 θα είναι "καμμένη γη". Αυτό κι αν είναι πρωτότυπό ! Και φυσικά θα πάει στην αθυρόστομη Λαγκάρντ και αφού της κουνήσει αυστηρά το δάχτυλο γιά να μάθει να εκφράζεται καλύτερα γιά τον περήφανο τούτο λαο, που πάντα πλήρωνε τους φόρους του σωστά και στην ώρα τους, θα φύγει με τα αυτιά κάτω γιατί θα πρεπει να εξηγήσει στους αφελείς ότι γιά 12 με 18 μήνες θα ζήσουν με ελάχιστο φως στα σπίτια και στα μαγαζιά τους και με ακόμα λιγότερη θέρμανση. Γιατί οπως να το κάνουμε ρε παιδιά, η Λαγκάρντ Πληρώνει ! Ας πει και μισή κουβέντα παραπάνω, πολύ εύθικτοι γίναμε ...

Δεν πειράζει όμως, ο λαός θα είναι χαρούμενος πλέον, θα έχει κυβέρνηση αριστεράς, το όνερο πολλών δεκαετιών. Τι κι αν στερηθεί τα πάντα ? Η δόξα της νίκης θα τον συντροφεύει τις κρύες νύχτες του χειμώνα ...

[Nino]

Οχι βρε Πανο αλλα αρκετα δεν μας εχουν σιχτιρισει ως τωρα? Ελεος πια!!!
Αυτοι ειμαστε που θελουν να λενε πως ειμαστε? Ειπε τωρα η λαγκαρτ κατι και βαρια γιορτη , πολιτικο παιχνιδι παιζει και αυτη και το ξερεις και εσυ και εγω.
Οι επαναλαμβανομενες προσβολες και απειλες τους αγγιζουν τα ορια του συνομωτικου σεναριου που κυκλοφορει και ειμαι σιγουρος οτι θα το εχεις ακουσει!!

υγ. αν υποψιαστω οτι οι εραστες της επικαιροτητας ,εμεις δηλαδη επηρρεαζουμε την ψηφο των αναγνωστων θα κανω βιογραφικο για τον capital xaxaxaxaxa