Επικαιρότητα και προβληματισμοί Ver. 7.5.1

[Driver M]

Φίλε Κώστα (Μοnsta) μου λες να μη μιλάω περί σύγκρισης Τσίπρα με πρασινομπλέ.
Με τι να τον συγκρίνω όμως, με τους Ερυθρούς Χμέρ ή με τους Ζαπατίστας?
Αφού ένας από αυτούς θα κυβερνήσει!

Επίσης, τι είναι πια το τόσο ανεφάρμοστο που το ακούω και το ξανακούω?
Ας ξεκινήσουμε από τα απλά.
Τους 5 όρους που έθεσε ο Τσίπρας για να συγκυβερνήσει, που κατά τη γνώμη μου είναι αυτονόητοι:
• Άμεση ακύρωση των μέτρων του Μνημονίου και ειδικότερα του νόμου που κόβει μισθούς και συντάξεις.

• Ακύρωση των νόμων που καταργούν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και ειδικότερα του νόμου που ορίζει ότι στις 15 Μάη καταργείται η μετενέργεια και παύουν οι συλλογικές συμβάσεις.

• Προώθηση άμεσων αλλαγών στο πολιτικό σύστημα για το βάθεμα της Δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης με πρώτη την αλλαγή του εκλογικού νόμου, την καθιέρωση της απλής αναλογικής και την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών

• Δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα. Να δοθεί τώρα στη δημοσιότητα η έκθεση της BlackRock και να μετατραπούν οι τράπεζες σε μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας και ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

• Δημιουργία διεθνούς επιτροπής λογιστικού ελέγχου για να διερευνηθεί το επαχθές του δημόσιου χρέους, μορατόριουμ στην αποπληρωμή του και διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης.

Τι απ'όλα αυτά ήταν τόσο τραγικό και ανεφάρμοστο ρε συ Κώστα?
Το να μη μειωθούν άλλο οι συντάξεις και οι μισθοί?
Να μην καταργηθούν παντελώς τα εργασιακά δικαιώματα ?
ΤΙ?
Κι αν είναι ανεφάρμοστα και πρέπει να καταντήσουμε Ουγκάντα για να παραμείνουμε στο ευρώ, τότε γινόμαστε και με δραχμή, δεν αλλάζει κάτι.

Η μήπως ο λογιστικός έλεγχος των χρεών (που το έχουν στο πρόγραμμά τους όλα τα αντιμνημονιακά κόμματα) για να δούμε τι πραγματικά χρωστάμε και τι φάγανε κάποιοι λεβέντες σαν τον Άκη (και προφανώς και δεν έχει λόγο να τα πληρώσει ο ελληνικός λαός), τι πήγε σε πανωτόκια, σε μίζες κλπ.
Μας μιλάνε για ένα χρέος 450 δις το οποίο δεν ξέρουμε ούτε ακριβώς πότε δημιουργήθηκε, ούτε πως, ούτε αν είναι καν τόσο.

Για το έλλειμμα του 2009 δεν αλληλοκατηγορούνταν μέχρι πρότινος οι τωρινοί συνέταιροι ότι ήταν αντί για 15% που έλεγε το ΠΑΣΟΚ ότι είναι, ήταν 9%?
Και αυτό έχει τεράστια σημασία γιατί λόγω του ελλείμματος αυτού φωνάξαμε την Τρόικα και το κακό συναπάντημα.
Μήπως λοιπόν όλα αυτά ήταν μια αρλούμπα για να βρουν πάτημα κάποια διεθνή κοράκια να κάνουν την Ελλάδα πειραματόζωο και μετά να επεκτείνουν τις τακτικές τους (μείωση μισθών-συντάξεων, καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, διάλυση κοινωνικού κράτους κλπ) σε ολόκληρη την Ευρώπη (όπως γίνεται αυτή τη στιγμή στις περισσότερες χώρες της)?
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα πήγαιναν καλά στη χώρα αυτή, το κάθε άλλο.
Μέχρι όμως και ο Στρος Καν βγήκε και είπε ότι ο ΓΑΠ είχε έρθει σε συνεννόηση προκαταβολικά με το ΔΝΤ πριν καν γίνει πρωθυπουργός.
Και εντελώς "τυχαία", ενώ ο Γιωργάκης μας έλεγε ότι θα βρεθεί λύση εντός της ΕΕ στο τέλος έφερε και το ΔΝΤ.

Το ψάρι βρωμάει απ'το κεφάλι..
Και συγνώμη που θα πω τα ίδια, αλλά το κεφάλι είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι τα μόνα κόμματα που μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούν τη διακυβέρνηση της χώρας.
Οπότε, επειδή αυτή τη στιγμή άλλη προοπτική δεν υπάρχει, κάποιον από αυτούς καλούμαστε να διαλέξουμε, έμμεσα (ψηφίζοντας μικρό κόμμα όπου η ψήφος μας πάει στο πρώτο) ή άμεσα.

Και βγάζοντας στην άκρη Μπένυ και Τρελαντώνη, μένει ο Τσίπρας, άντε και ο Καμμένος, για όποιον θεωρεί το μνημόνιο ως αδιέξοδο.
Αυτές είναι οι επιλογές, οπότε ας ζυγίσουμε τα πράγματα αναλογιζόμενοι τόσο τα τωρινά προγράμματα όσο και τα πεπραγμένα τους, και ας αποφασίσουμε.

[Monsta]

Αυτές είναι οι επιλογές, ...................

Δεν υπάρχει περίπτωση από μένα Άρη. Ας πάρει έμμεσα τη ψήφο μου το 1ο κόμμα, το χαρτί όμως στο φάκελο δεν το βάζω για κανένα από τα καραγκιοζάκια που αναφέρεις.

[Driver M]

Δεν υπάρχει περίπτωση από μένα Άρη. Ας πάρει έμμεσα τη ψήφο μου το 1ο κόμμα, το χαρτί όμως στο φάκελο δεν το βάζω για κανένα από τα καραγκιοζάκια που αναφέρεις.

Aπολύτως δεκτό.

Αλλά και πάλι το αποτέλεσμα δεν θα αλλάξει.

[Monsta]

Αλλά και πάλι το αποτέλεσμα δεν θα αλλάξει.

Θέλει δουλειά και επιμονή. Η (οποιαδήποτε) Αριστερά δεν είναι προκοπή για καμία χώρα, τα χουν γράψει κι άλλοι, αλλά προπαντός η Ιστορία το χει αποδείξει.

Αν κάτσεις και σκεφτείς λογικά και σταματήσεις να πιστεύεις τα υποκριτικά, αδιαφανή και ξύλινα λόγια, θα καταλάβεις ότι πίσω από τις κουρτίνες κρύβεται η ίδια και χειρότερη βρώμα και δυσωδία που ρήμαξε το τόπο από τα 80s. Όλοι θέλουμε την αλλαγή Άρη, δε νομίζω να υπάρχει ένας άνθρωπος σε τούτο το φόρουμ που μας διαβάζει και εξακολουθεί να ψηφίζει τους ίδιους, εκτός βέβαια κι αν έχει συμφέροντα (διόλου απίθανο κι αυτό).

Όμως η λύση που προτείνεις για αλλαγή μέσα από τα όμορφα ποστ σου, δυστυχώς δεν είναι εκείνη που θα πάει το τόπο μπροστά. Ούτε είναι εκείνη που θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και θα εξολοθρέψει μια και καλή τα βαμπίρ του κατεστημένου που ρουφάνε με λαιμαργία το αίμα τούτου του τόπου. Η αλλαγή θα γίνει όταν επιτέλους αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο από όοοοοολο το απόβρασμα που μας κυβερνούσε όλα αυτά τα χρόνια (συμπεριλαμβανομένης και της Αριστεράς).

Αλλά όπως είπα και στην αρχή, ακόμα θέλει πολύ δουλειά και πάνω απ όλα καθαρά και ΝΕΑ μυαλά.

[Nino]

Όλοι θέλουμε την αλλαγή Άρη, δε νομίζω να υπάρχει ένας άνθρωπος σε τούτο το φόρουμ που μας διαβάζει και εξακολουθεί να ψηφίζει τους ίδιους, εκτός βέβαια κι αν έχει συμφέροντα (διόλου απίθανο κι αυτό).

.

Κωστα καταρχην ολοι ψηφιζουν με βαση αυτο που θεωρουν συμφερον τους, μακαρι να εβαζαν ολοι το κοινο καλο πριν απο το προσωπικο...
Δευτερον και κυριοτερο οι πολιτικες αλλα και οι γενικοτερες κοινωνικες αποψεις ειναι εκ διαμετρου αντιθετες μεταξυ μας.
Η μαγεια βεβαια ειναι οτι σε πεισμα της παραδοσιακης συμπεριφορας που επηρεαζεται απο τις πολιτικες πεποιθησεις εμεις συνεχιζουμε να ειμαστε μια παρεα!!!και φιλοι μεταξυ μας!!

[Thomelef]

Aγαπητοι ασθενεις/ψηφοφοροι,
δυστυχως εχετε σπατλισει απειρη φαια ουσια για να ανακαλυψετε την λυση στα οικονομικα προβληματα της χωρας μας (και οχι μονο)καθως και την "διαδρομη" που εγινε για να φτασουμε ως εδω.
....η λυση ειναι η καλπη .....
....και οπως εγινε στις 6 Μαίου, ελπιζω και στις 17 Ιουνιου, .....να δωθει το μηνυμα οτι δεν υπαρχει εμπιστοσυνη να κανει "ενας" κουμαντο στο δημοσιο πορτοφολι!!!ναι!!!,να συνεργαστουνε και να βρουνε λυσεις για το δημοσιο καλο!!!

....τι πιο αυτονοητο απο το μηνυμα του λαου???

+1000000000
αυτό ήθελε ο λαός, αυτό πρέπει να γίνει. τι εξυπνάδα ήταν αυτή δλδ???δεν συμφωνούμε, άρα δεν μας αρέσει το αποτέλεσμα, άρα ξαναπάμε για εκλογές. τι μπούρδες είναι αυτές μωρέ που τα θεωρούμε και λογικά πράγματα.
άμα ήταν έτσι, και τα παιδάκι που βάζουν υποψηφιότητα για το 15μελές, όσοι δεν βγαίνουν πρώτοι, να ξαναζητήσουν εκλογές.
τι βλακείες είναι αυτές που πρέπει να τις ακολουθούμε.
να βάλουν τον πάτο τους όλοι κάτω, και να βρούνε άκρη επιτέλους. 7 μυαλά είναι πολύ καλύτερα απο ένα.

[Driver M]

Θέλει δουλειά και επιμονή. Η (οποιαδήποτε) Αριστερά δεν είναι προκοπή για καμία χώρα, τα χουν γράψει κι άλλοι, αλλά προπαντός η Ιστορία το χει αποδείξει.

Αλλά όπως είπα και στην αρχή, ακόμα θέλει πολύ δουλειά και πάνω απ όλα καθαρά και ΝΕΑ μυαλά.

Δεν μπορεί να το έχει αποδείξει η ιστορία Κώστα, γιατί οι πραγματικά αριστερές κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν από ελάχιστες μέχρι μετρημένες στα δάχτυλα.
Και οι λίγες που υπήρξαν ή πήγαν να υπάρξουν πολεμήθηκαν τόσο άγρια από τα παγκόσμια συμφέροντα που κατέρρευσαν ή μετατράπηκαν σε εκτρώματα όπως το σοβιετικό καθεστώς για να επιβιώσουν.

Συνεπώς, επειδή έχω διαβάσει πολλή ιστορία και έχω σπουδάσει κιόλας, άσε με να πιστεύω πως αυτό που έχει δείξει ξεκάθαρα είναι πως με νεοφιλελεύθερα καθεστώτα και με ακραία κομμουνιστικά καθεστώτα καμία χώρα δεν είδε προκοπή.
Όχι με αριστερά σχήματα.

Και για να διευρύνουμε και λίγο τους ορίζοντές μας, ορίστε ένα πολύ ωραίο κείμενο για το τι θα είχε συμβεί αν στη Γερμανία μετά τη λήξη του Ά π.π. είχε επικρατήσει μια αριστερή κυβέρνηση:

Η Γερμανική επανάσταση μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά την άποψη ότι μια ήττα και μια επανάσταση έχουν στενότερη σχέση απ' όσο νομίζουμε. Του Neil Faulkner

Όταν, στα τέλη του πολέμου, οι Κεντρικές Δυνάμεις κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να κερδίσουν, επεδίωξαν πολλές φορές ενός είδους συμβιβαστικής ειρήνης. Όμως κάθε τέτοια προσπάθεια απορρίφθηκε. Οι Δυνάμεις της Αντάντ (η Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία και οι ΗΠΑ) ήθελαν, όχι μόνο μια νικηφόρα έκβαση, αλλά να τους δοθεί το ελεύθερο να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο.

Εγκλωβισμένοι, οι ηγέτες της Γερμανίας, της Αυστρο-Ουγγαρίας, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Βουλγαρίας αποφάσισαν να συνεχίσουν να μάχονται. Η ιμπεριαλιστική απληστία των κυρίαρχων τάξεων καταδίκαζε για ακόμη μια φορά την ανθρωπότητα σε ατέλειωτη και αιματηρή σφαγή.

Τι απέτρεψε μια τέτοια εξέλιξη; Η επανάσταση. Η Οκτωβριανή Επανάσταση έληξε τις μάχες στο ανατολικό μέτωπο, ενώ ένα κύμα εθνικιστικών εξεγέρσεων σε Μέση Ανατολή και Βαλκάνια το δυτικό. Το μικρόβιο εξαπλώθηκε στη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ιταλία. «Ολόκληρη η Ευρώπη γέμισε με το πνεύμα της επανάστασης», γκρίνιαζε ο Βρετανός πρωθυπουργός Lloyd George σε επιστολη του προς τον Γάλλο ομόλογό του, το 1919. «Όλη η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο αμφισβητείται από μια μάζα πληθυσμού σε ολόκληρη την Ευρώπη».

Στο τέλος του πολέμου, το επίκεντρο της επαναστατικής θύελλας μετακόμισε από την Πετρούπολη στο Βερολίνο, από την άκρη της ηπείρου στην καρδιά της. Το αποτέλεσμα της γερμανικής επανάστασης θα έμενε στην Ιστορία.

Μια ενδεχόμενη νίκη στη Γερμανία θα έφερνε την πλουσιότερη βιομηχανική οικονομία και το μεγαλύτερο μέρος της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης προς την πλευρά της σοσιαλιστική επανάστασης, με άμεση αρωγή από το μπολσεβίκικο καθεστώς στη Ρωσία, με σκοπό την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας από τη Βόρεια Θάλασσα μέχρι τον Ειρηνικό. Με άλλα λόγια, η επανάσταση θα γινόταν παγκόσμια.

Αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, ολόκληρη η μελλοντική πορεία της ανθρώπινης ιστορίας θα ήταν διαφορετική. Δεν θα υπήρχε η Μεγάλη Ύφεση. Ούτε o ναζισμός, ο σταλινισμός, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Ψυχρός.

Η επανάσταση στη Γερμανία, οι «Μέρες του Νοεμβρίου», έφεραν μαζικές διαδηλώσεις, απεργίες, στρατιωτικές ανταρσίες και την δημιουργία ενός ισχυρού δικτύου εργαζομένων, στρατιωτών και ναυτών. Η Ρωσική Επανάσταση είχε ήδη δείξει πως ένα τέτοιο δίκτυο θα μπορούσε να αντιπροσωπεύσει την υπάρχουσα κρατική δομή με μια εναλλακτική που θα βασιζόταν στην άμεση δημοκρατία. Ωστόσο, οι γερμανικές επιτροπές επέλεξαν να παραδώσουν την εξουσία σε μια, κοινοβουλευτικού τύπου, παραδοσιακή κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση που σχηματίστηκε με υπουργούς από το SPD και το USP εγκρίθηκε από μια συνέλευση 1.500 εργαζομένων και στρατιωτικών αντιπροσώπων. Αυτό αποκάλυψε τη δύναμη των επιτροπών, από τις οποίες ήταν απαραίτητη η στήριξη, αλλά και την απειρία τους, καθώς προτίμησαν να παράσχουν την εμπιστοσύνη τους σε επαγγελματίες πολιτικούς.

Οι Γερμανοί σοσιαλιστές είχαν χωριστεί σε τρεις ομάδες. Οι ηγέτες του SPD (Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα) ήταν υπέρ του πολέμου και κατά της επανάστασης. Κύριος στόχος τους ήταν μια καπιταλιστική Γερμανία και προσπάθησαν από την πρώτη στιγμή να καταπνίξουν το κίνημα που τους ανέδειξε στην εξουσία. Ο αρχηγός του κόμματος, Frederick Ebert συμμάχησε με το στρατό, έκανε λόγο για «αυστηρή κυριαρχία και τάξη» και δεσμέυτηκε για «μάχη ενάντια στον μποσελβικισμό».

Οι ηγέτες του USP (Ανεξάρτητο Σοσιαλιστικό Κόμμα) ήταν «κεντρώοι». Στις τάξεις του περιλαμβάνονταν σοσιαλδημοκράτες, όπως ο Edward Bernstein, ριζοσπάστες σοσιαλιστές, όπως ο Karl Kautsky και μαρξιστές διανοούμενοι, όπως ο οικονομολόγος Rudolf Hilferding. Αυτό που τους ένωσε ήταν η επαναστατική ρητορική και οι μεταρρυθμιστικές πρακτικές.

Τον Ιανουάριο του 1919, η εκλογική δύναμη του SPD ήταν πενταπλάσια του USP. Μέχρι τον Ιούνιο του 1920, οι διαφορές τους κρίνονταν στην ψήφο. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει την θεαματική στροφή των Γερμανών εργατών προς την Αριστερά για περίπου δύο χρόνια μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το τρίτο κομμάτι ήταν ο «Σπάρτακος» ή, όπως μετονομάστηκε, το KPD (Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα), το οποίο αποτελούταν από μια επαναστατική σοσιαλιστική ομάδα με επικεφαλής τον Karl Liebknecht και την Ρόζα Λούξεμπουργκ. Ο χαρακτήρας του ήταν παρόμοιος με αυτόν των Ρώσων μπολσεβίκων. Τον Νοέμβριο του 1918, το USP είχε σχεδόν δέκα φορές όσα μέλη είχε ο «Σπάρτακος».

Εκείνη την περίοδο, το κυρίαρχο κόμμα ήταν το SPD, το οποίο συνεργαζόταν άψογα με το γενικό επιτελείο στρατού. Επειδή οι στρατιώτες «μολύνθηκαν με το πνεύμα της επανάστασης», ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εσωτερικών Gustav Noske έδωσε άδεια στους στρατηγούς να δημιουργήσουν μια παραστρατιωτική οργάνωση με το όνομα «Freikorps».

Η στρατιωτική ήττα, η οικονομική κρίση και η κοινωνική αναταραχή είχαν συντρίψει τον πληθυσμό και, ενώ πολλοί Γερμανοί πολίτες αγκάλιασαν τις ιδέες της Αριστεράς, διάφοροι αξιωματικοί και στρατιώτες κινήθηκαν προς τα δεξιά.

Η «Freikorps» προσεταιρίστηκε τα πιο σκληρά, ακροδεξιά στοιχεία. Κέρδισε αμέσως την φήμη μιας κτηνώδους, αντισημιτικής και εθνικιστικής οργάνωσης, εχθρικής προς τις εργατικές επιτροπές, τα συνδικάτα και την Αριστερά. Πολλοί από τα μέλη της «Freikorps» κατέληξαν τελικά στο Ναζιστικό Κόμμα.

Πριν όμως έρθει ο ναζισμός, το Βερολίνο ήταν η πρωτεύουσα της επανάστασης και η ισχυρότερη βάση του νεοσύστατου KPD. Στις 4 Ιανουαρίου, η κυβέρνηση του SPD απέλυσε τον επικεφαλής της αστυνομίας (και μέλος του USP), Emil Eichhorn, επειδή αρνήθηκε να αναλάβει δράση ενάντια στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των εργατών.

Εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες ξεχύνονταν στους δρόμους, πολλοί από αυτούς οπλισμένοι. Μια προσωρινή «Επαναστατική Επιτροπή» είχε εγκατασταθεί στο αρχηγείο της αστυνομίας, αλλά τα τοπικά στρατεύματα παρέμεναν εχθρικά και η στήριξη της δράσης έξω από το Βερολίνο ήταν ελάχιστη.

Οι ακτιβιστές είχαν μετατρέψει τη δράση σε επανάσταση πριν προλάβει να ωριμάσει. Η επαναστατημένη πρωτεύουσα ήταν τελείως απομονωμένη. Όχι μόνο οι «Freikorps», αλλά και πολλοί από τους στρατιώτες εκτός Βερολίνου ήταν πρόθυμοι να συμμετάσχουν στην αιματηρή καταστολή που ακολούθησε.

Ο Karl Liebknecht έπεσε νεκρός από τα πυρά. Το κρανίο της Ρόζα Λούξεμπουργκ καταστράφηκε από τη λαβή ενός όπλου και στην συνέχεια πυροβολήθηκε. Το σώμα της πετάχτηκε σε ένα κανάλι. Η γερμανική επανάσταση είχε αποκεφαλιστεί.

Τον Ιούλιο του 1917, οι Μπολσεβίκοι χαλιναγώγησαν το πλήθος στην Πετρούπολη, για να αποφευχθεί η πρόωρη κατάληψη της εξουσίας στην πρωτεύουσα. Τον Ιανουάριο του 1919, οι Σπαρτακιστές απέτυχαν να κάνουν το ίδιο και το πλήρωσαν ακριβά.

Παρόλα αυτά, η οπισθοδρόμηση δεν ήταν κατ' ανάγκη μοιραία. Η κρίση συνέχιζε να βαθαίνει σε όλη τη Γερμανία. Τα τρία σοσιαλιστικά κόμματα είχαν την υποστήριξη της κοινωνίας και οι παρακρατικοί της «Freikorps» αντιμετώπιζαν ολοένα και μεγαλύτερη αποτελεσματική αντίδραση από ένοπλους εργάτες και επαναστατημένους στρατιώτες. Μέχρι τον Μάρτιο του 1920, περίπου 20.000 είχαν σκοτωθεί σε μια σειρά περιφερειακών εμφυλίων συρράξεων.

Σε αυτό το σημείο, η γερμανική άρχουσα τάξη έκανε ένα πραξικόπημα «νόμου και τάξης», αποστέλλοντας στρατεύματα στο Βερολίνο, ανατρέποντας την κυβέρνηση του SPD και διορίζοντας στη θέση του ένα συντηρητικό γραφειοκράτη ονόματι Kapp. Αυτή τη φορά, ήταν η Δεξιά που κινήθηκε γρήγορα.

Αμέσως ο επικεφαλής της συνομοσπονδίας κήρυξε γενική απεργία και εκατομμύρια εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν. Έφτιαξαν καινούριες επιτροπές και πήραν τα όπλα, απελευθερώνοντας την μεγαλύτερη βιομηχανική περιοχή της Γερμανίας από τις ακροδεξιές δυνάμεις.

Το πραξικόπημα του «Kapp» κατέρρευσε μέσα σε λίγες ημέρες και οι υπουργοί του SPD είχαν επιστρέψει στα γραφεία τους. Η αληθινή φύση της άρχουσας τάξης είχε εκτεθεί και οι Γερμανοί εργάτες στράθηκαν απότομα προς τα αριστερά. Η ήττα είχε αποκαλύψει τη δύναμη μιας επανάστασης που οι πολίτες εμπιστεύονταν.

Η επανάσταση δεν έγινε ποτέ. Το KPD δεν προετοίμασε μια προλεταριακή εξέγερση. Ο Kapp δεν είχε ανοίξει, όπως είχε κάνει ο Kornilov τον Αύγουστο του 1917, τον δρόμο προς την σοσιαλιστική επανάσταση. Οι ηγέτες του KPD είχαν μάθει καλά το μάθημά τους από τον Ιανουάριο του 1919 και τώρα, σε διαφορετικές συνθήκες, αποδείχθηκαν δειλοί.

Η τέχνη της επανάστασης είναι ο συγχρονισμός. Το καλοκαίρι του 1920 ήταν σχεδόν βέβαιο ότι οι επαναστάτες μπορούσαν να οδηγήσουν την εργατική τάξη στη νίκη, στην καρδιά της Ευρώπης. Ένα είναι σίγουρο, η Ιστορία πλήρωσε την αποτυχία τους.

(*)Ο Neil Faulkner είναι Βρετανός αρχαιολόγος, ιστορικός και συγγραφέας.
https://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xr...gkosmio-polemo