Μπαρούφες ολκης.
Τα έχουμε ξαναπεί, οι ελληνικές Τράπεζες έχουν ελάχιστη ευθύνη γιά το σημερινό κατάντημα της οικονομίας της χώρας. Εχουν δε υιοθετήσει την τελευταία 10ετία πολύ συντηρητικότερη πολιτική χορηγήσεων και επενδύσεων των διαθεσίμων τους από τον ευρωπαικό μέσο όρο και φυσικά καμμία σχέση με τις αμερικάνικες. Το μεγάλο τους αμάρτημα είναι ότι δάνεισαν το δημόσιο, τοποθετώντας ένα μέρος των διαθεσίμων τους σε κρατικούς τίτλους. Αυτό πληρώνουν σήμερα συρόμενες σε υποχρεωτική κρατικοποίηση.
Είναι οι τραπεζίτες άγγελοι ? Οχι ασφαλώς, πάντα βρίσκονταν μέσα στα παιχνίδια της διαπλοκής με τους πολιτικούς, και των δύο κομμάτων εξουσίας (εξ ου και ο ισχυρισμός "μπαρούφες" παραπάνω) και στόχος τους πάντοτε ήταν το κέρδος (το υπερκέρδος σε κάποιοες περιόδους), εξυπηρετήσεις σε "ημετέρους" ασφαλώς έκαναν, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν ισχύει ότι κάποιο από τα δύο κόμματα εξουσίας εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους καλύτερα από το άλλο. Η κυβέρνηση Καραμανλή, με τα πρώτα μέτρα του 2008, έβαλε ένα μικρό τείχος προστασίας γιά τις καταθέσεις των αποταμιευτών, το οποίο στη συνέχεια αποδείχτηκε ισχνό και η επόμενη κυβέρνηση έδωσε επιπλέον εγγυήσεις με τον ίδιο στόχο, εφόσον οι πηγές άντλησης ρευστού γιά τις τράπεζες΄είχαν στερέψει προ πολλού, με ορατό τον κίνδυνο να διακόψουν τη λειτουργία τους. Οσα είδα στο άρθρο παραπάνω περί άντλησης ρευστού από την ΕΚΤ και στη συνέχεια τοποθέτησης των χρημάτων σε έντοκα γραμμάτια είναι σωστό μεν, θεμιτό δε. Από που και ως που είναι κερδοσκοπία η ωφέλεια από τη διαφορά των επιτοκίων ? Χρήμα πουλάει η τράπεζα, μπανάνες ο μανάβης.