σκυλος ο πιστος φιλος

[pilot]

μιας και το πατρικό μου είναι στο χωριό και έχει 3 στρέμματα αυλή, πάντα,απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχουμε σκύλους και γάτες.. πάντα είχαμε λυκόσκυλα(γερμανικά-βελγικά). Τώρα έχουμε δυο βελγικά(όπως του Σταμάτη).. μιλάμε για πολύ τρέλα τα άτιμα, είναι και αντρόγυνο φυσικά!!

καλά τα γατώνια άλλη περίπτωση..3 στρέμματα αυλή και γύρω-γύρω χωράφια, αποθήκες από πίσω και ποτέ δεν είχαμε ποντίκια, φίδια κλπ..

πραγματικά δεν βλέπω την ώρα να φύγουμε με την γυναίκα από την ''φυλακή'' που έχει στην πόλη και να πάρω ένα ζευγάρι γερμανικά!!

[Skyline_IS]

Ο λογος που δεν πηρα σκυλι,περαν του οτι θελει φροντιδα κλπ , ειναι καθαρα ο χωρος.Δεν θα ηθελα επ ουδενι να το ταλαιπωρησω να ειναι κλεισμενο σε διαμερισμα ή εξω στο μπαλκονι..

Ναι μεν υπαρχει χωρος στο εξοχικό αλλα δεν θελω να το φυλακισω σε μια αυλη και να πηγαινω μονο το σκ ή 1 φορα το μηνα οπως κανουν μερικοι

Τα σκυλια και τα γιατια δεν ειναι πλαστικο παιχνιδι.

[bill_m3]

O μικρούλης μου!!!

[race850i]

Εγω αυτην την στιγμη τα ζωα δεν θελω ουτε να τα βλεπω.
Εχω 2 παιδια και η κορη μου με ψηνει εδω και καιρο για γατα αλλα δεν..

Απο τα 5 μου χρονια πηγαινοντας στο νηπιο μαζευα απο το δρομο μαζι με τον αδερφο μου οτι ξεκειλιασμενο τετραποδο υπηρχε, μετα απο λιγα χρονια το σπιτι εξελειχθηκε σε μικρη κλινικη. Καποια περιοδο ειχαμε στο σπιτι πανω απο 20 Αδεσποτες γατες,αλλες ετοιμοθανατες απο ασσυτια,με σπασμενα κοκκαλα,καρκινους,καποια γατακια θυμαμε τα ειχα βρει μισοπνηγμενα σε μια πλαστικη σακκουλα.
Εχουμε μαζεψει και περιθαλψει πανω απο 100 ζωα,πολλα απο αυτα δυστηχως πεθαναν γιατι δεν τα προλαβαμε η ηταν πολυ αρρωστα και πολλα αλλα τα δηλλητηριασαν οι καλοι μας γειτονες.
Οι γονεις μου ειναι μελοι της Φιλοζωικης εταιριας στην Αθηνα και εχουν ακομα περιπου 8 γατες πανω απο 10 χρονων συν τις αδεσποτες που ερχονται για φαγητο.

Εγω τον τελευταιο γατο που μαζεψα τον εστειλα στην Νεα Υορκη στην κουνιαδα μου και εγινε διπλοφαρδος.



Αλλα εγω ψυχολογικα δεν αντεχω αλλο να δω πεθαμενο ζωο στα χερια μου.

[kplc16]

Ετουτη ειναι η Σιβα.

Εχτες εκλεισε τους 3 μηνες, στην φωτο ειναι 2 και κατι λιγες μερες.

Μεγαλη πουτ@ν@ ...

g.r. ειναι η λαμπραντορ;
δε τα ξεχωριζω οταν ειναι κουταβια

[ntinos]

golden retriever ;-)

[Monsta]

To 1977 και σε ηλικία 7 ετών, μάζεψα από μία οικοδομή στη Γλυφάδα που έχτιζε τότε ο πατέρας μου τον Μπούμπη, ένα ημίαιμο λυκόσκυλο λίγων μόνο ημερών. Ο Μπούμπης έζησε ζωή χαρισάμενη κοντά μας μέχρι το '84 όπου έφυγε πρόωρα από ασθένεια.

Ο πατέρας μου ξαναπήρε σκυλιά το 2000. Την Μυκονιάτισα Ζήνα ένα πανέμορφο καθαρόαιμο αγγλικό σέτερ και τον Μυκονιάτη Λίο που τον βρήκα πάλι εγώ λίγων μόνο ημερών έξω από το σουπερμάρκετ Φλώρα εκείνο το καλοκαίρι. Μεγάλοι σε ηλικία πλέον και οι δύο, η Ζίνα διαγνώσθηκε πρόσφατα με καρκίνο στο κεφάλι ενώ προχωρήσαμε σε χειρουργική επέμβαση και αφαίρεση του όγκου. Η κατάσταση βέβαια αναμένεται να επιδεινωθεί σύντομα.


Ορισμένοι νομίζουν ότι τα κατοικίδια είναι παιχνιδάκι, τα πετάνε σε μία βεράντα / ταράτσα / κήπο να μεγαλώσουν εκεί. Τι κρίμα!

Λόγω πολλών υποχρεώσεων αλλά και φορτωμένου προγράμματος, δεν έχουμε προβεί στην απόκτηση κάποιου νέου σκυλάκου. Προσωπικά αρκούμαι στα διάφορα γατάκια που βρίσκω στο μαγαζί κατά καιρούς, όπου τους παρέχω τα απαραίτητα μέχρι να μεγαλώσουν και να βρουν το δρόμο τους.

Εγω τον τελευταιο γατο που μαζεψα τον εστειλα στην Νεα Υορκη στην κουνιαδα μου και εγινε διπλοφαρδος.

Μη το λες αυτό. Στην Αμερική πουλάν ληγμένα γάλατα και χαλασμένα κρέατα, remember ?

[aristent]

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, στο σπίτι μας πάντα υπήρχαν σκυλιά και γάτες.
Πάντα είχα ιδιαίτερη αδυναμία και αγάπη στα σκυλιά. Η Πεπέτα που προυπήρχε της γέννησής μου ένα γερμανικό ποιμενικό, μετά ο γιος της ο Τσάρλυ, ο οποίος όμως δόθηκε γιατί πήγαμε σε διαμέρισμα... ακολούθησαν ο Αχιλλέας που μαζέψαμε από το δρόμο, η Ντόνα - μολοσσός, ο Κάρλο -τσιουάουα, η Κάρα - λυκόσκυλο και η μεγάλη μου αγάπη ο Μπρούνο, ένα πανέμορφο Μπόξερ...
Αν και οι γονείς μου και η αδερφή μου εξακολουθούν να έχουν σκυλιά, (1 Ροτβάιλερ, 1 ημίαιμο, 1 αγγλικό σέτερ και 2-3 επανιέλ μπρετόν - κυνηγάει ο γαμπρός μου), εγώ δυσκολεύομαι να υιοθετήσω πάλι ένα σκυλί...
Μετά την απώλεια του Bruno με τον οποίο πέρασα απίστευτες στιγμές, δυσκολεύομαι να πάρω την απόφαση για άλλο σκυλί.
Πλέον παντρεμένος με 2 κοριτσάκια και κάτοικος Αθήνας, αμφιβάλλω πως θα μπορέσω να αφιερώσω στο σκύλο μας το χρόνο αλλά και το χώρο που του χρειάζεται.
Καλή η αυλή που έχουμε, αλλά ο σκύλος χρειάζεται αγάπη, φροντίδα και χρόνο σαν ισότιμο μέλος της οικογένειας. Θα ζει μαζί μας, εντός και εκτός σπιτιού, θα έρχεται όπου πηγαίνουμε. Οπότε θα το καθυστερήσω λίγο μέχρι να είμαι σίγουρος πως θα μπορώ πραγματικά εγώ και η οικογένειά μου να αποκτήσουμε ένα νέο μέλος. Σίγουρα πάντως θα είναι Boxer...
Οι σκύλοι προσφέρουν (όπως και τα παιδιά άλλωστε) την πιο ανιδιοτελή μορφή αγάπης. Θα γλείψουν το δάκρυ από το μάγουλό σου, θα σου κάνουν συντροφιά όταν είσαι πεσμένος ή θα προσπαθήσουν να σε ευθυμήσουν και πάντα θα χαίρονται με τη χαρά σου.
Αξίζουν την αγάπη μας και ποτέ δεν πρέπει να αποκτούνται ως "παιχνίδι".
Εύχομαι όλα τα παιδιά να έχουν τη χαρά να ζήσουν μαζί με κατοικίδια, είτε σκυλάκια, είτε γατάκια.
ΥΓ. Στις γάτες που είχαμε και έχουν οι γονείς μου δεν θα αναφερθώ, γιατί θα μας πάρει 2-3 σελίδες!

...συγκινητικοτατη περιγραφη,μπραβο.

Μολις γυρισα απο βολτα και η κορη μου ειχε ενα μικρο σκυλακι αγκαλια,.....ευτυχως ηταν μιας φιλης της,.....πολυ γλυκο κουταβακι μολις δυο μηνων......ομως σε διαμερισμα πολυκατοικιας που μενουμε δεν θα ηθελα να "υιοθετησω" ενα ζωακι οσο χαριτωμενο και να 'ναι,αφου εγκλωβιζεται κατα καποιο τροπο σε βεραντες και στενους χωρους,μικρος ειχα σκυλακια αλλα ειχα περιφραγμενο οικοπεδο στο μαγαζι του πατερα μου.....αλλωστε ξερω οτι το δεσιμο που γινεται ,ειναι πολυ δυνατο και δυστυχως μια μερα θα μας "αφησει".......δυσκολα πραγματα για ευαισθητους ανθρωπους.

[Stamatis]

T


Ορισμένοι νομίζουν ότι τα κατοικίδια είναι παιχνιδάκι, τα πετάνε σε μία βεράντα / ταράτσα / κήπο να μεγαλώσουν εκεί. Τι κρίμα!

Εκατοντάδες αλλαγές προορισμού για ξενοδοχεία που δέχονται ζώα.
Απιαστο όνειρο ένα διθέσιο κάμπριο
Τρία κατεστραμμένα χαλιά απο τη νεαρή της ηλικία
Ενα εγκεφαλικό όταν έφαγε (στην κυριολεξία) τα allen edmonds που είχα αγοράσει μόλις μια μέρα πριν
2 ώρες τη μέρα βόλτα και ένας κήπος ναρκοπέδιο
Αξημέρωτα και πριν πιώ καφέ η βόλτα για το πρωίνο κατούρημα
και βέβαια κάθε βράδυ στο χαλάκι δίπλα στο κρεββάτι να βλέπει όνειρα και να γρυλίζει η να ροχαλίζει ή ακόμα η βρωμιάρα και να κλάνει.
Αλλά όταν κάθεσαι και έρχεται και σου γλύφει το χέρι... και σε κοιτάει με εκείνες τις ματάρες, γίνεσαι παιδί ρε φίλε και αρχίζεις να κυλιέσαι στο πάτωμα και να παίζεις...
είναι απίστευτο το πόσα σου δίνει αν το αγαπάς το ζωάκι...

εδικά όταν γυρνάς στο σπίτι και αρχιζει τα μουρλά της, σου φεύγει όλο το στρες και το άγχος.

Μερικές φωτό απο όταν ήταν κουτάβι.

(αυτή στη θέση σου συνοδηγού ήταν ολα τα τα λεφτά. ακόμα και η μάνα μου που έχει αρώστια με την καθαριότητα στα καθίσματα του αμαξιού γέλαγε, μετά βέβαια με έβαλε να το καθαρίσω με καρπέξ)

[katsaraios]

ο πρωτος ειναι ο Μπρουνο 3 μηνων..
στις υπολοιπες ο Ρεμι απο μωρο μεχρι το καλοκαιρακι με την αφεντικινα του !!!