Φίλε Γιώργο, η απάντηση η δική μου από την δική μου οπτική γωνία ξέρεις ποια είναι;
Ότι τα περισσότερα κοινωνινκά στρώματα (άνεργοι ή μη) παλεύουν ΑΠΛΑ για να βγει η μέρα και τίποτε άλλο.
Προσωπικά είμαι άνεργος, δόξα το θεώ έχω κάποιες οικονομίες, έχω και την βοήθεια (την όποια μπορεί να μου προσφέρει και μπορώ πλέον εγώ να δεχτώ σαν 27χρονών μαμούχαλος) από τον πατέρα μου, έχω μια σχολή να βγάλω και ΑΥΤΟ είναι το μόνο μέλλον που επιτρέπω στον ευατό μου.
Θα μου πεις είσαι ηλίθιος; Τι σχολή είναι η NASA; Και απαντώ λέγοντας ότι ναι είμαι ηλίθιος είμαι ο ΗΛΙΘΙΟΤΕΡΟΣ όλων, και ξέρεις γιατί; γιατί δεν έκανα αυτά που έπρεπε την ώρα που έπρεπε και τώρα τρέχω και δεν φτάνω, να μαζέψω τα αμάζευτα, από το άγχος έχω γεμίσει με δερματικές μαλακίες και μου πέφτουν τρίχες από τα μαλλιά.
Και σε παρόμοια φάση βρίσκεται το 80 - 90% των φίλων και γνωστών μου ανεξαρτήτου ηλικίας και οικονομικής κατάστασης, και ξέρεις γιατί; Γιατί πλέον ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ μέλλον, γιαυτό. Έχουμε πέσει σε μια δίνη και πέφτουμε καθημερινά με τέτοια ταχύτητα που λες ώπα, δεν μπορώ να τα διαχειριστώ όλα. Και ούτε εγώ μπορώ να τα διαχειριστώ όλα.
Και κάνω αυτό που ΘΕΩΡΩ ότι πρέπει να κάνω για να μπορέσω να πατήσω ξανά στα πόδια μου. Δλδ σκίζω τον κώλο μου και κάθομαι και διαβάζω και ΤΙ ΠΟ ΤΕ άλλο (όταν λέμε τίποτα εννοούμε ΤΙΠΟΤΑ, έχω να βγω για μπύρα ξεάγχωτος από τις 4 φλεβάρη στα γενέθλια του πατέρα μου).
Δεν μπορώ να ασχοληθώ με κινήματα του λούτσου που δεν προτείνουν ουσιαστικά τίποτα παρά διαιώνιση της παρούσας κατάστασης , και να ήθελα δεν μπορώ. Δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα για τον ίδιο μου τον εαυτό και καθημερινά τα μηνύματα έρχονται όλο και δυσκολότερα. Ε λοιπόν έχω κατεβάσει διακόπτες στα πάντα, και κοιτάζω αυτό που ΜΠΟΡΩ να κάνω και το κάνω με ότι δύναμη μου έχει απομείνει.