Θα μου επιτρέψετε να πω ότι συμφωνώ με τους περισσότερους που έγραψαν πάνω από μένα, και ελπίζω να μου επιτρέψετε να προχωρήσω αυτό εδώ το θέμα, ένα βήμα παραπέρα.
Πιο συγκεκριμένα, στο τι είδους ακαδημαϊκούς πολίτες παράγει αυτό το σύστημα εκπαίδευσης. Είχα την τύχη ή ατυχία να ξοδέψω τα χρόνια του λυκείου σε ένα από τα κεντρικά λύκεια της Πάτρας, με συμμαθητές από μεσσαία και χαμηλά οικονομικά στρώματα και καθηγητές που είτε έκαναν φροντηστήρια και λούφαζαν στο σχολείο, είτε λούφαζαν γενικότερα και παίζαμε στοίχημα όλοι μαζί στα μαθηματικά κατεύθυνσης (μόνη εξαίρεση μία φιλόλογος). Πρακτικά, από τα χειρότερα λύκεια της πόλης, το οποίο όμως, έβγαλε λίγους αξιόλογους μετέπειτα ακαδημαϊκούς πολίτες. Πολύ λίγους όμως...
Αυτή η εμπειρία μου λοιπόν, καθώς και η μετέπειτα πορεία μου σαν ακαδημαϊκός πολίτης, και φοιτητής Πολιτικός Μηχανικός, μου έδειξε από πρώτο χέρι την ποιότητα των αποφοίτων. Λίγοι είχαν πλέον όρεξη να σπουδάσουν, και όσοι (λίγοι) το κατάφεραν, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, το κάνουν με λυκειακή φιλοσοφία.
Δηλαδή, σπουδάζουν με βάση την αρχή της ελάχιστης προσπάθειας, του ελάχιστου δυνατού κόπου, και της παπαγαλίας, που όμως συνεπάγεται ελάχιστη γνώση, καμία ιδέα ως προς το τι ακριβώς είναι η έρευνα, καμία όρεξη και δυστυχώς, κανένα σεβασμό προς το αντικείμενο.
Τα σχολεία παράγουν υποψήφιους φοιτητές χωρίς όρεξη. Χωρίς όρεξη για έρευνα, για γνώση και παιδεία. Γιατί, όλοι όσοι έγραψαν στις πανελλήνιες 19 και 20 στα μαθηματικά ξέρουν να λύνουν ολοκληρώματα, πόσοι όμως μπορούν να το κάνουν χωρίς να το έχουν μάθει απ'έξω?
Και κάτι ακόμα. Πόσοι φοιτητές σέβονται τις παραδόσεις των μαθημάτων? Πόσοι σέβονται τους διδάσκοντες (όσους το αξίζουν πραγματικά) και τους συμφοιτητές τους? Πόσοι σέβονται αυτό που σπουδάζουν, και προσπαθούν να μάθουν να λύνουν ένα κωλοδοκάρι από οπλισμένο σκυρόδεμα με το χέρι, και όχι με τις φροντηστηριακές σημειώσεις, φωτοτυπημένες σε σμύκρινση μέσα στο παντελόνι τους? Πόσοι σπουδάζουν για να μάθουν και όχι για να πάρουν απλά ένα χαρτί? Και από αυτούς που σπουδάζουν γιατί το θέλουν, πόσοι το κάνουν έντιμα, χωρίς να προσπαθούν να χαντακώσουν τους συμφοιτητές τους για να προωθήσουν τον εαυτό τους?
Στην δική μου περίπτωση, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Δυστυχώς.
Να το θέσω αλλιώς, όμως. Πόσοι από εσάς θα θέλατε να σας μελετήσει το σπίτι κάποιος που πέρασε τα μισά μπετά και τις μισές στατικές με σκονάκι? Πόσοι από εσάς θα θέλατε να φτιάξει το φράγμα Πύρρου - Παραπύρρου κάποιος που πέρασε τα Υδραυλικά Έργα δείχνοντας λίγο βυζί και λίγο μπούτι στον καθηγητή/επιτηρητή? Και ποιος από εσάς θα ήθελε να κάνει μελέτη αντιστήριξης της πλαγιάς δίπλα στο σπίτι του, κάποιος που πέρασε εδαφομηχανική, θεμελιώσεις, κλπ, διαβάζοντας απλά μια φορά τα θέματα που βάζει κάθε χρόνο ο καθηγητής?
Μάλλον, όσοι και οι φοιτητές που μέτρησα εγώ νωρίτερα.
Παρόλα αυτά, κανείς δεν κάνει κάτι γι'αυτό. Και θα μου πείτε, και δικαίως, "εσύ ρε που φωνάζεις και βρίζεις, γιατί δεν κάνεις κάτι?". Και δίκιο θα έχετε.
Όμως, εγώ δεν μπορώ να αλλάξω την φιλοσοφία των φοιτητών, όταν αυτή τους έχει βιδωθεί μετά από τα 12 πρώτα χρόνια της εκπαίδευσης τους, όσο δεν πάει. Δεν μπορώ να αλλάξω την διδασκαλία των μαθημάτων, όταν οι ίδιοι οι καθηγητές παραδέχονται ότι το θέλουν, ότι το ζητάνε 20 χρόνια, και ότι λεφτά ποτέ δεν υπάρχουν.
Εγώ τι μπορώ να κάνω, όταν βλέπω συμφοιτητές να βαριούνται να κουραστούν λίγο, και απλά να κάνουν φροντηστήρια? Η να κάνουν φροντηστήρια για να το παίξουν έξυπνοι στους υπόλοιπους (στις διαλέξεις) και να πουλάνε μούρη εδώ και εκεί?
Φταίω εγώ, ή εσύ, ή εκείνος γι'αυτό? Η μήπως φταίει το σύστημα, το ίδιο σύστημα που μας έβγαλε όλους, και εμένα που τα γράφω, και εσένα που συμφωνείς, και εσένα που διαφωνείς, και εκείνον που βαριέται, και τον άλλον που το παίζει μάγκας? Το ίδιο σύστημα μας έβγαλε όλους, μας βγάζει τώρα, και θα μας βγάζει εις τον αιώνα τον άπαντα. Είναι στο χέρι του καθενός το τι θέλει από τη ζωή του, το πως θα το αποκτήσει, και το πως θα το διαχειριστεί.
Όσο για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, ναι, είναι για κλάμματα, ίσως και για γέλια, όμως δεν αλλάζει έτσι εύκολα. Δυστυχώς, ή ίσως και ευτυχώς. Γι'αυτό, πρέπει να το εκμεταλλευτουμε όσο καλύτερα γίνεται. Αν και είναι άθλιο, έχει ακόμα δυο τρία πράγματα να δώσει, και λίγους άξιους εκπαιδευτικούς που έχουν όρεξη να δώσουνε. Μακάρι να είμαστε όλοι τυχεροί, και να πέφτουμε πάντα σε αυτούς τους λίγους...
Φιλικά,
Γιάννης
Απάντηση με παράθεση
Αρχικό μήνυμα απο GiannisRob
