Θανατηφόρο ατύχημα Ε92 Μ3

[Dr. Yamastura]

H Kωνσταντινα ειναι απο τους ελαχιστους οδηγους που οδηγει 600 χλμ ως τις Σερρες για να μπει στη πιστα για λιγα λεπτα και μετα παλι πισω για Αθηνα...

Ενω αλλοι εσκαγαν με τα καλογυαλισμενα τους αυτοκινητα ωστε να βρουν κ@υλομενους για κοντρα εξω απο τη πιστα....

Φίλε μου το έγραψα για σέρρες,γιατί καποιος που πάει πίστα δεν θα είναι και ο πιο αργός οδηγός γενικά στην καθημερινότητα.Καλά κάνει και πάει και επιβάλλεται για μένα να ξεδίνεις σε πίστες και όχι στο δρόμο.

[manos///3]

Φίλε μου το έγραψα για σέρρες,γιατί καποιος που πάει πίστα δεν θα είναι και ο πιο αργός οδηγός γενικά στην καθημερινότητα.Καλά κάνει και πάει και επιβάλλεται για μένα να ξεδίνεις σε πίστες και όχι στο δρόμο.

Εδω το γενικευεις και δεν ειναι σωστο.....Εχεις εμπειρια μαλλον γι' αυτο το λες...

Τουλαχιστον οσοι πηγαινουν πιστα ειναι πολυ καλυτεροι οδηγοι!

[gant]

Φίλε μου το έγραψα για σέρρες,γιατί καποιος που πάει πίστα δεν θα είναι και ο πιο αργός οδηγός γενικά στην καθημερινότητα.Καλά κάνει και πάει και επιβάλλεται για μένα να ξεδίνεις σε πίστες και όχι στο δρόμο.

Κι όμως δυό παλιοί γνωστοί μου οδηγοί αγώνων, σε επίπεδο πρωταθλητισμού στο Ελλάδικό χώρο, στην πόλη μέσα πήγαινα σαν κότες.
Το σλόγκαν του ενός μάλιστα ήταν, ότι σε αναβάσεις τρέχω μόνος στην διαδρομή, σε αγώνες ταχύτητας, ασφάλτινα η χωμάτινα ραλλύ οδηγώ με άλλους 40,50,80 που λίγο πολύ γνωρίζω τι κάνουν και προς την ίδια φορά, στο δρόμο όμως είμαι με εκατοντάδες απρόβλεπτους.
Φυσικά αυτοί για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα που λέμε, ο τρίτος αέρα πατέρα όπου λάχει, κάποτε το χασε σε μια στροφή (ένα καντετ GTE), και μπήκε στην κρεββατοκάμαρα μιας μονοκατοικίας (υπήρχαν ακόμη τέτοιες) και σταμάτησε μπροστά στο κρεββάτι των έντρομων ενοίκων που είχαν ξαπλώσει για μεσημεριανό υπνάκο.
Η γνώμη μου είναι πως σε άδειο δρόμο ναι στις κοντρίτσες ναι στα πατήματα ναι στα παντλίκια, όχι όμως μέσα σε κίνηση.

[Dimzan]

Κι όμως δυό παλιοί γνωστοί μου οδηγοί αγώνων, σε επίπεδο πρωταθλητισμού στο Ελλάδικό χώρο, στην πόλη μέσα πήγαινα σαν κότες.
Το σλόγκαν του ενός μάλιστα ήταν, ότι σε αναβάσεις τρέχω μόνος στην διαδρομή, σε αγώνες ταχύτητας, ασφάλτινα η χωμάτινα ραλλύ οδηγώ με άλλους 40,50,80 που λίγο πολύ γνωρίζω τι κάνουν και προς την ίδια φορά, στο δρόμο όμως είμαι με εκατοντάδες απρόβλεπτους.
Φυσικά αυτοί για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα που λέμε, ο τρίτος αέρα πατέρα όπου λάχει, κάποτε το χασε σε μια στροφή (ένα καντετ GTE), και μπήκε στην κρεββατοκάμαρα μιας μονοκατοικίας (υπήρχαν ακόμη τέτοιες) και σταμάτησε μπροστά στο κρεββάτι των έντρομων ενοίκων που είχαν ξαπλώσει για μεσημεριανό υπνάκο.
Η γνώμη μου είναι πως σε άδειο δρόμο ναι στις κοντρίτσες ναι στα πατήματα ναι στα παντλίκια, όχι όμως μέσα σε κίνηση.

καπως ετσι συμπεριφερομαστε ολοι λιγο πολυ...

στο χωριο μου ειδικα που εχει ορατοτητα και χωραφια δεξια αριστερα δεν τιθεται θεμα...