Είμαι δογματικά αντίθετος στην παρέμβαση του κράτους στην οικονομία, πλην ελάχίστων εξαιρέσεων που έχει να κάνει με μηχανισμούς αναδιανομής πλούτου κυρίως. Αλλο τόσο όμως είμαι δογματικά υπέρ της κρατικής παρέμβασης σε κοινωνικά προβλήματα όπως αυτό που συζητάμε εδώ.
Η ασφάλεια του πολίτη είναι συνταγματική επιταγή η οποία βαρύνει την πολιτεία. Το ελληνικό κράτος δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να παράσχει στους πολίτες του βασικά δημόσια αγαθά όπως η υγεία, η παιδεία, ισονομία, υποδομές αυτονόητες στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Τα τελευταία 20 χρόνια δεν είναι σε θέση να προσφέρει ούτε στοιχειώδη ασφάλεια στους πολίτες του.
Δεν θέλω να μπω στην πολιτική συζήτηση γύρω από το πως ξεκίνησε και πως γιγαντώθηκε αυτό το άθλιο χάλι με τους αναξέλεγκτους μετανάστες. Θα πω μόνο δεν πάει άλλο. Και επειδή είμαι αντίθετος σε πρωτοβουλίες θερμοκέφαλων που το μόνο που μπορούν να επιτύχουν είναι τη δυσφήμιση της χώρας σε διεθνές επίπεδο γιά μιά ακόμα φορά, προτείνω να ξεκινήσει επιτέλους μιά γιγαντιαία επιχείρηση της αστυνομίας και των συναρμόδιων υπουργείων γιά την καταγραφή τους. Δεν είναι απλό και θα πάρει χρόνο. Ομως, αν μεθοδευτεί σοβαρά θα δοθεί ένα μήνυμα προς όλους αυτούς τους δυστυχισμένους στην μεγάλη πλειοψηφία τους τυχοδιώκτες. Αν είναι να μείνουν γιά καλό σκοπό ας μείνουν και ας αγωνιστούν γιά το μεροκάματο δίπλα στου Ελληνες. Αν είναι να μεινουν γιά κακό θα έχουν την Αστυνομία στο σβέρκο τους.
Ας αφήσει λίγο τις κλήσεις γιά κράνος-ζώνη-κινητό στην άκρη η Αστυνομία και ας ασχοληθεί με την ασφάλεια του Ελληνα φορολογούμενου. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει το κράτος γιά το λαό στους καιρούς που περνάμε.