Έλληνες στο έλεος της φτώχειας

[GiannisRob]

Ειλικρινα και γω θα θελα με καποιο τροπο να ζησω εξω. Καποια στιγμη με καποιο τροπο θα θελα να δουλεψω και να ζησω σε μια χωρα που σεβεται τον κοσμο που ζει εκει.

Ρε Ηλια, εχεις κατσει να σκεφτεις τι ειναι αυτο που σε κραταει ακομα στην Ελλαδα? Περα απο τη συνηθεια, τη γλωσσα, την οικογενεια, και μερικους φιλους? (οχι απαραιτητα με αυτη τη σειρα)

Το σκεφτομουν παλι σημερα και με επιασε μελαγχολια. Βγαινεις εξω απο το σπιτι σου και το σπιτι μου, που κακα τα ψεματα υποτιθεται οτι ειναι μια απο τις καλες περιοχες της πολης και εισαι τυχερος αν δεν πεσεις πανω σε δοσοληψιες με ναρκωτικα.

Παντως σιγουρα ασφαλτο εξω απο την πορτα μου δεν εχουμε, πεζοδρομιο δεν εχουμε, α, ουτε και αποχετευση. Και αυτο 4 τετραγωνα απο το σπιτι του πρωην δημαρχου. Τεσσερα...

Εχει τυχει να βρεθω δυο φορες στη Γερμανια (σε αρκετες πολεις), στην Πολωνια και στην Ιταλια. Και ειδικα στην Ιταλια ειδα τις διαφορες βορρα νοτου. Και εμεινα.

Στη βορεια Ιταλια και την Γερμανια, οχι απλα σε σεβονται, δεν μπορεις να συλλαβεις τη χαωτικη διαφορα με την Ελλαδα. Θες καθαριοτητα, θες οργανωση, θες σεβασμο στον συνανθρωπο, τον ανθρωπο με ειδικες αναγκες, την κοινωνια και την κοινωτητα.

Μπορει να μην ειναι γεματη η πολη απο καφετεριες στο Μοναχο, αλλα τουλαχιστον αισθανεσαι πως περπατας σε μια πολη που σεβεται οσους ζουν η περνανε απο κει.

Και αν πας σε καποιο πανεπιστημιο εκει, εκει να δεις τι σημαινει πολιτισμος. Ξεναγηθηκα στο πολυτεχνει της Pavia, απο αποφοιτους του δικου μας τμηματος, και σε κατ'ιδιαν συζητηση μαζι τους, μας ειπαν πως κανεις δεν σκεφτεται να γυρισει πια στην Ελλαδα. Οχι για τα λεφτα, αλλα για το πως αντιμετωπιζονται εκει, που ειναι ξενοι, με διαφορετικο θρησκευμα, διαφορετικη γλωσσα και συνηθειες.

Ειναι πολλα που σκεφτομαι και θα ηθελα να γραψω, αλλα καθότι παραδοσιακος Ελληνας, η μανα μολις εφτιαξε σπανακοπιτα και θα παω να την τιμησω. Θα συνεχισω τις σκεψεις μου αργοτερα.

Αλλα οσο ξυπναει ο ευρωπαιος μεσα μου, δεν μπορω παρα να οργιζομαι με οτι και αν βλεπω γυρω μου. Με αυτον που πεταει τα σκουπιδια του στο πεζοδρομιο. Με τον μ@λ@κ@ που με προσπερασε στην Κορινθου λιγο νωριτερα και μου ρημαξε τον καθρεφτη και ουτε που σταματησε (εχω την πινακιδα σου καλε μου συμπολιτη). Με αυτον που πεταει τα σκουπιδια διπλα, και οχι μεσα στον καδο επειδη το καπακι του φαινεται βαρυ, αλλα και με αυτον που δεν τα μαζευει (και δεν φοραει και τον καταλληλο εξοπλισμο για να προστατευσει τη δικη ΤΟΥ υγεια) γιατι βαριεται. Με αυτον που δεν σταματαει στο στοπ και στο κοκκινο, αλλα και με τον δημοσιο υπαλληλο που δεν ξερει τη δουλεια του και δεν θελει να τη μαθει. Επισης, αρπαζομαι απιστευτα οταν μαθαινω οτι στο χωριο μου, που δεν κατοικουν πανω απο 3000 ανθρωποι, που εχει ομως ενα αρχαιο θεατρο, εφαγαν τα λεφτα για τις επισκευες του θεατρου και του γυρω χωρου, και αφησαν και χρεος 900,000¤. Και ξερεις και τι αλλο? Οργιζομαι με τον αυτον που εφτυσε την τσιχλα του στο ασανσερ της πολυκατοικιας μου, και με τον παππου που εκλεισε τη μιση γκαραζοπορτα και εκανα ενα τεταρτο για να μπω στο γκαραζ. Αλλα πανω απ'ολα οργιζομαι με τον εαυτο μου, ειτε γιατι με πιανω να κανω τον ρομαντικο σε μια κοινωνια με περισσοτερα ελαττωματα παρα προτερηματα, ειτε γιατι με πιανω να κανω αυτα που κοροϊδευω.

Περισσοτερα μετα την σπακανοπιτα...

[ghost-rider]

Ρε Ηλια, εχεις κατσει να σκεφτεις τι ειναι αυτο που σε κραταει ακομα στην Ελλαδα? Περα απο τη συνηθεια, τη γλωσσα, την οικογενεια, και μερικους φιλους? (οχι απαραιτητα με αυτη τη σειρα)

Το σκεφτομουν παλι σημερα και με επιασε μελαγχολια. Βγαινεις εξω απο το σπιτι σου και το σπιτι μου, που κακα τα ψεματα υποτιθεται οτι ειναι μια απο τις καλες περιοχες της πολης και εισαι τυχερος αν δεν πεσεις πανω σε δοσοληψιες με ναρκωτικα.

Παντως σιγουρα ασφαλτο εξω απο την πορτα μου δεν εχουμε, πεζοδρομιο δεν εχουμε, α, ουτε και αποχετευση. Και αυτο 4 τετραγωνα απο το σπιτι του πρωην δημαρχου. Τεσσερα...

Εχει τυχει να βρεθω δυο φορες στη Γερμανια (σε αρκετες πολεις), στην Πολωνια και στην Ιταλια. Και ειδικα στην Ιταλια ειδα τις διαφορες βορρα νοτου. Και εμεινα.

Στη βορεια Ιταλια και την Γερμανια, οχι απλα σε σεβονται, δεν μπορεις να συλλαβεις τη χαωτικη διαφορα με την Ελλαδα. Θες καθαριοτητα, θες οργανωση, θες σεβασμο στον συνανθρωπο, τον ανθρωπο με ειδικες αναγκες, την κοινωνια και την κοινωτητα.

Μπορει να μην ειναι γεματη η πολη απο καφετεριες στο Μοναχο, αλλα τουλαχιστον αισθανεσαι πως περπατας σε μια πολη που σεβεται οσους ζουν η περνανε απο κει.

Και αν πας σε καποιο πανεπιστημιο εκει, εκει να δεις τι σημαινει πολιτισμος. Ξεναγηθηκα στο πολυτεχνει της Pavia, απο αποφοιτους του δικου μας τμηματος, και σε κατ'ιδιαν συζητηση μαζι τους, μας ειπαν πως κανεις δεν σκεφτεται να γυρισει πια στην Ελλαδα. Οχι για τα λεφτα, αλλα για το πως αντιμετωπιζονται εκει, που ειναι ξενοι, με διαφορετικο θρησκευμα, διαφορετικη γλωσσα και συνηθειες.

Ειναι πολλα που σκεφτομαι και θα ηθελα να γραψω, αλλα καθότι παραδοσιακος Ελληνας, η μανα μολις εφτιαξε σπανακοπιτα και θα παω να την τιμησω. Θα συνεχισω τις σκεψεις μου αργοτερα.

Αλλα οσο ξυπναει ο ευρωπαιος μεσα μου, δεν μπορω παρα να οργιζομαι με οτι και αν βλεπω γυρω μου. Με αυτον που πεταει τα σκουπιδια του στο πεζοδρομιο. Με τον μ@λ@κ@ που με προσπερασε στην Κορινθου λιγο νωριτερα και μου ρημαξε τον καθρεφτη και ουτε που σταματησε (εχω την πινακιδα σου καλε μου συμπολιτη). Με αυτον που πεταει τα σκουπιδια διπλα, και οχι μεσα στον καδο επειδη το καπακι του φαινεται βαρυ, αλλα και με αυτον που δεν τα μαζευει (και δεν φοραει και τον καταλληλο εξοπλισμο για να προστατευσει τη δικη ΤΟΥ υγεια) γιατι βαριεται. Με αυτον που δεν σταματαει στο στοπ και στο κοκκινο, αλλα και με τον δημοσιο υπαλληλο που δεν ξερει τη δουλεια του και δεν θελει να τη μαθει. Επισης, αρπαζομαι απιστευτα οταν μαθαινω οτι στο χωριο μου, που δεν κατοικουν πανω απο 3000 ανθρωποι, που εχει ομως ενα αρχαιο θεατρο, εφαγαν τα λεφτα για τις επισκευες του θεατρου και του γυρω χωρου, και αφησαν και χρεος 900,000. Και ξερεις και τι αλλο? Οργιζομαι με τον αυτον που εφτυσε την τσιχλα του στο ασανσερ της πολυκατοικιας μου, και με τον παππου που εκλεισε τη μιση γκαραζοπορτα και εκανα ενα τεταρτο για να μπω στο γκαραζ. Αλλα πανω απ'ολα οργιζομαι με τον εαυτο μου, ειτε γιατι με πιανω να κανω τον ρομαντικο σε μια κοινωνια με περισσοτερα ελαττωματα παρα προτερηματα, ειτε γιατι με πιανω να κανω αυτα που κοροϊδευω.

Περισσοτερα μετα την σπακανοπιτα...

Νταξει, το ποστ σου με απογοητευσε αρκετα δε λεω. Εχουμε σα λαος ασχημη νοοτροπια.

Θα το αφησω γιατι κατι μου χτυπησε πολυ ασχημα. Τι εννοεις δεν εχεις αποχετευση? Ερχετε βοθρατζιδικο για εκκενωση? Πλακα κανεις τωρα? Που ρε μεσα στην Πατρα? Κουλο ακουγεται...

[GiannisRob]

Νταξει, το ποστ σου με απογοητευσε αρκετα δε λεω. Εχουμε σα λαος ασχημη νοοτροπια.

Θα το αφησω γιατι κατι μου χτυπησε πολυ ασχημα. Τι εννοεις δεν εχεις αποχετευση? Ερχετε βοθρατζιδικο για εκκενωση? Πλακα κανεις τωρα? Που ρε μεσα στην Πατρα? Κουλο ακουγεται...

Το καταλαβαινω οτι σε απογοητευσε το ποστ μου. Παντως εχω απογοητευτει και εγω προσωπικα απο την ελληνικη πραγματικοτητα, σε τοσο μεγαλο βαθμο, που εχω αρχισει και σκεφτομαι το θεμα της μεταναστευσης. Ισα ισα, ενα πτυχιο μηχανικου και 3 ξενες γλωσσες βοηθανε αρκετα!

Οσο για την αποχετευση, ρε συ, διπλα μου μενεις. Δεν εχεις προσεξει ολες τις λουμπες στην Αθηνων καθε φορα που βρεχει, και ειδικα εκεινη που σχηματιζεται καθε φορα ακριβως στο ιδιο σημειο, εξω απο την γκαραζοπορτα μου?

Μαλλον δεν το εγραψα σωστα. Εννοοουσα οτι (τουλαχιστον) στην Αθηνων δεν υπαρχει τροπος διαφυγης των ομβριων υδατων, με αποτελεσμα αυτα να λιμναζουν.

Οσο για την αποχετευση με τα ολα της, αυτη τελειωνει στην Κανελλοπουλου. Μετα, viva οι βοθροι.

[NickE60]

Νταξει, το ποστ σου με απογοητευσε αρκετα δε λεω. Εχουμε σα λαος ασχημη νοοτροπια.

Θα το αφησω γιατι κατι μου χτυπησε πολυ ασχημα. Τι εννοεις δεν εχεις αποχετευση? Ερχετε βοθρατζιδικο για εκκενωση? Πλακα κανεις τωρα? Που ρε μεσα στην Πατρα? Κουλο ακουγεται...

Γιατί απορείς?? Οι περισσότεροι δήμοι της Αττικής περιφερειακά της Αθήνας αλλά και τα Βορειοανατολικά προάστια ...με βοθρατζίδικα βολεύονται... είναι μέρος του σχεδιασμού της πράσινης ανάπτυξης αλλά και λόγω οικολογικής συνείδησης... δεν πληγώνουμε το υπέδαφος

[GiannisRob]

Περισσοτερα μετα την σπακανοπιτα...

Τελικά το ταψί ηταν μεγάλο και η πίτα κράτησε περισσότερο απ' ότι περίμενα. Τώρα, λοιπόν, που είμαι χορτασμένος, ήπια και το Perrier μου, θα κάνω ότι μπορώ για να αποτυπώσω εδώ τις σκέψεις μου, τα όνειρα μου, τους φόβους μου, αλλα και ότι με οργίζει, όπως τα βλέπει ένας νέος, που σπουδάζει στην πόλη που μεγάλωσε, μένει ακόμα με την οικογένεια του (ε, εντάξει, δεν είμαι 35 ακόμα), έχει ταξιδέψει λίγο στην Ευρώπη αλλά προτιμάει ακόμα το χωριό του από το Soho του Λονδίνου.

Αυτό που στριφογυρίζει στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό είναι η ιδέα του φυγείν. Να φύγω από δω, να πάω κάπου που να μπορώ να δουλέψω σαν άνθρωπος, κάπου που να με σέβονται, εμένα και ότι δίνω στην κοινωνία και την κοινότητα. Κάπου που να μου δίνεται η ευκαιρία, να μετατρεψω την ορεξη μου σε κατι παραγωγικο, και οχι να την χαραμιζω σε πραγματα διχως νοημα και αποτελεσμα.

Να παω καπου που να σεβονται τους κοπους μου και τα ονειρα μου, και οχι εδω, που καθε φορα που ανοιγω την τηλεοραση η την εφημεριδα, βλεπω ακομα εναν πολιτικο και ενα δημοσιογραφο, να εξηγουν γιατι ποτε δεν θα κανω αυτα που ονειρευομαι. Οχι το να παρω μια Φερραρι, οσο το να εχω μια αξιοπρεπη δουλεια και να κανω μια ευτυχισμενη οικογενεια, στην οποια θα μπορω να προσφερω οσα προσεφεραν σε εμενα οι γονεις μου.

Θελω να παω καπου που να ειναι καθαρα, ηρεμα και ασφαλη. Καπου που να μην γινονται δοσοληψιες ναρκωτικων εξω απο το σπιτι μου, ληστειες στο φουρνο της γειτονιας και βιασμοι στην πλατεια παραπερα. Καπου που να μην ειναι γεματος ο δρομος απο λακουβες και το πεζοδρομιο απο γοπες. Καπου που ο οδηγος να σεβεται τον πεζο, και ο πεζος τον οδηγο.

Θελω να παω καπου, που τα νοσοκομεια λειτουργουν σωστα, τα σχολεια και τα πανεπιστημια λειτουργουν σωστα, που η δικαιοσυνη λειτουργει σωστα, που οσοι τα παιρνουν τιμωρουνται, και δεν αποθεονωνται.

Και τωρα που το ξανασκεφτομαι, τις προαλλες πηγα να δω το γραπτο μου σε ενα μαθημα που κοπηκα με 4. Ενας απο τους λογους που πηρα 4, ηταν επειδη ο καθηγητης που το διορθωνε, δεν ειδε τα διαγραμματα τεμνουσων και ροπων που τα ειχα στην τελευταια σελιδα. Επρεπε να παω εκει για να δει ολο μου το γραπτο. Και παρ'οτι ηταν σωστα, δεν παραδεχτηκε το λαθος του, και δεν με περασε. Δεν κανω πλακα. Γιατι να πρεπει να ανεχτω αυτη την κατασταση? Γιατι να πρεπει να ειμαι αναγκασμενος να φοιτω σε ενα πανεπιστημιο που κανενας δεν σεβεται το φοιτητη? Αλλα και κανενας φοιτητης τον καθηγητη? Γιατι μονο ενας καθηγητης εδω και τοσα χρονια μου μιλησε στον πληθυντικο? Μηπως γιατι δεν ειχε πολλα χρονια στην Ελλαδα, η μηπως γιατι οπως απαιτουσε απο μενα να τον σεβομαι, ετσι σεβοταν και αυτος εμενα?

Αλλα φταιω και γω! Φταιω γιατι καθε φορα που βλεπω πορτοκαλι, επιταχυνω αντι να κανω το αντιθετο. Γιατι δεν πεταω τα σκουπιδια μου πριν ερθει το σκουπιδιαρικο, αλλα λιγο αφοτου περασει. Γιατι κανω αρκετα απο οσα κατηγορω τους αλλους. Γιατι οταν πιανω τον εαυτο μου να ειναι ρομαντικος, τσαντιζομαι γιατι λεω οτι ετσι δε θα επιβιωσω. Αλλα οταν με πιανω να συμπεριφερομαι οπως οι υπολοιποι, στεναχωριεμαι που δεν ειμαι πια ρομαντικος.

Και το χειροτερο ξερεις πιο ειναι? Οτι μεσα σε αυτη την πραγματικοτητα φοβαμαι να ονειρευτω. Φοβαμαι να προγραμματισω τη ζωη μου και να κυνηγησω αυτα που θελω. Γιατι ξερω οτι δεν θα με αφησει το συστημα να τα καταφερω. Και αν καταφερω να τα καταφερω, τοτε το συστημα θα μου τα παρει πισω.

Δεν μπορω να κανω πια ονειρα, και αυτο ειναι το χειροτερο. Οταν το συστημα και η καθημερινοτητα σου σκοτωνουν τη φαντασια, χανεις τον εαυτο σου! Οταν νιωθω οτι μου κλεβουν τον εαυτο, πνιγομαι. Θελω να φυγω.

Γιατι λοιπον να πρεπει να μεινω στην πατριδα μου, οταν ολα ειναι σαπια? Οταν περα απο λιγους ανθρωπους που θα πρεπει να αφησω πισω, δεν βρισκω αλλους λογους να μενω πια εδω?

Σε λιγο θα εχω πτυχιο μηχανικου. Πλεον μιλαω 3 ξενες γλωσσες. Ξερω αρκετα απο υπολογιστες και δικτυα. Παιζω μουσικη. Πειτε μου, τι θα τα κανω ολα αυτα αν μεινω εδω?

***

Καταλαβαινεις τωρα Ηλια γιατι δεν με χωραει ο τοπος? Το συζητουσα το μεσημερι και με τον Χρηστο και τον Πετρο. Κριμα που δεν ησουν εκει. Πες μου ομως ρε συ, που με ξερεις τοσο καιρο. Γιατι να μεινω?

[katsaraios]

αν βρεις δουλεια εξω να την κανεις....αμεσα...

[GiannisRob]

αν βρεις δουλεια εξω να την κανεις....αμεσα...

Θελω σιγουρα 2 χρονια ακομα για το πτυχιο. Η σχολη ειναι 5 χρονια και τωρα μπηκα στο 4ο.

Παντως αν μπορεσω, μολις τελειωσω θα φυγω. Μαλλον Γερμανια που εχω καποιους φιλους που μπορουν να με βοηθησουν. Και οποιος θελει ερχεται μαζι. Οι BMW ειναι φθηνοτερες εκει...

[katsaraios]

Θελω σιγουρα 2 χρονια ακομα για το πτυχιο. Η σχολη ειναι 5 χρονια και τωρα μπηκα στο 4ο.

Παντως αν μπορεσω, μολις τελειωσω θα φυγω. Μαλλον Γερμανια που εχω καποιους φιλους που μπορουν να με βοηθησουν. Και οποιος θελει ερχεται μαζι. Οι BMW ειναι φθηνοτερες εκει...

γενικα παντως για να ξερεις η κατασταση σε 2 χρονια θα ειναι σκατα και εκει...
οποτε κρατα μικρο καλαθι.
παντως σιγουρα εχει πολυ φτηνοτερο κοστος διαβιωσης σε σχεση με τον μισθο η Γερμανια..

[ghost-rider]

Τελικά το ταψί ηταν μεγάλο και η πίτα κράτησε περισσότερο απ' ότι περίμενα. Τώρα, λοιπόν, που είμαι χορτασμένος, ήπια και το Perrier μου, θα κάνω ότι μπορώ για να αποτυπώσω εδώ τις σκέψεις μου, τα όνειρα μου, τους φόβους μου, αλλα και ότι με οργίζει, όπως τα βλέπει ένας νέος, που σπουδάζει στην πόλη που μεγάλωσε, μένει ακόμα με την οικογένεια του (ε, εντάξει, δεν είμαι 35 ακόμα), έχει ταξιδέψει λίγο στην Ευρώπη αλλά προτιμάει ακόμα το χωριό του από το Soho του Λονδίνου.

Αυτό που στριφογυρίζει στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό είναι η ιδέα του φυγείν. Να φύγω από δω, να πάω κάπου που να μπορώ να δουλέψω σαν άνθρωπος, κάπου που να με σέβονται, εμένα και ότι δίνω στην κοινωνία και την κοινότητα. Κάπου που να μου δίνεται η ευκαιρία, να μετατρεψω την ορεξη μου σε κατι παραγωγικο, και οχι να την χαραμιζω σε πραγματα διχως νοημα και αποτελεσμα.

Να παω καπου που να σεβονται τους κοπους μου και τα ονειρα μου, και οχι εδω, που καθε φορα που ανοιγω την τηλεοραση η την εφημεριδα, βλεπω ακομα εναν πολιτικο και ενα δημοσιογραφο, να εξηγουν γιατι ποτε δεν θα κανω αυτα που ονειρευομαι. Οχι το να παρω μια Φερραρι, οσο το να εχω μια αξιοπρεπη δουλεια και να κανω μια ευτυχισμενη οικογενεια, στην οποια θα μπορω να προσφερω οσα προσεφεραν σε εμενα οι γονεις μου.

Θελω να παω καπου που να ειναι καθαρα, ηρεμα και ασφαλη. Καπου που να μην γινονται δοσοληψιες ναρκωτικων εξω απο το σπιτι μου, ληστειες στο φουρνο της γειτονιας και βιασμοι στην πλατεια παραπερα. Καπου που να μην ειναι γεματος ο δρομος απο λακουβες και το πεζοδρομιο απο γοπες. Καπου που ο οδηγος να σεβεται τον πεζο, και ο πεζος τον οδηγο.

Θελω να παω καπου, που τα νοσοκομεια λειτουργουν σωστα, τα σχολεια και τα πανεπιστημια λειτουργουν σωστα, που η δικαιοσυνη λειτουργει σωστα, που οσοι τα παιρνουν τιμωρουνται, και δεν αποθεονωνται.

Και τωρα που το ξανασκεφτομαι, τις προαλλες πηγα να δω το γραπτο μου σε ενα μαθημα που κοπηκα με 4. Ενας απο τους λογους που πηρα 4, ηταν επειδη ο καθηγητης που το διορθωνε, δεν ειδε τα διαγραμματα τεμνουσων και ροπων που τα ειχα στην τελευταια σελιδα. Επρεπε να παω εκει για να δει ολο μου το γραπτο. Και παρ'οτι ηταν σωστα, δεν παραδεχτηκε το λαθος του, και δεν με περασε. Δεν κανω πλακα. Γιατι να πρεπει να ανεχτω αυτη την κατασταση? Γιατι να πρεπει να ειμαι αναγκασμενος να φοιτω σε ενα πανεπιστημιο που κανενας δεν σεβεται το φοιτητη? Αλλα και κανενας φοιτητης τον καθηγητη? Γιατι μονο ενας καθηγητης εδω και τοσα χρονια μου μιλησε στον πληθυντικο? Μηπως γιατι δεν ειχε πολλα χρονια στην Ελλαδα, η μηπως γιατι οπως απαιτουσε απο μενα να τον σεβομαι, ετσι σεβοταν και αυτος εμενα?

Αλλα φταιω και γω! Φταιω γιατι καθε φορα που βλεπω πορτοκαλι, επιταχυνω αντι να κανω το αντιθετο. Γιατι δεν πεταω τα σκουπιδια μου πριν ερθει το σκουπιδιαρικο, αλλα λιγο αφοτου περασει. Γιατι κανω αρκετα απο οσα κατηγορω τους αλλους. Γιατι οταν πιανω τον εαυτο μου να ειναι ρομαντικος, τσαντιζομαι γιατι λεω οτι ετσι δε θα επιβιωσω. Αλλα οταν με πιανω να συμπεριφερομαι οπως οι υπολοιποι, στεναχωριεμαι που δεν ειμαι πια ρομαντικος.

Και το χειροτερο ξερεις πιο ειναι? Οτι μεσα σε αυτη την πραγματικοτητα φοβαμαι να ονειρευτω. Φοβαμαι να προγραμματισω τη ζωη μου και να κυνηγησω αυτα που θελω. Γιατι ξερω οτι δεν θα με αφησει το συστημα να τα καταφερω. Και αν καταφερω να τα καταφερω, τοτε το συστημα θα μου τα παρει πισω.

Δεν μπορω να κανω πια ονειρα, και αυτο ειναι το χειροτερο. Οταν το συστημα και η καθημερινοτητα σου σκοτωνουν τη φαντασια, χανεις τον εαυτο σου! Οταν νιωθω οτι μου κλεβουν τον εαυτο, πνιγομαι. Θελω να φυγω.

Γιατι λοιπον να πρεπει να μεινω στην πατριδα μου, οταν ολα ειναι σαπια? Οταν περα απο λιγους ανθρωπους που θα πρεπει να αφησω πισω, δεν βρισκω αλλους λογους να μενω πια εδω?

Σε λιγο θα εχω πτυχιο μηχανικου. Πλεον μιλαω 3 ξενες γλωσσες. Ξερω αρκετα απο υπολογιστες και δικτυα. Παιζω μουσικη. Πειτε μου, τι θα τα κανω ολα αυτα αν μεινω εδω?

***

Καταλαβαινεις τωρα Ηλια γιατι δεν με χωραει ο τοπος? Το συζητουσα το μεσημερι και με τον Χρηστο και τον Πετρο. Κριμα που δεν ησουν εκει. Πες μου ομως ρε συ, που με ξερεις τοσο καιρο. Γιατι να μεινω?

Καλα, θα το συνηθισεις αυτο

Ο συγκεκριμενος ειναι λιγο γκαου στο χω πει. Του χω δωσει τρια αριστα γραπτα και εχω παρει τρια 4αρια. Οταν με περασε δεν ειχα κανει σχεδον τιποτα.

Μη μασας, ειναι του Μπερκλευ αυτος και δεν πρεπει να καταλαβαινει καλα ελληνικα

Αμα καποια πραγματα δεν τα δεις με χιουμορ θα τρελαθεις.

Μη μασας ρε!!!!!!


Οσο για την ξενιτια...

Τι να σου πω ρε Γιαννη? Εχεις και επιχειρηματα.. Ρομαντικε! Κατσε ομως λιγο να δουμε... Αν χρειστει το συζηταμε.

Εγω θα σου προτεινα να φουλαρεις και να επεκτεινεις τη δουλεια του πατερα σου. Μην πεταξεις στο νερο τις προσπαθειες που εκανε μια ζωη.

Ασχημα δεν τα καταφερε... Και σκεψου οτι ξεκινας εκει που αυτος σταματα.

Κριση θα μου πεις... Υπομονη θα σου πω!

Η υπομονη ειναι το οπλο των ισχυρων!!!!!!!!

[GiannisRob]

Καλα, θα το συνηθισεις αυτο

Ο συγκεκριμενος ειναι λιγο γκαου στο χω πει. Του χω δωσει τρια αριστα γραπτα και εχω παρει τρια 4αρια. Οταν με περασε δεν ειχα κανει σχεδον τιποτα.

Μη μασας, ειναι του Μπερκλευ αυτος και δεν πρεπει να καταλαβαινει καλα ελληνικα

Αμα καποια πραγματα δεν τα δεις με χιουμορ θα τρελαθεις.

Μη μασας ρε!!!!!!

Δε μασαω, αλλωστε οπως μου ειπε και αυτος, να παω να ξαναδωσω να παρω 10 γιατι ειμαι καλος φοιτητης. Τσαντιζομαι ομως με τετοιες συμπεριφορες...

Οσο για την ξενιτια...

Τι να σου πω ρε Γιαννη? Εχεις και επιχειρηματα.. Ρομαντικε! Κατσε ομως λιγο να δουμε... Αν χρειστει το συζηταμε.

Εγω θα σου προτεινα να φουλαρεις και να επεκτεινεις τη δουλεια του πατερα σου. Μην πεταξεις στο νερο τις προσπαθειες που εκανε μια ζωη.

Ασχημα δεν τα καταφερε... Και σκεψου οτι ξεκινας εκει που αυτος σταματα.

Κριση θα μου πεις... Υπομονη θα σου πω!

Η υπομονη ειναι το οπλο των ισχυρων!!!!!!!!

Να επεκτεινω τι? Μια επιχειρηση σε ενα κλαδο που πηγαινει απο το κακο στο χειροτερο? Δυσκολο. Να ασχοληθω με αυτο που σπουδαζω? Ακομα πιο δυσκολο.

Μακαρι οταν βγουμε εμεις στην αγορα εργασιας να εχει στρωσει ο κλαδος μας. Αλλιως η κατασταση γινεται πιο πιεστικη και οταν δεν εχεις να φας, δεν εχεις περιθωρια για ρομαντισμους!