Τρομολαγνειας συνεχεια...

[gant]

Και για όποιον δεν κατάλαβε, προφανώς και δεν χαίρομαι για τις περικοπές μισθών. Θα χαιρόμουνα όμως πραγματικά αν όλα αυτά τα κομματόσκυλα που άρχισαν να μπαίνουν απο τη δεκαετία του '80 στο Δημόσιο και ΑΡΑΞΑΝ (και τους βλέπουμε όλοι μας καθημερινά ποιοί και πόσοι είναι) ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΝ και ΑΠΟΛΥΟΝΤΑΝ επιτέλους.
Δεν δέχομαι με τίποτα το σύστημα που καλλιεργεί το όνειρο του Δημοσίου ως υπέρτατο αγαθό εξασφάλισης των προς το ζην ΑΚΟΠΑ και ΕΣΑΕΙ. Δηλαδή εγώ (και τόσοι άλλοι φυσικά)
είμαστε μ@λ@κες που δουλεύουμε όπως δουλεύουμε και διατηρούμε και επιβεβαιώνουμε με αγώνα το δικαίωμά μας σε αυτή την εργασία καθημερινά; Τα πράγματα για μένα είναι εξωφρενικά απλά: έχεις 800.000 δημοσίους υπαλλήλους ενώ χρειάζεσαι (ή μπορείς να πληρώνεις) 500.000. Ή θα απολύσεις αξιοκρατικά (μη γελάτε) το πλεονάζον προσωπικό,
ή θα την πληρώσουν όλοι με μείωση μισθών. Και στο κάτω-κάτω, έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, ο Δημόσιος υπάλληλος ναι μεν θα τα φέρνει βόλτα δύσκολα (και όχι όλοι βέβαια), αλλά θα εξακολουθήσει να ξέρει οτι βρέξει-χιονίσει θα έχει αυτό τον, μικρό έστω, μισθό.
Εγώ πολύ περισσότερο θα παραδεχθώ τον ΜΑΓΚΑ που θα μπει μπροστά και θα άρει τη μονιμότητα και τότε θα δείτε πόσα απίδια χωράει ο σάκος.

Δούλευα για 31 χρόνια σε μεγάλη ΔΕΚΟ.
Γιά τους άξιους και εργατικούς, πόσο μάλλον αυτούς που διαθέτουν πτυχίο, μη νομίζετε πως οι μισθοί είναι μεγαλύτεροι των ιδιωτικών συμβάσεων.

Τώρα όσο αφορά γενικά το δημόσιο, η αλήθεια για τον χαμό που γίνεται για μιά θέση στο δημόσιο, παιδιά, είναι η σιγουριά της μονιμότητας και η διαφοροποίηση των κοινωνικών παροχών στους δημοσίους σε σχέση με τους ιδιωτικούς, ο παντελής έλεγχος αξιολόγησης της προσφοράς και η ελαστικότητα της εργασίας.
Γιά να αναφέρω μόνο ένα απλό παράδειγμα, δεν μπορεί μιά μητέρα που μόλις γέννησε, να έχει άδεια 2 μηνών στον ιδιωτικό τομέα και η του δημοσίου να κάθεται ένα χρόνο περίπου.
Κάτι τέτοια είναι κατάφορη κοινωνική αδικία.
Αν οι παροχές εξομοιώνονταν, σε καλύτερους καιρούς γιατί τώρα είναι αδύνατο, σε όλους προς τα άνω και όχι προς τα κάτω και δεν υπήρχε η μονιμότητα, υπήρχε η αξιολόγηση και όχι η κομματική κρίση και κάλυψη, τότε θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα.
Θυμήθηκα τώρα όταν ήμουν μικρός, την ειρωνική έκφραση, παίρνει 3,60 εργάζεται στο δημόσιο.
Αλλά χαίδευοντας αυτιά για δεκαετίες ολόκληρες οι πολιτικοί μας, μπάζοντας άτομα κατά χιλιάδες για ρουσφετολογικούς λόγους, χωρίς αξιολογικά κριτήρια, παρά μόνο εκπληρόνοντας υποσχέσεις, διδάσκοντας δε και την ρεμούλα, την μίζα, το μπαξίσι σε όποιες υπηρεσίες έπαιρνε, φτάσαμε στο σημείο να χωριστουν και όχι άδικα οι πολίτες σε δημοσίους υπαλλήλους και μη.