Το πως θα γίνουμε ανταγωνιστικοί?
Να το δώ απ την πλευρά του εργάτη του μισθωτού η του επιχειρηματία?
Πασιφανές είναι ότι πλέον είμαστε αποικία για να μη κοροιδευόμαστε.
Τα καραγκιοζιλίκια αντίστασης έναντι της τροικας και το πρωτογενές πλεόνασμα όταν σαν κράτος χρωστάς παντού, μόνο αφελείς τα δέχονται.
Πρέπει να παράγουμε λοιπόν αλλά και να είμαστε ανταγωνιστικοί.
Προφανώς για να είσαι ανταγωνιστικός πρέπει να δίνεις μισθό πείνας, να μειωθούν οι εργοδοτικές εισφορές σου σχεδόν στο μηδέν, να απολύεις όσους και όποτε θέλεις και να προσλαμβάνεις νέους με ακόμη χαμηλότερο μισθό.
Ωραία και λαμπρά , το μόνο που μένει λοιπόν για την υγεία, την παιδεία και τις όποιες άλλες κοινωνικές παροχές είναι τα λεφτά απ την φορολογία που το κύριο βάρος της δεκαετίες ολόκληρες το σηκώνει ο εργαζόμενος.
Οδηγούμαστε νομοτελειακά σε μια νεα κοινωνία πατρικίων και πληβείων.
Και τελικά όσοι φουκαράδες εργοστασιάρχες και μεγαλοεπιχειρηματίες πτώχευσαν, αφού φρόντισαν πρώτα να βγάλουν έξω κάτι εκατομμύρια, επειδή κόπηκαν τα δάνεια των τραπεζών, τους βλέπω καθημερινά σε κοινωνικά συσσίτια η να ψάχνουν τους κάδους.
Είναι να τους λυπάται δηλαδή κανείς που τους κατέστρεψε το ψηλό μεροκάματο των 1000 -1200ε και οι εισφορές.
Βέβαια ο εργαζόμενος των 400ε πρέπει να αγοράζει ελληνικά προιόντα, αλλά εγώ μεταφέρω το εργοστάσιο η την επιχείρηση μου στην Βουλγαρία, δίνω δουλειά στον Βούλγαρο με 150ε και φωνάζω για την ανάπτυξη εδώ.
Ζήσε το σήμερα. Για το αύριο δεν ξέρεις.
