Στη Φινλανδία των μόλις 5,5 εκατ. κατοίκων, το σύστημα είναι εντελώς αποκεντρωμένο και οι γονείς
συνδιαμορφώνουν με τους δασκάλους το ωρολόγιο πρόγραμμα
κάθε σχολείου, το οποίο, μάλιστα, εξατομικεύεται βάσει των
δεξιοτήτων ή αναγκών κάθε μαθητή.
Οι επιδόσεις όλων των παιδιών σταδιακά έγιναν αξιοζήλευτες ακόμη και σε χώρες με μακρά εκπαιδευτική παράδοση, ενώ εξυπακούεται ότι
συνεχής αυτοαξιολόγηση και η κατάρτιση διέπει όλο το σύστημα.
Ας σημειωθεί, παρεμπιπτόντως, ότι και οι Φινλανδοί εκπαιδευτικοί είναι συνδικαλισμένοι.
Οχι, όμως, σε κόμματα –μόνο στο σχολικό Ελλαδιστάν συμβαίνει αυτό–, αλλά σε
έναν ενιαίο φορέα από το νηπιαγωγείο ώς το πανεπιστήμιο, που
μόνο στόχο έχει την περαιτέρω βελτίωση του καλύτερου εκπαιδευτικού συστήματος του κόσμου. Τόσο δύσκολο είναι, άραγε, τους μιμηθούμε;
