Έχει μεγάλη πλάκα η ιστορία με το «λάθος» του συντελεστή του ΔΝΤ – αφού ξέρουμε γιατί έγινε αυτό το «λάθος»:
Το ΔΝΤ υπολόγιζε πως ο ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ θα εφάρμοζαν το πρόγραμμα με τις μεταρρυθμίσεις και τις αποκρατικοποιήσεις που είχαν συμφωνηθεί, αλλά επί δύο χρόνια δεν έγινε τίποτα – ούτε καν εφαρμόστηκαν οι νόμοι που είχαν ψηφιστεί για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των «κακών» ξένων.
Να θυμίσω πως μόλις τόλμησε (την άνοιξη του 2011) ο Τόμσεν να μιλήσει δημόσια για χρήματα από αποκρατικοποιήσεις, ο ΓΑΠ του
απαγόρευσε να δίνει συνεντεύξεις και
δήλωσε στη Βουλή πως θα τροποποιήσει το Σύνταγμα, ώστε καμιά κυβέρνηση να μη μπορεί να κάνει αποκρατικοποιήσεις.
Και τον Σεπτέμβριο του 2011 ο ΓΑΠ με τον Βενιζέλο έδιωξαν κακήν-κακώς την τρόικα από την Ελλάδα για να ακολουθήσουν όλες οι γελοιότητες με πιθανό δημοψήφισμα κλπ.
Θα με ρωτήσετε: τότε γιατί το ΔΝΤ μιλάει για δικό του «λάθος»;
Είναι απλό: δεν θέλει να κάνει κριτική στην ελληνική κυβέρνηση τώρα που ακολουθεί αρκετά πιστά το νέο πρόγραμμα. Ούτε να κινδυνεύσει η συνοχή της σημερινής κυβέρνησης, λέγοντας την πραγματικότητα για το ΠΑΣΟΚ, τη στιγμή που υπάρχει απέναντι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και, ταυτόχρονα θέλει να ασκήσει πιέσεις στη Γερμανία, ώστε μετά τις εκεί εκλογές να γίνει το νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους που υποτίθεται πως θα οφείλεται σε «λάθος» της τρόικα και όχι στους τζαναμπέτηδες Έλληνες (κι έτσι να χρυσωθεί το χάπι για τους Ευρωπαίους πολίτες).
Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν αυτά οι Έλληνες «δημοσιογράφοι» που κριτικάρουν (τρομάρα τους) το ΔΝΤ για το «λάθος» του;
