άρη...αυτό ου λέμε, είναι ότι για το δέντρο χάνουμε το δάσος.
φαντάσου ότι η μόρφωση είναι το δάσος, και το βιβλίο είναι το δέντρο. κοιτάμε αυτό που λέει το σύνταγμα για τα βιβλία πχ, στραβώνουμε που δεν τηρείται, ενώ την ίδια την μόρφωση την αφήνουμε στην μοίρα της.
τα σχολεία και τους δασκάλους πάλι εμείς τους πληρώνουμε, μέσο των φόρων. το αντίκρυσμα των παροχών ανύπαρκτο (γιατί αν υπήρχε αποτέλεσμα δεν θα υπήρχαν τόσα φροντηστήρια, ούτε δάσκαλοι του κώλου να κάνουν ιδιαίτερα και να συντηρείται και η παραοικονομία με την φοροδιαφυγή που είναι και της μόδας ο όρος).
ενώ λοιπόν δεν μας πειράζει που πληρώνουμε φόρους για κάτι το οποίο δεν έχει αποτέλεσμα, το συνεχίζουμε με το να πληρώνουμε επιπλέον φόρο στα φροντηστήρια, για κάτι που υποτίθεται είναι δεδομένο. σκύβουμε το κεφάλι λοιπόν, δεν λέμε τπτ και πληρώνουμε.
αντίθετα, μας ανακοινώνουν να πληρώσουμε τα βιβλία, χαμός. δεν είναι παράλογο? απο την μία να ζητάμε το δικαίωμα μας για κάτι το οποίο ναι με είναι δεδομένο αλλά έχει μηδαμινό αντίτιμο, ενώ απο την άλλη έχουμε κάτι σοβαρότερο που πληρώνουμε αδρά και δεν ανιδράμε?
και να το θέσω αλλιώς. αν το σύνταγμα υποχρέωνε τους καθηγητές ότι οι μαθητές πρέπει να μορφώνονται στο σχολείο και να μην φεύγουν σκερπάνια, τι θα άλλαζε σε σχέση με αυτό που γίνεται μέχρι τώρα?
Απάντηση με παράθεση