αυτό που λέω, είναι οτι ο στρατός, τα σώματα γενικότερα, ο θεσμός, η στολή, η σημαία, είναι όλα τιμημένα.
άξιους για να τα υπηρετούν δεν έχουμε.
βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις. όπως είπα, συνάντησα πολύ αξιόλογα άτομα. ποτέ μου δεν θα ξεχάσω τον ανθυπίλαρχο μελίδη. πραγματικός αξιωματικός παρόλο που ήταν νέοπας τότε. επαγγελματίας με τα όλα του και όχι κάποιο κακομαθημένο που ξαφνικά βρέθηκε να έχει κάποιους απο κάτω του.
πως μπορεί κανείς να πεί κουβλεντα για τέτοιου είδους παραδείγματα, που όλοι μας είμαι σίγουρος ότι έχουμε.
δυστηχώς αυτά τα αραδείγματα όμως είναι πολύ λίγα. όχι μόνο ο στρατός, όλες οι υπηρεσίες θα ήταν καλύτερα αν υπήρχε κόσμος σαν τον συγκεκριμένο άνθρωπο που έπαιρνε την δουλειά του στα σοβαρά.
ελπίζω μόνο να μην ήταν η απειρία αυτό που τον έκανε να είναι ένας σωστά εργαζόμενος του ελληνικού στρατού, και να παρέμεινε όπως ήταν. θα στεναχωριόμουν πολύ αν σήμερα μάθαινα ότι αυτός ο άνθρωπος μούτζωσε τις αξίες του επειδή θεώρησε τον εαυτό το ως τον μλκ που ενώ όλοι τα ξύνουν και πληρώνονται, αυτός γίνεται χίλια κομμάτια για φαντάρους, υλικό, ουλαμό και ύλη.
