εγώ πάλι πιστεύω ότι με ανάλογη προπόνηση άνετα και οι μεν και οι δεν, θα μπορούσαν να οδηγήσουν ο ένας το αμάξι του άλλου.
όπως και να'χει, και ένα προσωπικό παράδειγμα. στην δουλειά επάνω, ο πατέρας μου με βλέπει να κάνω πράγματα που μέχρι τώρα θεωρούσε ως ακατόρθωτα, και αυτό λόγο σύγχρονου εξοπλισμού.
απο την δική μου πλευρά, βλέπωντας κατασκευές που κάνανε με τα συμβατικά μηχανηματα και σκεπτόμενος τις πατέντες πάνω σε αυτά τα μηχανήματα, τρομάζω στην ιδέα για το τι τεχνήτες ήταν.
γενικά ένα πράγμα είναι που ισχύει αναμφισβήτητα. τεράστιο respect στους παλιούς. είτε είναι ξυλουργοί, είτε είναι σιδεράδες, είτε είναι ραλίστες.
χάραξαν τον δρόμο για να φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα. αν δεν υπήρχε ο ανταγωνισμός απο τότε, οι σημερινοί χρόνοι δεν ξέρουμε που θα βρισκόντουσαν.
respect λοιπόν, που βοήθησαν όλους τους μεταγενέστερους οδηγούς και τις ομάδες τους να προσπαθούν να γίνονται ολοένα και καλύτεροι.