Για άλλη μια φορά, η ελληνική κυβέρνηση δείχνει την ανικανότητά της να διαχειριστεί με σοβαρά, μελετημένα και πάνω από όλα δίκαια μέτρα, την κρίση στην οποία κάποιοι λίγοι (τουλάχιστον στο μεγαλύτερο βαθμό) έχουν περιφέρει τη χώρα μας, ενώ παράλληλα, παίρνει πίσω τις ψευδείς προεκλογικές της υποσχέσεις (αύξηση των μισθών έλεγε ο πρωθυπουργός, σταθερό ΦΠΑ έλεγε ο Παπακωνσταντίνου, έχει λεφτα η χώρα έλεγαν όλοι οι του κυβερνόντος κόμματος) με το στιγνότερο, αλλά και προκλητικότερο τρόπο.
Όποιος δεν εναντιώνεται στο πρόβλημα, αποτελεί μέρος του , έγραφε ο Μπρέχτ και ο ολοένα και περισσότερο θιγόμενος οικονομικά λαός, πρέπει επιτέλους να αντιδράσει και να απαιτήσει και όχι μόνο να κλαίγεται και σε 4 χρόνια να ξαναψηφίζει ό,τι ψήφιζε ο παππούς του, ο πατέρας του κοκ. Το σημείο είναι κομβικό και η ανοχή, τουλάχιστον από μέρους μου, έχει εξαντληθεί και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου, για να εναντιωθώ σε όλα αυτά τα πρωτόγνωρα μέτρα, που διευρύνουν την πενία, την ανισότητα και την αδικία, τα οποία επιβάλλουν στο λαό με αυστηρή πειθαρχία, αυτοί που έφεραν τη χώρα στη σημερινή χαοτική κατάσταση.
Ώρα δράσης λοιπόν και όχι ατελέσφορης γκρίνιας και μουρμούρας. Όλοι πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, για να μη βρεθούμε υπόλογοι σε μια μεσαιωνική κοινωνία του μέλλοντος όπου η αδικία, η φτώχεια, η διαφθορά, η καταπίεση και η ανισότητα θα βασιλεύουν.
the more people agree with me
the more I think I'm wrong
