Επαίτης στα φανάρια...

[S8N]

Συνέβη πριν καμια ώρα:

Σταματάω σε φανάρι και κοιτάζω τον μπροστινό μου αφηρημένος. Ξαφνικά βλέπω μια σκιά στο παράθυρο και μου κόβεται η χολή. Είναι ο Πακιστανός ξάδερφος του Κουασιμόδου, που έκανε τον Ιμάμη στο Τζαμί του Ισλαμαμπάντ. Ο τύπος έχει κολλημένη τη λιγδωμένη μούρη του στο τζάμι και με κοιτάζει με ένα απερίγραπτο βλέμμα, κουνώντας ένα κουτί χαρτομάντηλα με το οποίο δε θα σκούπιζες ούτε τον κώλο του σκύλου σου. Με τέτοια καμπούρα εύκολα θα τον περνούσες για καμήλα βραδυάτικα. Του κάνω νόημα πως δε θέλω κι εκείνος αρχίζει να χτυπάει το τζάμι. Ανεβάζω λίγο τα ντεσιμπέλ και του λέω να εξαφανιστεί. Εκείνος αρχίζει να βαράει δυνατά την πόρτα. Το πουκάμισο σκίζεται, πρήζομαι, γίνομαι πράσινος σαν Hulk, ανοίγω τις κλειδαριές και του σκάω την πόρτα στα μούτρα. Πέφτει. Σηκώνεται. Μου κάνει κωλοδάχτυλο και αποτραβιέται, βρίζοντάς με σε μια άγνωστη διάλεκτο. Μέχρι ν΄ανοίξει το φανάρι πράσινο, με δείχνει και φωνάζει. Είμαι έτοιμος να στρίψω το τιμόνι και να τον λιώσω όπως ο Robocop εκείνον τον μεταλλαγμένο μαλάκα που έκανε μπάνιο στα χημικά, αλλά με κράτησε η γυναίκα μου. Έφυγα βρίζοντας εκείνο το απόβλητο, τις φιλανθρωπικές οργανώσεις και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα που ηρέμησα και το ξανασκέφτομαι, προβληματίζομαι. Κι αν μου έριξε καμια κατάρα ο Πακιστανός Μαμ Ρα? Είχα δει μια ταινία του Steven King που κάποιος στο μέγεθος του Πάγκαλου έφαγε κατάρα από τσιγγάνα κι έγινε σαν τον Γκάντι.

Τελικά το μετάνιωσα. Έπρεπε να τον πατήσω τον πούστη. Να του ισιώσω τη ραχοκοκαλιά με το Terios. Ασταδιάλα βραδυάτικα. Μη με πείτε ρατσιστή. Νευριασμένος είμαι.