Επικαιροτητα - Προβληματισμοι ...3

[S8N]

...Το πως ακριβώς ορίζουν την εμπορική αξία των ακινήτων οι μηχανικοί γιά λογαρισμό των Τραπεζών θα μας το βεβαιώσει ο S8Ν, μιάς και κάνει πολλά χρόνια αυτή τη δουλειά. Χρησιμοποιούν συγκριτικά στοιχεία από την αγορά, αγοραπωλησιών και φυσικά συγκρίνουν συγκρίσιμα μεγέθη (έτος κατασκευής, ποιότητα κατασκευής κλπ). Οπως καταλαβαίνεις όταν η αγορά είναι ανοδική, η εκτιμώμενες αξίες είναι διαρκώς ισορροπημένα υψηλές. Οταν η αγορά είναι σε ύφεση, τα ίδια ακίνητα έχουν ισορροπημένα (σχεδόν) χαμηλές αξίες.

Έτσι όπως τα λέει ο Πάνος είναι. Το 2006 με έβαλε φίλος σε πιστωτικό ίδρυμα σαν εξωτερικό συνεργάτη μηχανικό για εκτιμήσεις. Είχα πολλές δουλειές στο γραφείο αλλά ήταν πιεστικός ο μαλέας. Τα χρήματα ήταν αστεία αλλά είπα να το κάνω επικουρικά. Το τι έχω δει δε λέγεται. Προεγκεκριμμένα δάνεια εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σε ανθρώπους που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. Κάποιους να ζητούν επισκευαστικό σε σπίτια πιο καινούργια κι απ' το δικό μου. Άλλους να θέλουν να λαδώσουν για να τους βγάλω μεγαλύτερη την αξία του ακινήτου τους (ποτέ δεν πήρα ευρώ και ποτέ δεν έκανα κάτι τέτοιο).

Σε γενικές γραμμές ήμουν πολύ αυστηρός. Τόσο αυστηρός που με πήρε το 2008 ο υπεύθυνος και αφού με επέπληξε, μου είπε χαρακτηριστικά: "Είπαμε, δε χαρίζουμε χρήματα αλλά δε χάνουμε και πελάτες!"

Εγώ συνέχισα ακάθεκτος. Έχω πάει σε κωλομεζονέτα υπογείου-ισογείου-Α' ορόφου στη Βάρκιζα που επωλήθη προς 800.000 ευρώ και την έχω κοστολογήσει 390.000 προ κρίσης. Έχω πάει και σε διαμέρισμα στη Νίκαια όπου ζητούσαν 30.000 ευρώ για να αποπληρώσουν χρέη κι έκανα το παν να τους βοηθήσω, αν και μπορεί να τους πήρα στο λαιμό μου.

Το χειρότερο είναι να μπαίνεις σε φτωχικά σπίτια ανθρώπων που χρωστούν και οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν μεταφορά ποσών από το ένα ίδρυμα στο άλλο. Εγώ κυριολεκτικά καταρρέω όταν βλέπω τα παιδικά δωμάτια: αθώα, όμορφα διακοσμημένα, φωτογραφίες και παιχνίδια παντού, ανεμελιά. Κι από πίσω γονείς οικονομικά κατεστραμμένοι.

Σίγουρα κι αυτοί έχουν μερίδιο της ευθύνης αλλά κυρίως ευθύνονται οι τράπεζες. Εκείνες διέφθειραν τον κόσμο, εκείνες τον έκαναν άπληστο. Μας τα 'πρηξαν στα τηλέφωνα για δάνεια και κάρτες. Μας έστελναν στη Πορτογαλία να δούμε την Εθνική, μας πλήρωναν διακοπές, γάμους και δεξιώσεις και μας δάνειζαν για ν' αγοράσουμε τη βίλλα και την κούρσα των ονείρων μας. Κανείς δεν έβαλε φρένο σ' αυτό το όργιο δανεισμού. Και όσοι βλέπαμε τη φούσκα και είμασταν αυστηροί και φειδωλοί, γίναμε τα μαύρα πρόβατα. Τουλάχιστον δεν είμαστε οι αποδιοπομπαίοι τράγοι.

Οι τράπεζες είναι απαραίτητες, έτσι όμως όπως λειτουργούν στην Ελλάδα μ' έχουν κάνει να τις σιχαθώ. Κάποιοι λένε πως τις βούλιαξε το κράτος. Εγώ πιστεύω πως έπεσαν στην παγίδα που έστησαν οι ίδιες.