Το 1960 υπήρχαν πολλά χωριά στην Ελλάδα (και δεν εννοώ απομονωμένα κατσικοχώρια),
που δεν είχαν ούτε ρεύμα, ούτε νερό.
Το 2004 δεν υπήρχε χωριό και γριά που να μην είχε τηλεόραση LCD, DVD, CD και άλλα ψιψιψίνια και κοκοψόψαρα...
Στα 44 αυτά χρόνια όμως η δύναμη της Ελλάδας (παραγωγική, οικονομική, διπλωματική, (εκ)παιδευτική κτλ)
συρρικνώθηκε σε τεράστιο βαθμό.
Συνεπώς προκύπτει το ερώτημα:
Από πού προέκυψε όλος αυτός ο (καθαρά καταναλωτικός) πλούτος;;;
Η... απάντηση που δίνω, ανήκοντας κ εγώ στην γενιά των 20 με 30, είναι η εξής:
Η γενιά των πατεράδων μας είδε το τυρί, το καταβρόχθισε, ζήτησε και άλλο, και άλλο, και άλλο...
ΑΛΛΑ την γ@μημένη την φάκα ΔΕΝ την είδε!!!
Οπότε, πήραμε... αυτό που μας άξιζε σαν χώρα. Νομίζω δεν χρειάζεται να το διατυπώσω αλλιώς...
Όπως λέγεται δηλαδή: "Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα έως τρίτης και τετάρτης γενεάς!"
Βοήθειά μας και με τις υγείες μας!
Διευκρινίσεις, για να προλάβω μερικά σχόλια:
Η παραπάνω (προσωπική) διαπίστωση ΔΕΝ σημαίνει,
ότι τώρα θα πρέπει να σταυρώσουμε τα χέρια και να κατηγορούμε τους πατεράδες μας.
Αυτό θα ήταν ανούσιο, δίχως καμία πρακτική αξία και άκρως επικίνδυνο και επιζήμιο στην παρούσα φάση.
Ό,τι έγινε, έγινε!
Τουλάχιστον ας μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος, και ας ξεκινήσουμε από την αρχή,
να φτιάξουμε την χώρα όπως εμείς την θέλουμε.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει το να διορθώσουμε πρώτα τους εαυτούς μας,
αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης...
Συνεπώς το όνειρο δεν πεθαίνει ποτέ!
Ονειρευτείτε γιατί χανόμαστε!
Απάντηση με παράθεση
