ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ

[spar@]

21 χρονων, το μονο που εχω μετανοιωσει στην ζωη μου οτι υπεκυψα στις πιεσεις των δικων μου για να παω να σπουδασω, ενω δουλευα και ηθελα να παω σ ενα ιεκ να τελειωνω καθως θελω να γινω μηχανικος αυτοκινητων... Τελικα ειμαι σε μια σχολη οπου οι καθηγητες κανουν οτι θελουν, τα κομματα βρισκονται και εδω πανω απ ολους και γενικα μια ταξη αναρχιας και εδω... κριμα, το μονο θετικο η εμπειρια μου, τα περασα, αυριο μεθαυριο αν κανω παιδια δεν προκειται ποτε να τα πιεσω να σπουδασουν στα υπεροχα τει-αει μας... χιλιες φορες τα λεφτα του πατερα μου να πηγαιναν στους Αγγλους-Γερμανους που θα τα σεβονταν! (αυτη η καταληξη ειναι ολων των συνομιληκων φιλων μου που βρισκονται σε αει-τει γυρω-γυρω).
Το μονο που περιμενω ειναι να τελειωσω και να δουλευω απ το πρωι ως το βραδυ δεν θελω τπτ αλλο....και το γ...μηνο χαρτι θα το κορνιζαρω!
και οσο για την φοιτητικη ζωη και γενικα την ωραια ζωη, αυτο οφειλεται περισσοτερο στην αναισθησια, υπαρχουν παιδια που ενω ξερουν οτι δεν εχουν οι δικοι τους απαιτουν διακοπες κλπ οπως και αλλοι που ζουν με δανεια... Εγω ντρεπομαι και για τα λεφτα που παιρνω απ τους δικους μου για το μηνιατικο...Απλα διαφορετικα μυαλα!