Η αλήθεια είναι ακριβώς στη μέση. (πέρα από λαϊκισμούς VS ορθολογισμούς, δεξιούς vs αριστερούς, κλπ).
Η Γερμανία δεν έπαψε ποτέ να είναι ένα κράτος ναζιστών (σε μεγάλη πλειοψηφία εκτιμώ) και η Ελλάδα ουδέποτε υποστηρίχθηκε από ευπατρίδες πολιτικούς (μη πω και πολίτες).
Προχθές διάβασα το βιβλιαράκι του Καμύ ''Γράμματα σε έναν φίλο Γερμανό''. Αναζητήστε το. Θα εκπλαγείτε τι έγραφε το 1945.
Λέτε Ευρώπη αλλά σκέφτεστε γη για στρατιώτες, σιτοβολώνες, ελεγχόμενες βιομηχανίες, καθοδηγημένη διανόηση. Μήπως υπερβάλλω; Τουλάχιστον όμως ξέρω ότι, όταν λέτε Ευρώπη, ακόμα και στις καλύτερες στιγμές σας, όταν παρασύρεστε από τα ίδια σας τα ψέματα, τίποτε δεν σας εμποδίζει να σκέφτεστε ένα πλήθος από πειθήνια έθνη που οδηγούνται από μία Γερμανία αφεντάδων προς ένα απίστευτο και αιματοκυλισμένο μέλλον. Θα ήθελα να συνειδητοποιήσετε καλά τούτη τη διαφορά: η Ευρώπη είναι για σας αυτός ο τόπος που περιβάλλεται από θάλασσες και βουνά, που χωρίζεται από φράγματα, ο σκαμμένος στα έγκατά του από ορυχεία, ο κατάσπαρτος με καλλιέργειες, όπου η Γερμανία παίζει μια παρτίδα με μοναδικό διακύβευμα το ίδιο το μέλλον της. Για μας όμως είναι αυτή η γη του πνεύματος όπου εδώ και είκοσι αιώνες συνεχίζεται η πιο καταπληκτική περιπέτεια του ανθρώπινου νου. Είναι αυτή η προνομιούχος αρένα όπου η πάλη του ανθρώπου της Δύσης ενάντια στον κόσμο, ενάντια στους θεούς, ενάντια στον εαυτό του, φτάνει σήμερα στην πιο συγκλονιστική φάση της. Όπως βλέπετε δεν υπάρχει κοινό μέτρο για σας και για μας.
Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε.