Επικαιροτητα προβληματισμοι 7/13

[Stathis]

ας παμε σε κατι πιο ενδιαφερον...:

«Κάθε φορά που θα πετύχουμε το στόχο που έχουμε, αμέσως έχει εμφανισθεί στον ορίζοντα καινούργιος. Η ζωή μας είναι μια παραπομπή σε συνεχώς εμφανιζόμενους στόχους, κατά το ακόλουθο σχήμα.

Πρώτο επίπεδο. Να τελειώσω το Λύκειο• να πετύχω στις πανελλήνιες• να λάβω το πτυχίο• να βρω δουλειά• να παντρευτώ• να γεννήσω ένα ή δύο παιδιά• να χτίσω σπίτι• νΆ αγοράσω αυτοκίνητο• να κάνω διακοπές στη Σιθωνία.

Δεύτερο επίπεδο. Να χτίσω και εξοχικό• να βελτιώσω τους τροχούς μου από τη Φάου-Βε στη Μπι-Εμ-Τάμπλιγιου• να κάνω διακοπές στην Καζαμπλάνκα• να γραφτώ και στους μασόνους.

Τρίτο επίπεδο. Ν' αποχτήσω κοινωνική επιφάνεια• να δημοσιογραφήσω στον κίτρινο τύπο• να ιδούν ο κόσμος τη μουσούδα μου και στο τελεβίζιο, να θαγμάξουν• να διασκεδάσω στο καμπαρέ του Παρισιού «Λατινικός Παράδεισος».

Τέταρτο επίπεδο. Εδώ οι γεύσεις είναι ντελικάτες, οι επιδόσεις ανώτερες, και η τεχνολογία προηγμένη. Να διχτυωθώ σε διασυνδέσεις διεθνείς• να γίνω μέλος της Ακαδημίας των αθάνατων κρανίων, της ζωντανής κοκαλίστρας αλλιώς• νά ΅χω οδηγό στη λιμουζίνα μου• νά ΅χω και τη φρουρά μου από γορίλλες και χωροφυλάκους• να δοκιμάσω και τη λεγόμενη «δημιουργική μοιχεία», μέσω ειδικών πολυτελών γραφείων. Τον περίφημο Schöpferischen Ehebruch, που λένε οι γερμανοί.

Μ' ένα λόγο, οι συνεχώς εμφανιζόμενοι νέοι στόχοι κάνουν τη ζωή μας κάπως όμοια με την Ανάβαση των Μυρίων από τις Σάρδεις στα Κούναξα, και από τα Κούναξα στο «θάλαττα θάλαττα» του Ξενοφώντα. Κάθε στόχος στην πορεία μας είναι κι ένας σταθμός. Και η απόσταση ανάμεσα στους σταθμούς μετριέται με παρασάγγες. Τριάντα στάδια ο καθένας. Ήγουν χιλιόμετρα πέντε κόμμα τέσσερα.

Έρχεται, λοιπόν, μια ωραία πρωία στις δυσμές του βίου μας, κι έχουμε θέσει ακόμη ένα σκοπό. Όμως ο σκοπός αυτός βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Γκρεμιζόμαστε απότομα μέσα στον άπατο χάνδακα του θανάτου μας, κι έχουμε καρφωμένα τα μάτια μας αντίκρα. Τι τύφλωση! Πεθαίνουμε, δηλαδή, χωρίς να καταλάβουμε ότι πεθάναμε. Όπως ακριβώς εζήσαμε, χωρίς να υπάρξουμε. (Ζει το ζώο, υπάρχει ο άνθρωπος).

Μ' ερωτάς πώς έζησα χωρίς να υπάρξω; Μα είναι απλό. Γιατί στην προσπάθεια και στον αγώνα μου να πετύχω όλους τους στόχους που συνεχώς έθετα, ήμουν τόσο απορροφημένος από τη φροντίδα τους, ώστε δεν είχα μάτια για τίποτα βαθύτερο. Και αυτό είναι το νόημα των λόγων που είπε ο Κρόνος στη Μέριμνα: «Κι εσύ, Μέριμνα, θα τον κατέχεις και θα τον δυναστεύεις όσο ζει».

Αλλά εδώ ακριβώς είναι το στίγμα και η στιγμή, που εμφανίζεται το σύμπτωμα του υποστασιακού μας καρκίνου. Κοιτάζει ο στοχαστής γιατρός την ακτινογραφία του πνευματικού μας θώρακα, και με μια μελαγχολική ηρεμία ψιθυρίζει σιγά:
- Μωρέ μπράβο σου! Που το ΅κονόμησες ετούτο το παράσημο; Κι είσαι μόλις δεκαοχτώ χρονώ!

Η παραβολή σημαίνει: Απορροφημένοι από τους στόχους και τη μέριμνα να τους πετύχουμε, λησμονούμε πως η ζωή μας είναι και κάτι άλλο. Κάτι περισσότερο από μια κίνηση μπίλιας σε λεία επιφάνεια. Και μη νομίζεις ότι, αν πας στην Επίδαυρο να ιδείς Αισχύλο, ή αν ακούς τα βράδια μουσική δωματίου, κυλάς έξω από αυτή τη λεία επιφάνεια.

Η μέριμνα δε μας αφήνει να σκεφθούμε πάνω σε κάποια ερωτήματα ουσίας και βάσης: Ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, για πού τραβάμε; Γιατί πεθαίνουμε; Τι θα γίνουμε όταν πεθάνουμε; Ποιος όρισε τέτοια τη φύση και τη μοίρα της ζωή μας; Και τι λογής είναι αυτός που την όρισε τέτοια; Γιατί υπάρχει το φυσικό κακό και το ηθικό κακό; Το malum physicum και το malum morale, που λένε; Πώς ημπορούμε να βοηθήσουμε αποτελεσματικά τον άνθρωπο με βάση τη γνώση, και όχι με βάση την ψευτιά και το δόλο των παπάδων; Μήπως η ζωή μας γίνεται να γίνει αλλιώτικη; Και τι πρέπει να κάνουμε για να πετύχουμε αυτό το έργο της ανάγκης;

Αυτά τα βαθύτερα προβλήματα τα βλέπουμε όλοι και τα βρίσκουμε απλά. Όπως βλέπουμε συνηθισμένη την κορυφή του Έβερεστ με μάτι τόσο αυτονόητο. Για δοκίμασε όμως, παλικαρά μου, να την ανεβείς!
Και αυτό είναι το κακό. Η δυσκολία τους μας σπρώχνει να τα προσπερνάμε. Ή να τα λύνουμε με μια μονοκοντυλιά. Εννοώ ότι υιοθετούμε αμέσως και αβασάνιστα τις ακαταμέτρητα γελοίες παραστάσεις που φυτεύουν μέσα μας οι θρησκείες. Και ο δόλος τους βέβαια.

Συμπέρασμα. Η αδιάκοπη μέριμνα να πραγματώσουμε τους στόχους που θέτουμε, σκεπάζει τη ζωή μας έτσι, ώστε όλα τα βαθύτερά της να βυθίζουνται στο σκότος. Μπαίνουμε σ' ένα είδος οντολογικής ομίχλης, που κρύβει το τοπίο της ύπαρξης μας. Και να ζεις μες στη λήθη σημαίνει ότι δε ζεις στην αλήθεια.
Τι είναι η αλήθεια; Είναι εκείνο που βλέπεις και ζεις, όταν αναδυθείς από τη λήθη*. Το α- είναι στερητικό. Η αλήθεια είναι το έξω από τη λήθη, που μέσα της μας βυθίζει συνέχεια η μέριμνα να πραγματώσουμε τους στόχους μας.

Ζώντας μέσα στην οντολογική λήθη ζούμε σαν πεθαμένοι. Τούτη τη ζοφερή πραγματικότητα οι ποιητές την ιστόρησαν ανάγλυφα και ζαλιστικά. Θυμηθείτε τον Έλιοτ της Έρημης Χώρας. Κάθεται σ' ένα γιοφύρι του Τάμεση, παρατηρεί όλους αυτούς που τρέχουν στη δουλειά τους με τη φροντίδα της, και βλέπει νεκρούς να περπατάνε. Για την Αθήνα μας, λ.χ., με το ανάλογο μάτι θά ΅βλεπες στην οδό Πανεπιστημίου μέρα νύχτα στρατιές από κυλιόμενα φέρετρα.

"Ανύπαρχτη Πολιτεία,
Μέσα στην καστανή καταχνιά μιας χειμωνιάτικης αυγής,
Χύνουνταν στο Γιοφύρι της Λόντρας ένα πλήθος, τόσοι πολλοί,
Δεν τό ΅χα σκεφτεί πως ο θάνατος είχε ξεκάνει τόσους πολλούς**."»
_____________________________
*Λαβαίνω όχι τον ευκλείδειο ορισμό της αλήθειας, "Veritas est adaequatio rei et intellectus = αλήθεια είναι η εξίσωση του πράγματος και του διανοήματος", αλλά το σχετικιστικό ορισμό, που τον δούλεψε κυρίως η Φιλοσοφία της Ύπαρξης. Η αλήθεια, δηλαδή, είναι έννοια «δυναμική». Είναι χρεία να τη δημιουργούμε συνεχώς, να την ανεβάζουμε από την αφάνεια (λήθη) στο φως (αλήθεια). Η διαλεκτική σχέση μας μαζί της είναι δραματική και ατελεύτητη.
**Έλιοτ Θ.Σ., Η Έρημη Χώρα στ. 63 (Μετ. Σεφέρη).
_________________________
Δημήτρης Λιαντίνης - "Γκέμμα".

[gant]

Όλα αυτά έναν άνθρωπό προβληματίζουν, τον Πρόεδρα.

[Stathis]

δε νομιζω οτι προβληματιζεται ο προεδρας απο τετοια γιωργο μου.
εσεις τα ρετιρε τα εχετε λυσει αυτα τα θεματα.
εισαστε ειδη στην κορυφη, οποτε δεν σκοτιζεστε...

[S8N]

Πράγματι, το κείμενο θέτει ωραίους προβληματισμούς.

Το μόνο κακό είναι πως για να συλλογιστεί κανείς τόσο βαθειά, πρέπει να 'χει μόρφωση, καλλιέργεια, γεμάτο στομάχι, πληρωμένο ρεύμα (και ΕΕΤΗΔΕ) καθώς και χρόνο. Εκτός αν μιλάμε για τον Διογένη που ζούσε σε πιθάρι.

Δε θα συμφωνήσω πάντως με τα κινούμενα φέρετρα. Η εργασία σε ολοκληρώνει. Νιώθεις χρήσιμος, παράγεις έργο, συμβάλλεις στην πρόοδο.

[gant]

δε νομιζω οτι προβληματιζεται ο προεδρας απο τετοια γιωργο μου.
εσεις τα ρετιρε τα εχετε λυσει αυτα τα θεματα.
εισαστε ειδη στην κορυφη, οποτε δεν σκοτιζεστε...

Και όμως ναι, μη με βάζεις να ψάχνω τα ποστ του γιατί είναι αναρίθμητα.

[Stamatis]

Το διάστημα αυτό με βασανίζει η πικρή γεύση της αποτυχίας μου στο να ξεπεράσω την καρναβαλική πραγματικότητα και να αναχωρήσω όπως παλιότερα στις βαθύτερες στιγμές και σκέψεις που λυτρώνουν.

Κάθε μέρα με ενοχλούν χιλιάδες πράγματα, σαν να γαυγίζει σκύλος κάθε φορά που με παίρνει ο ύπνος.

Κυράτσες με εξουσία, απαίδευτοι άνθρωποι, βλακες κοινοί και βλακες με περικεφαλία, μοναδικοί στο είδος τους μαλάκες, επιφανείς καραγκιόζηδες εισβάλουν στο άσυλο μου.

Κομμένες κεφαλές μιλάνε στα κανάλια, σάπια λόγια, βρωμερά χυδαιουργήματα.

Απόψε θέλω να σκοτώσω.
Σαδιστικά να στερήσω την ανάσα μιάς κατίνας.

Καλά τα λέει ο Λιαντινης με την πενβε και την καζαμπλάνκα, αλλα κι αυτός μάταια πέθανε, αλλιώς όλοι θα ξέραν τον Λιαντίνη και οχι τη Μενεγάκη.

Σκοτώστε την καθημερινή κυράτσα και θα ανακαλύψετε το άπειρο.

[BILL007]

Καλά τα λέει ο Λιαντινης με την πενβε και την καζαμπλάνκα, αλλα κι αυτός μάταια πέθανε, αλλιώς όλοι θα ξέραν τον Λιαντίνη και οχι τη Μενεγάκη.

[Thomelef]

ΙΚΑ = 200+κ...χρεη
ΤΕΒΕ τεσσαρων ατομων, απληρωτα 4 χρονια.
5 επαγγελματικα δανεια αξιας 3εκ...παγωμενα και αρυθμιστα εδω και 2,5 χρονια.
Σε 2 προμηθευτες μοναχα που ξερω και ο ιδιος, Π.Υ...350κ
Ρυθμισμενοι στην εφορια για 350κ.

Ο γιοκας με 335, η κορη με A5, η μανα με Χ5, ο πατηρ με ML320 αγορασμενο καινουριο πριν 2 χρονια. Πριν ειχε ενα S500.

Σημερα κανουν καλεσμα τυπου δεξιωσης, για τα 30 χρονια λειτουργιας τους. Και με ρωταει ο δικος μου αν θα παω, γιατι μας εχουν καλεσμενους. Εμεις εχει εδω και 1,5 χρονο που σταματησαμε και οχι με ευχαριστο τροπο. Μαλιστα η αγαμητη η κορη του, ειχε το θρασος να μου πει οτι μετα απο λιγο καιρο θα την παρακαλαω για τους πουλησω με πιστωση.

Που να παω ρε πατερα? Πλακα μου κανεις? Τι δουλεια εχουμε εμεις εκει μεσα? Τι να παω να κανω μεσα σε εκεινο το ρεζιλικι, που οι μπαγλαμαδες που το διοργανωνουν νομιζουν οτι ακομα κρατανε καποιο κοσμοπολιτικο στατους...

Ξευτιλισμενοι ανθρωποι διχως τσιπα πανω τους ρε.

Τες πα...εμενα η ερωτηση μου παλι ειναι...γιατι δεν τον κλεινουν? Γιατι δεν του τα παιρνουν ολα? Γιατι δεν τον βαζουν φυλακη και αυτον οπως τον λακη και τον καθε λακη? Πως ειναι δυνατον σημερα στον χωρο του να βρισκονται 2-3 διευθυντες τραπεζων που τα καταστηματα τους ειναι φεσωμενα απο αυτη την οικογενεια? Πως ειναι δυνατον εναν μεταλορυχο για χρεος 1600 ευρο να του παιρνουν το σπιτι, ακομα και για 16.000 να πουμε, πως γινεται να πληρωνουν το μαρμαρο παντα οι νομοταγεις και τυπικοι, ενω τα λαμογια την βγαζουν λαδι?

Προκαλεις ρε μλκ. Προκαλεις...δεν το καταλαβαινεις? Δεν καταλαβαινεις οτι καποιου που του εφαγες το βιος του μπορει να του τη σβουριξει και να σε σακαταψει?

Τι να πω ρε παιδια. Χανει η μανα το παιδι και το παιδι τη μανα. Δεν συμμαζευεται αυτος ο τοπος με τπτ. Ειναι απιστευτα αυτα που συμβαινουν και βλεπουμε καθε μερα.

Για το μοναδικο που στεναχωριεμαι που δεν παω, ειναι για να δω ποιοι μαλακες θα βρισκονται εκει και τι υφακι θα εχουν. Κοστουμακι, ρολογακι, παπουτσακι, στημενοι σαν κολωνες, ενω η τσεπη αδιανη.

Ξευτιλες.

[S8N]

Μην πας για τους μαλακες. Πηγαινε για δημοσιες σχεσεις με υποψηφιους πελατες. Και για το φαγητο.

[Monsta]

Πολύ γέλιο.

Στο τούνελ τους λουλούδια


Σε γενικές γραμμές, σιχαίνομαι τις γενικεύσεις.

Η αγανάκτηση, όσο δίκαιη κι αν είναι, όταν ξεχειλίζει καταντώντας σλόγκαν του τύπου "τίποτα δε δουλεύει σΆ αυτό το μπουρδέλο το κράτος" και παρόμοια γραφικά, με αποξενώνει.
Κάθε περίπτωση πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά.
Αυτό πίστευα ανέκαθεν.

Πίστευα επίσης και κάτι άλλο.
Πως, όλη αυτή η ιστορία με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και την επιδημία της λαθρεπιβίβασης, είναι μια υπερβολή που υποθάλπει η αντιπολίτευση για τους γνωστούς λόγους.
Μέχρι που άρχισα να χρησιμοποιώ συστηματικά το μετρό.

Τις προάλλες μετρούσα τα εισιτήρια που πλήρωσα μέσα στο 2012.
Τα κράτησα γιατί κάποτε φημολογήθηκε ότι θα μπορούσες να τα εξαργυρώσεις με εκπτώσεις σε συμβεβλημένα καταστήματα.
Ήταν ακριβώς 212.
Διακόσιες δώδεκα μετακινήσεις επί ένα και σαράντα, μας κάνουν 296,8 ευρώ.
Τόσα πλήρωσα για να είμαι νομοταγής εποχούμενος.
Και πόσες φορές μου ζήτησαν να δείξω το εισιτήριό μου οι ελεγκτές της εταιρείας;
Δέκα; Πέντε; Μία;

Καμία.

Συνάδελφος που αγοράζει κάρτες απεριορίστων τα τελευταία τρία χρόνια και παίρνει τουλάχιστον τέσσερα τρένα την ημέρα, μου είπε, όταν το ανέφερα, ότι ούτε εκείνος έχει υποβληθεί ποτέ σε έλεγχο.
Ποτέ, μέσα σε πάνω από τέσσερις χιλιάδες μετακινήσεις!
Και μου εκμυστηρεύτηκε ότι ίσως θα ήταν προτιμότερο να ταξιδεύει τζαμπατζής και -στην απίθανη περίπτωση που κάποιος τον ελέγξει- να πληρώσει πρόθυμα το πρόστιμο.
Και πάλι πολλαπλάσια κερδισμένος θα ήταν.

Υπάρχουν περίπλοκα και πολυπαραγοντικά ζητήματα που καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να λύσει με τη μέθοδο του γόρδιου δεσμού.
Χρειάζεται σχεδιασμός, στρατηγική, μέθοδοι "δοκιμής και σφάλματος", κονδύλια και πολιτική βούληση που μπορεί να απαιτεί ανίερες συμμαχίες, υποχωρήσεις και εκπτώσεις ηθικής.
ΣΆ αυτές τις περιπτώσεις, η ολιγωρία μιας εξουσίας που καρκινοβατεί, τσακισμένη από την ύφεση, είναι δικαιολογημένες.

Ε, λοιπόν, η πάταξη της λαθρεπιβίβασης δεν είναι τέτοιο ζήτημα!
Είναι καθαρά θέμα κοινής λογικής και μιας δοκιμασμένης πρακτικής που εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες με παγκόσμια επιτυχία.
Θέλεις να πληρώνουν εισιτήριο;
Απλά, κάνε πολύ δύσκολο, έως αδύνατο, το να μην πληρώνουν.
Βάλε τουρνικέ στους σταθμούς, όπως είχες παλιά.
Βάλε εισπράκτορες στα λεωφορεία.
Οι μισθοί τους θα στοιχίσουν τα υποπολλαπλάσια από τη χασούρα σου.
Βάλε ελεγκτές να κυκλοφορούν με τα τρένα, τουλάχιστον τις ώρες αιχμής.
Με λίγα λόγια, πάψε να συμπεριφέρεσαι σαν ηλίθιος. Γιατί μας έχεις πείσει σχεδόν, ότι είσαι...

Ειλικρινά, μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, όταν σκέφτομαι τον εκάστοτε υπουργό συγκοινωνιών να συζητάει με τον υπουργό οικονομικών σε ένα brainstorming διανοητικά καθυστερημένων: "Ρε γαμώτο, έχουμε πολλά διαφυγόντα κέρδη. Ο κόσμος δεν πληρώνει εισιτήριο. Τί να κάνουμε".
Μούγκα...

"Α! Το βρήκα! Να αυξήσουμε τα εισιτήρια!".

Δεν μπορώ να φανταστώ, πόσο πιο ακατάλληλος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος για αυτές τις καρέκλες, όταν δεν καταλαβαίνει πως όταν προσφέρεις απλόχερα τη δυνατότητα στον κόσμο να αποφύγει την καταβολή οποιουδήποτε τιμήματος για οποιαδήποτε υπηρεσία, απλά θα το κάνει!
Και δε χρειάζεται καν να είναι Ελληνας. Το ίδιο θα κάνει και ο Ελβετός.
Και μην ακούτε τις ανοησίες για την υψηλή κοινωνική συνείδηση των άλλων λαών.
Είναι μια συνείδηση που εποπτεύεται στενά από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της εξουσίας.
Αλλιώς, πάει περίπατο.

Μισώ τις γενικεύσεις και θα μισήσω τον εαυτό μου γιΆ αυτό που ετοιμάζομαι να πω.
Είμαι πεπεισμένος όμως, ότι μας κυβερνούν ανίκανα, παχυδερμικά avatars που περνάνε -με το ζόρι- για σκεπτόμενοι άνθρωποι, και που -κυριολεκτικά- δεν μπορούν να χωρίσουν δυό γαϊδάρων άχυρα.

Οι επιδόσεις τους την τελευταία πενταετία σε κάτι που θα μπορούσε να λυθεί μέσα σε δύο εβδομάδες, με πείθουν πλέον πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι δεν υπάρχει ελπίδα γιΆ αυτόν τον τόπο.
Θα πάμε όλοι σούμπιτοι στο διάβολο.
Τουλάχιστον -ελάχιστη παρηγοριά: Θα πάμε τζαμπατζήδες...


Υ.Γ.
Την ώρα που έγραφα αυτό το κείμενο έσκασε η είδηση ότι σε 51 γραμμές των ΗΛΠΑΠ θα εφαρμοστεί “πιλοτικά” (θα πεθάνω από τα γέλια) ένα “φιλόδοξο και πρωτοποριακό σχέδιο καταπολέμησης της λαθρεπιβίβασης”: Η επιβίβαση θα γίνεται μόνο από την μπροστινή πόρτα και ο οδηγός θα ελέγχει τα εισιτήρια.
Στο μέτρο αντιδρούν ήδη οι συνδικαλιστές και προτρέπουν τους οδηγούς να μην το εφαρμόσουν γιατί “θίγει τους ίδιους και το επιβατικό κοινό”.
Γιατί; Δεν έχω καταλάβει...Εσείς;

Άμα σας λέω, στο διάβολο σούμπιτοι...


- See more at: https://www.eyedoll.gr/ngine/article....MIvVzsVt.dpuf