Επικαιροτης και προβληματισμοι (καισαριου το αναγνωσμα) 04-13

[Stathis]

Ανθρωποι ειναι μονο οι δημοσιοι και οι κρατικοδιαιτοι.
Ολοι οι υπολοιποι ειναι αριθμοι.
Φαινεται ανοικτα απο τις θεσεις τους.

[Thomelef]

Χαχαχα...ποια τρυπα θα βουλωσουν ρε???με τι???απο που???ποιος εχει να πληρωσει νομιζετε???

Οι οφειλες εχουν βαφεσει κοκκινο. Ουτε δανεια εξυπηρετουνται, οι οφειλες στα ταμεια ολοενα και μεγαλωνουν και αυτοι ψαχνουν με τι μετρα θα καλυψουν την ψαλιδα που οι ιδιοι ανοιγουν καθε χρονο, γιατι αλλα υπολογιζουν και αλλα τους ερχονται.

Το μεγαλυτερο γελιο θα ειναι με τις φετινες δηλωσεις. Ξερω ηδη ενα καρο ατομα που δεν εχουν πληρωσει ουτε τα μισα απο περυσι,φανταστειτε τι εχει να γινει φετος...

Δεν πειραζει, ισως ετσι καποια στιγμη να σκασει και το αποστημα.

[Monsta]

Πολύ ωραίο άρθρο για τον ΕΚΠΟΡΝΕΥΤΗ του έθνους μας. Γραμμένο το 2011.

Τριάντα χρόνια Αλλαγή : Ανδρέας Παπανδρέου, ο ολετήρας της Ελληνικής παιδείας

Ματθαίος Κόφφας


Αν και ήμουν μόλις 9 χρονών, η νύχτα της 18ης Οκτωβρίου 1981 είναι πολύ έντονα αποτυπωμένη στο νου μου. Θυμάμαι τον Τέρενς Κουίκ να παρουσιάζει τα αποτελέσματα των εκλογών στην τηλεόραση- τότε που το ζάπινγκ ήταν μεταξύ ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ- τον Γεώργιο Ράλλη στο μέσο ενός άναρχου πλήθους να αποδέχεται την ήττα και τον Ανδρέα Παπανδρέου να ευχαριστεί τον ελληνικό λαό για το μέγεθος της νίκης που του έδωσε. Θυμάμαι πόση εντύπωση μου είχε κάνει να βλέπω την γειτόνισά μας ξαπλωμένη στη μέση του δρόμου, καλυμμένη με σημαίες του ΠαΣοΚ και ένα τεράστιο πόστερ με τη φωτογραφία του “Ανδρέα” στο μπαλκόνι της και τους γονείς μου, σοκαρισμένους να αναρωτιούνται αν θα έπρεπε να φύγουν από την Ελλάδα.

Τριάντα χρόνια αργότερα, ο λογαριασμός που μας έστειλε εκείνη η νύχτα μοιάζει ιδιαίτερα βαρύς. H Ελληνική Δημοκρατία δεν είναι απλά δημοσιονομικά χρεοκοπημένη. Άλλωστε και άλλες χώρες αντιμετωπίζουν σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα χωρίς να έχουν απολέσει τα χαρακτηριστικά που τους επιτρέπουν να συγκαταλέγονται στις φιλελεύθερες δυτικές δημοκρατίες. Η Ελλάδα, μέσα από την παρακμιακή πορεία που δρομολόγησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, είναι μια χώρα που πάνω από όλα έχει χρεοκοπήσει ηθικά, πνευματικά και πολιτιστικά. Και στη ρίζα αυτής της χρεοκοπίας πρωταρχική θέση κατέχει η ισοπέδωση της Παιδείας και ειδικότερα της ανώτερης και ανώτατης Παιδείας που έχουν ως αποστολή να παρέχουν τα Πανεπιστήμια και Τεχνολογικά Ιδρύματα της χώρας.

Η επίθεση της νεατερντάλιας “Αλλαγής” στην ανώτερη Παιδεία με ξεκάθαρο σκοπό την απαξίωση της εκδηλώθηκε πολύ νωρίς, με τον αμαρτωλό νόμο-πλαίσιο του 1982. Το κυρίαρχο στοιχείο αυτού του νόμου ήταν η καθιέρωση, για πρώτη φορά στην Ελλάδα αλλά και ως παγκόσμια πρωτοτυπία, του λεγόμενου Πανεπιστημιακού Ασύλου σύμφωνα με το οποίο “Για την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αναγνωρίζεται το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Το Πανεπιστημιακό Άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους των ΑΕΙ και συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς χωρίς την πρόσκληση ή άδεια του αρμόδιου οργάνου του ΑΕΙ”

Για να είμαστε ειλικρινείς, το Πανεπιστημιακό Άσυλο δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Οι διαδικασίες εγκαθίδρυσεώς του είχαν ξεκινήσει αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας το καλοκαίρι του 1974, καθώς μια συμπλεγματική Δεξιά με εμβρυώδη ως ανύπαρκτη πολιτική σκέψη άρχισε να ενσωματώνει όλες ανεξαιρέτως τις αριστερές παραδοχές που δημιούργησαν το σημερινό Μεταπολιτευτικό τέρας. Μερικές προσπάθειες των Υπουργών Παιδείας των κυβερνήσεων του Κωνσταντίνου Καραμανλή (Ράλλη, Βαρβιτσιώτη) να επιβάλλουν μια στοιχειώδη ευταξία στον Πανεπιστημιακό χώρο (ο νόμος 815 του 1978 ήταν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα) δεν είχαν παράγει κάποιο απτό αποτέλεσμα καθώς η λυσσαλέα αντίδραση των κομματικών νεολαιών σύσσωμης της Αριστεράς και του ΠαΣοΚ είχαν μπλοκάρει κάθε προσπάθεια. ΠαρΆόλα αυτά, η Αστυνομία είχε ακόμα το νόμιμο και αυτεπάγγελτο δικαίωμα επέμβασης στον χώρο των Πανεπιστημίων, όπως άλλωστε και έκαναν στην Νομική τον Οκτώβριο του 1978. Αυτό άλλαξε με την θριαμβευτική άνοδο του ΠαΣοΚ στην εξουσία, όταν ο ιδεολογικά κυρίαρχος Ανδρέας Παπανδρέου ανέλαβε να θεσμοθετήσει το Πανεπιστημιακό Άσυλο και νομικά, υπηρετώντας τον αριστερόστροφο (αλλά ανειλικρινή) λόγο του. Θα μπορούσε εύλογα κάποιος να αναρωτηθεί γιατί να κάνει κάτι τέτοιο, τη στιγμή μάλιστα που ο ίδιος αθέτησε ένα σωρό άλλες υποσχέσεις που έδωσε στην Αριστερά κλείνοντας της το μάτι προεκλογικά (έξοδος από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, πλήρης κρατικοποίηση της οικονομίας και τόσα άλλα). Η απάντηση δεν είναι ούτε αυτονόητη ούτε απλή. Κατά την άποψή μου, μπορεί να δοθεί μόνο εφόσον κάποιος μπορέσει να καταλάβει τους πραγματικούς στόχους και φιλοδοξίες του Ανδρέα Παπανδρέου. Και με βάση τις εμπειρίες και αφηγήσεις των συνεργατών του, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως ο Παπανδρέου ήταν πάνω απ΄όλα ένας αδίστακτος πολιτικός. Ο Δαμιανός Βασιλειάδης, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΚ και του ΠαΣοΚ γράφει πως για τον Ανδρέα Παπανδρέου η κατάκτηση και νομή της εξουσίας ήταν αυτοσκοπός.

“Αυτό προϋπέθετε για να εφαρμοστεί τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων, δηλαδή την πλήρη διαφθορά και καταρράκωση οποιουδήποτε συστήματος κοινωνικών, πολιτικών και ηθικών αξιών της κοινωνίας, με τελικό στόχο την αποκτήνωση της”.

Για τον Ανδρέα Παπανδρέου το Πανεπιστημιακό άσυλο, οι φοιτητικοί σύλλογοι και παντός είδους συνδικάτα ήταν εργαλεία χρήσιμα για την πόλωση της Ελληνικής κοινωνίας, τη συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ και την άνοδό του στην εξουσία. Ο βαθιά διχαστικός του λόγος και ο μανιχαϊσμός που εισήγαγε τόσο έντονα στην πολιτική ζωή του τόπου βρήκαν στο Πανεπιστημιακό άσυλο άλλη μια ευκαιρία να ενοχοποιήσουν στο φαντασιακό των Ελλήνων τη Δεξιά. Δεν δίστασε να τα χρησιμοποιήσει αν και γνώριζε (κανείς άλλωστε δεν αμφισβητεί την ευφυΐα του) πως ήταν καταστροφικά για τον τόπο. Για κάποιους αυτός είναι και ένας από τους λόγους που σήμερα χαρακτηρίζουν τον Ανδρέα Παπανδρέου ως τον Μαστροπό του Έθνους. Προσωπικά εξακολουθώ να επιμένω πως ο τυχοδιωκτισμός του ανδρός επιτρέπει τον χαρακτηρισμό που του επιφύλαξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στα Αρχεία του, αυτόν του “κοινού απατεώνα”.

Η απαξίωση των ελληνικών Πανεπιστημίων στα χρόνια που ακολούθησαν την ψήφιση του νόμου 1268/1982 υπήρξε ραγδαία. Νομίζω πως οι περισσότεροι αναγνώστες έχουν προσωπικά βιώματα και έχουν γνωρίσει από πρώτο χέρι τον κομματισμό, την πλήρη αποσάθρωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τους κουκουλοφόρους που κρύβονται στους χώρους των Πανεπιστημίων, τις κλοπές και τους βανδαλισμούς σε σχολές και εργαστήρια έως τις επιθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο. Το Πανεπιστημιακό Άσυλο εξελίχθηκε σε ένα Άσυλο Αλητείας και Ανομίας, και έχει μετατρέψει την Ανώτατη Παιδεία σε ένα χώρο όπου ο νόμος της ζούγκλας και της ωμής βίας έχουν αντικαταστήσει τον ανθρώπινο Λόγο. Τα σημερινά Πανεπιστήμια ενώ θα έπρεπε να λειτουργούν ως ναοί του ορθολογισμού και ως οι παράγωγοι χώροι καινοτομιών, βοηθώντας έτσι στο να γίνει η κοινωνία μας πιο ανταγωνιστική, έχουν μετατραπεί, με την καθιέρωση του Πανεπιστημιακού ασύλου σε φυτώρια ανομίας όπου παραβατικές συμπεριφορές όχι μόνο προστατεύονται αλλά καθαγιάζονται στο όνομα της “αγνής” Αριστεράς. Η συν-διοίκηση των Πανεπιστημίων από τις κομματικές νεολαίες έχει βλάψει ανεπανόρθωτα τη σχέση διδάσκοντος-διδασκόμενου και έχει οδηγήσει σε στασιμότητα τον χώρο ο οποίος θα έπρεπε να είναι ο πλέον δυναμικός και πρωτοπόρος στην κοινωνία μας. Έτσι, τα σημερινά Ελληνικά Πανεπιστήμια δεν είναι κέντρα παραγωγής γνώσης και έρευνας αλλά άντρα παραφροσύνης. Δεν είναι τυχαίο πως μόνο ένα (1) ελληνικό Πανεπιστήμιο καταφέρνει σήμερα να φιγουράρει ανάμεσα στα 250 καλύτερα του κόσμου, βλέποντας την πλάτη του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες της χρεοκοπημένης Αργεντινής, πανεπιστημίων από το πρώην ανατολικό μπλοκ (Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβενία, Τσεχία) αλλά και πανεπιστημίων των Φιλιππίνων, της Κολομβίας, του Λιβάνου, της Χιλής (2), του Καζακστάν (2), του Ομάν και του Πακιστάν!

Είναι ευχής έργο πως μόλις πριν από μερικές εβδομάδες το ανοσιούργημα που νομοθέτησε ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν από σχεδόν 30 χρόνια καταργήθηκε, κατά τραγική ειρωνεία από το κόμμα που ο ίδιος δημιούργησε (με την συνετή σύμπραξη και ύστερα από απαίτηση της Νέας Δημοκρατίας). Το πρόβλημα όμως εξακολουθεί να παραμένει όπως διαπιστώνουν χιλιάδες φοιτητές καθημερινά και όπως είχα και ο ίδιος την ευκαιρία να διαπιστώσω πρόσφατα σε μια επίσκεψή μου στη Γεωπονική Σχολή Αθηνών. Και θα παραμένει για όσο καιρό οι Πρυτανικές αρχές φοβούνται να εφαρμόσουν τον νόμο και αρνούνται να επιτρέψουν την είσοδο της Αστυνομίας στους Πανεπιστημιακούς χώρους. Έχει πλέον έρθει ο καιρός να απαλλαγούμε από τα τοτέμ, τα είδωλα και τις ψευδείς εικόνες μιας εποχής και μιας γενιάς που έχουν ξεπεραστεί εδώ και πολλά χρόνια. Μιας γενιάς που τα μαρξιστικά της απωθημένα μας βύθισαν στο τέλμα, μιας γενιάς που αποθέωσε τον Αριστερισμό οδηγώντας την χώρα στην ανυποληψία και στην απαξίωση, αφήνοντάς την απογοητευμένη χωρίς ελπίδα, χωρίς όραμα, χωρίς μέλλον. Πάνω απ΄όλα, και αν θέλουμε πραγματική αλλαγή σε αυτόν τον τόπο, έχει έρθει πλέον ο καιρός να κατεβάσουμε από το βάθρο τον πρωτεργάτη της σημερινής κατάντιας μας, τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως περίπου γκρέμιζαν τα αγάλματα του Λένιν οι απελευθερωμένοι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης το 1989. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν καταργώντας και στην πράξη το ορόσημο της Μεταπολιτευτικής παρακμιακής πορείας μας, το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Γιατί η Ελλάδα και οι νέοι της αξίζουν ένα μέλλον πολύ καλύτερο από αυτό που της επιφύλαξε κάποτε ένας απατεώνας, ο Ανδρέας Παπανδρέου.

[Monsta]

Αν και ήμουν μόλις 9 χρονών, η νύχτα της 18ης Οκτωβρίου 1981 είναι πολύ έντονα αποτυπωμένη στο νου μου. Θυμάμαι τον Τέρενς Κουίκ να παρουσιάζει τα αποτελέσματα των εκλογών στην τηλεόραση- τότε που το ζάπινγκ ήταν μεταξύ ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ- τον Γεώργιο Ράλλη στο μέσο ενός άναρχου πλήθους να αποδέχεται την ήττα και τον Ανδρέα Παπανδρέου να ευχαριστεί τον ελληνικό λαό για το μέγεθος της νίκης που του έδωσε. Θυμάμαι πόση εντύπωση μου είχε κάνει να βλέπω την γειτόνισά μας ξαπλωμένη στη μέση του δρόμου, καλυμμένη με σημαίες του ΠαΣοΚ και ένα τεράστιο πόστερ με τη φωτογραφία του “Ανδρέα” στο μπαλκόνι της και τους γονείς μου, σοκαρισμένους να αναρωτιούνται αν θα έπρεπε να φύγουν από την Ελλάδα.

Παρόμοιες εικόνες. Παραλιακή με τη χρυσαφί 33 Quadrifoglio Verde περικυκλωμένοι από χιλιάδες πράσινα σημαιάκια και πανευτυχείς ελληνάρες να ουρλιάζουν από τη χαρά τους. Με τη διαφορά ότι εμείς φύγαμε.

[Monsta]

Δικά μας παιδιά είναι, ας τα βολέψουμε.

Ιστορίες «υπογείων» προσλήψεων στο μετρό
Υποψήφιος κρίθηκε ακατάλληλος για τεχνίτης, ωστόσο προσελήφθη ως υπεύθυνος σταθμών

Στην απαγγελία της κακουργηματικής απιστίας κατά 11 μελών της διοίκησης της «Αττικό Μετρό» (ΑΜΕΛ) για 220 παράνομες προσλήψεις στο διάστημα 2008-2009 προχωράει η Εισαγγελία, που καλεί ήδη τους κατηγορουμένους για απολογίες. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο που βρίσκεται στη διάθεση της «Κ», οι μισές από αυτές τις προσλήψεις έγιναν σε διάστημα λίγων εβδομάδων, από τις 12 Αυγούστου 2009 ώς την 4η Σεπτεμβρίου. Σημειώνεται ότι στις 2 Σεπτεμβρίου 2009, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής με διάγγελμά του ανακοίνωσε την προκήρυξη εκλογών και πέντε ημέρες αργότερα εκδόθηκε το Προεδρικό Διάταγμα για τη διάλυση της Βουλής.
Η Εισαγγελία κατηγορεί τα μέλη του Δ.Σ. της ΑΜΕΛ ότι με τις προσλήψεις προκάλεσαν αδικαιολόγητη αύξηση του κόστους της μισθοδοσίας «και ελάττωση της περιουσίας της επιχείρησης» κατά 3.781.424,96 ευρώ, «ποσό που ισούται με το υπερβάλλον σε αποδοχές του υπεραρίθμου», όπως χαρακτηρίζεται από την κατηγορούσα αρχή, προσωπικού. Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται ο νόμος 1608/50 περί «καταχραστών του ελληνικού Δημοσίου» για να αξιολογηθούν ποινικά «ρουσφετολογικές προσλήψεις». Τονίζεται ακόμη:

l Για τις προσλήψεις δεν έγινε καμία πρόσκληση ή ανακοίνωση ενδιαφέροντος στον Τύπο και έτσι φαίνεται ότι οι υποψήφιοι ειδοποιήθηκαν με τρόπους που δεν προσέφεραν σε όλους τις ίδιες δυνατότητες πρόσληψης.

l Δεν έχουν αποσταλεί βιογραφικά, ενώ ορισμένα βιογραφικά έχουν σταλεί από φαξ του τέως ΥΠΕΧΩΔΕ. Ενας υποψήφιος, ο Ε.Β. έστειλε ( αντί για βιογραφικό καρτέλα με στοιχεία που τηρούνταν στο πολιτικό γραφείο πολιτικού της περιοχής του (σ.σ.: του οποίου πολιτικού ο εισαγγελέας δεν αναφέρει το όνομα αντιθέτως με το όνομα του υποψηφίου). Ο συγκεκριμένος υποψήφιος κρίθηκε ακατάλληλος για τεχνίτης, ωστόσο προσελήφθη ως υπεύθυνος σταθμών.

l Για τις συνεντεύξεις που ελήφθησαν δεν τηρήθηκαν πρακτικά. Παράλληλα, υποψήφιοι, αν και «κρίθηκαν αρνητικά», προσελήφθησαν σε θέσεις χαμηλής ειδίκευσης. Αλλοι υποψήφιοι κρίθηκαν αρνητικά το 2008 και... επανήλθαν για να προσληφθούν το 2009.

Τα διαβιβαστικά σημειώματα για να γίνουν οι προσλήψεις βρίθουν «μαργαριταριών», όπως π.χ. «Οχι ηλεκτρολόγος. Οχι εμπειρία.Χειρωνακτική εργασία. Πιθανώς για αποθήκη» (πρόσληψη σε αποθήκη) ή «Δεν έχει τεχνικές ικανότητες. Να εξετασθεί για άλλη θέση. Και ο ίδιος δεν προτιμά τεχνίτης». Προσλαμβάνεται τελικώς ως πωλητής εισιτηρίων. Σε άλλο σημείο «δεν έχει ικανότητες, να εξετασθεί από άλλη επιτροπή». Προσελήφθη κι αυτός ως πωλητής εισιτηρίων. «Δεν αξιολογείται ως τεχνίτης. Κάνει μόνο για οδηγός αυτοκινήτου» – προσλαμβάνεται ως υπάλληλος αποθήκης. «Δεν έχει ασχοληθεί με το αντικείμενο του ψυκτικού. Απάντησε στις μισές λογικές ερωτήσεις». Αυτός προσελήφθη ως βοηθός υπαλλήλου μισθοδοσίας...

Στην αρχή του 2013 ο αντεισαγγελέας Εφετών Σ. Λογοθέτης και η εισαγγελέας πρωτοδικών Ελένη Σίσκου αρχειοθέτησαν μέρος της δικογραφίας για μέλη του Δ.Σ. της επιχείρησης για το διάστημα 2004-2007, αλλά και για δύο από τα μέλη της διοίκησης για το επίμαχο διάστημα στο οποίο έγιναν οι επίμαχες προσλήψεις. Επίσης αρχειοθετούν την υπόθεση σε σχέση με δύο διευθυντές του τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιά, καθώς «το γεγονός ότι κάποια φαξ είχαν αποσταλεί από συγκεκριμένους αριθμούς δεν αποτελεί απόδειξη συνέργειάς τους». Οι ενεργούντες την έρευνα, πάντως, επισημαίνουν ότι την τετραετία 2004-2007 έγιναν τρεις φορές λιγότερες προσλήψεις σε σχέση με την περίοδο 2007-2009. Οι εισαγγελείς υπογραμμίζουν ότι δεν υπήρχε κανονισμός λειτουργίας και εν γένει θεσμικό πλαίσιο για τη διενέργεια των προσλήψεων.

Στο έγγραφο της αρχειοθέτησης οι δύο εισαγγελικοί λειτουργοί επισημαίνουν ότι ο συνολικός αριθμός απασχολουμένων στην «Αττικό Μετρό» δεν υπερέβαινε τον αριθμό των 1.695 ατόμων που προβλεπόταν από τον στρατηγικό και επιχειρησιακό σχεδιασμό της εταιρείας, πραγματοποιήθηκαν όμως υπεράριθμες προσλήψεις σε συγκεκριμένες ειδικότητες κυρίως χαμηλής ειδίκευσης. Ταυτόχρονα προσελήφθησαν και υπάλληλοι μεσαίας και υψηλής ειδίκευσης, χωρίς αυτοί να προβλέπονται από τον σχεδιασμό, με αποτέλεσμα το 2008 να παρουσιάσει για πρώτη φορά η «Αττικό Μετρό» έλλειμμα. Η αναλογία κόστους μισθοδοσίας προς τα συνολικά εσοδα αυξήθηκε από 48% το 2007 σε 74% (!) το 2009.

Από dealer σε καζίνο ... οδηγός συρμών

Ενδεικτικές περιπτώσεις προσλήψεων (το 2009) στην ΑΜΕΛ, από σχετικό πόρισμα του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης που συντάχθηκε τον Φεβρουάριο του 2010:

- Ο Α.Μ., μουσικός με μοναδική εργασιακή εμπειρία σε ορχήστρα μουσικών εκδηλώσεων και στην ομάδα συναυλιών του Θ.Π., προσελήφθη ως οδηγός συρμών.

- Ο Α.Β. χωρίς καμία επαγγελματική εμπειρία προσελήφθη ως οδηγός συρμών.

- Ο Κ.Μ. με εργασιακή εμπειρία σε τοποθέτηση τεντών, συσκευασία CD, άνεργος από το 2007, προσελήφθη ως υπεύθυνος σταθμών.

- Η Α.Σ. με εμπειρία 13 ετών ως dealer σε καζίνο προσελήφθη ως οδηγός συρμών.

- Ο Α.Ζ. κατάγεται από την Κομοτηνή (βάσει χειρόγραφης σημείωσης επί του βιογραφικού του) και το βιογραφικό του απεστάλη από τον αριθμό (210-64.58.546) του τέως ΥΠΕΧΩΔΕ.

- Η Β.Α. είναι κάτοικος Κομοτηνής, με ειδικότητα βοηθού βρεφονηπιοκόπου και μικρή αντίστοιχη εμπειρία και προσελήφθη ως υπάλληλος γραφείου τεχνικής εκπαίδευσης.

- Οι Θ.Ζ. και Α.Π. έδωσαν συνέντευξη στις 14 Μαΐου 2009, δηλαδή πέντε ημέρες μετά την πρόσληψή τους!

- Ο Δ.Β., κάτοικος Λάρισας, χωρίς καμία επαγγελματική εμπειρία, προσελήφθη ως υπεύθυνος σταθμού.

- Η Μ.Β. εργαζόταν από τον Ιανουάριο του 2005 έως την πρόσληψή της ως μετακλητή υπάλληλος του υπουργείου Πολιτισμού.

www.kathimerini.gr

[Monsta]

Η απάντηση για τον οργανισμό αποξήρανσης της Κωπαίδας εντός.

Είναι η «ιερή αγελάδα», ανόητε

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Αυτές τις μέρες ακούγαμε από διάφορους να λένε ότι «δεν είναι η ΕΡΤ· είναι η Δημοκρατία, ανόητε». Εξ όσων διεμείφθησαν το βράδυ της Πέμπτης στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών όλοι καταλάβαμε ότι δεν ήταν η Δημοκρατία. Δεν ήταν καν η ΕΡΤ που έλεγαν οι άλλοι. Διότι αυτά συμφωνήθηκαν: και η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση θα ξεκινούσε να εκπέμπει άμεσα και το νέο νομοθετικό πλαίσιο θα περνούσε από τη Βουλή.

Αποδείχθηκε ότι βασικότερο όλων των προβλημάτων ήταν πόσοι από τους 2.900 θα απογαλακτιστούν από τον ιερό μαστό του Δημοσίου και αν οι συμβάσεις των υπολοίπων θα είναι τρίμηνες ή εξάμηνες! Ο τόπος οδηγήθηκε σε μια κρίση πρώτου μεγέθους για 900 συμβασιούχους του Δημοσίου, ήτοι το 0,13% των υπαλλήλων του· αν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο είναι 700.000 και δεν υπάρχουν ακαταμέτρητοι και αμέτρητοι σε άλλες τρύπες, τις οποίες ούτε η εκάστοτε κυβέρνηση γνωρίζει.

Βεβαίως, είναι άσχημο μην έχει τα τρία μουσικά σύνολα η ΕΡΤ. Αν και υπάρχουν άλλες κρατικές ορχήστρες (συν τις υπόλοιπες που είναι επιδοτούμενες από το κράτος) σε μια ευημερούσα χώρα θα ήταν προτιμότερο να έχουμε πέντε μουσικά σύνολα της ΕΡΤ αντί τριών που υπήρχαν μέχρι χθες. Το ερώτημα όμως που θέτει πάντα η ζωή δεν είναι στον χώρο του ιδανικού· τι θα θέλαμε. Είναι στη σφαίρα του πραγματικού· τι μπορούμε να πληρώσουμε. Και η πραγματικότητα είναι ωμή: ζούμε σε μια χρεοκοπημένη χώρα και κάτι πρέπει να κόψουμε. Μέχρι τώρα κόβαμε οριζοντίως μισθούς και συντάξεις. Κάποια στιγμή θα έπρεπε να κόψουμε και Δημόσιο. Δεν ξέρουμε αν η ΕΡΤ είναι η καλύτερη επιλογή, αλλά όσα ακούστηκαν για την ΕΡΤ τα ακούσαμε και για άλλους φοροδίαιτους μηχανισμούς. Ποιος θυμάται την αναγγελία των δεινών που θα ενέσκηπταν στη χώρα αν αποκρατικοποιείτο η «Ολυμπιακή»; Ακόμη και για τη συνέχιση του Οργανισμού Αποξήρανσης της Κωπαΐδας υπάρχει μια καλή δικαιολογία: σύμφωνα με την περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας η λεκάνη της Κωπαΐδας αποξηράνθηκε πολύ και τώρα ο οργανισμός χρειάζεται για συντονίσει το πότισμά της.

Μην παρεξηγηθούμε: στον χώρο του ιδανικού, στον οποίο υπάρχουν άπλετοι πόροι, μέχρι και οι εννιά δημόσιοι υπάλληλοι για το πότισμα της Κωπαΐδας είναι αναγκαίοι. Στον χώρο του πραγματικού όμως δεν λειτουργεί το «και», λειτουργεί το «ή». Σε μια χώρα υπό χρεοκοπία (επειδή ακριβώς τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε με το «και»· μέχρι και αγροφυλακή αποκτήσαμε) απλώς πλήθυναν τα «ή».

Επίσης είναι κακό να χάνουν άνθρωποι τη δουλειά τους. Ομως ο κόσμος εξελίσσεται τόσο γρήγορα ώστε, σύμφωνα με τους ειδικούς, οι άνθρωποι που μπαίνουν τώρα στην αγορά θα αλλάξουν στον εργασιακό τους βίο επτά φορές δουλειά· δηλαδή θα απολυθούν επτά φορές. Μια έλλογη κοινωνία πρέπει να προετοιμαστεί γιΆ αυτό. Το σκεπτικό «σταματήστε τη Γη, για να μην κατέβει κανείς από το Δημόσιο» δεν λειτουργεί. Η στασιμότητα σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο φέρνει φτώχεια αντί πλούτο. Το θέμα είναι να προσαρμοστούν οι μηχανισμοί ώστε αφενός να υπάρχει αναγκαίο πλεόνασμα και αφετέρου να προστατευτούν οι άνθρωποι αντί να προστατεύονται οι θέσεις εργασίας. Να υπάρχει η αρωγή του κράτους στο ενδιάμεσο αυτών των επτά αλλαγών.

Το πρόβλημα είναι ότι με τη σημερινή τακτική ούτε οι θέσεις εργασίας προστατεύονται, ούτε οι άνθρωποι. Στην προσπάθεια διατήρησης κάθε σύμβασης με το Δημόσιο, θα χρεοκοπήσει η χώρα και μετα τους ιδιωτικούς θα απολυθούν μαζικά και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Τότε όμως ούτε αυτό το ευτελές επίδομα ανεργίας δεν θα μπορούμε να δώσουμε.

[S8N]

Αν αντεχετε και θελετε να μαθετε το αποτελεσμα της φορολογικης σας δηλωσης, κατεβαστε το προγραμμα από εδω: https://foros.in.gr/
εγκαταστηστε το και τρεξτε το γραφοντας τα αναλογα ποσαστους κωδικος.

Καλο και για δοκιμες...

Το έχει δοκιμάσει αυτό κανείς?

Γιατί μου βγάζει επιπλέον φόρο 12.000,00 ευρώ.

Μάλλον κάτι έχω κάνει λάθος.

Αν όχι, να πάω να πάρω ριγέ πιτζάμες.

[S8N]

Αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι λόγω ελεύθερου επαγγέλματος μάλλον δεν έχω φοροαπαλλαγές.

Εντάξει, αν ισχύει το 12.000 πάω αύριο και βγάζω εισητήρια one-way to anywhere.

Είναι 2 παρά 20 τα ξημερώματα και ψάχνω να βρω που έχει βάλει η γυναίκα μου τα lexotanil.

[A8hnaios]

να πάω να πάρω ριγέ πιτζάμες.

Μεγειες Αρη...

[Stamatis]

Το θεμα ειναι πως στις 2 το βραδυ διαβαζεις επικαιροτητα προβληματισμοι.
Νταξει, εγω ειμαι σε ενα γαμο και εχω σερφαρει μεχρι και το εσεις και το πλεξιμον.
Εσυ απο το σπιτι με προσβαση στο γιουπορν κατι κανεις λαθος Αρη.