Πάταξον μεν, άκουσον δε!
Πόσο εύκολο είναι στην Ελλάδα να είσαι την μια μέρα ήρωας και την άλλη εγκληματίας! Ε, λοιπόν δεν είμαι ούτε ήρωας, ούτε εγκληματίας. Είμαι ένας άνθρωπος που ανέλαβε μια δύσκολη δουλειά και προσπαθεί να λειτουργήσει με το συναίσθημα και με τη λογική. Και κυρίως ξέρει ότι κάθε ιδέα, για να έχει αποτέλεσμα, πρέπει να εφαρμοστεί.
Πήρα μια απόφαση για την οποία δέχομαι από χθες το βράδυ αντιφατικά μηνύματα. Στο προσωπικό μου e-mail κυριαρχούν τα νηφάλια, που λένε πάνω – κάτω: «μπράβο, ξεπεράστε τις διαφορές και προχωρήστε με τις ομοιότητες – αυτό δεν ζητάμε άλλωστε για όλες τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα;» Στο FB και στο διαδίκτυο κυριαρχούν τα «ξαναμμένα»: ειρωνικά, επιθετικά μέχρι και υβριστικά. Έκανα λάθος; Μπορεί. Ας το δούμε όμως ήρεμα, μετρώντας όσα χάνουμε κι όσα κερδίζουμε από μια τέτοια συνεργασία.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΞΑΝΑ!
Το όνομά μας είναι και το όνομα του Συνασπισμού! Τι σημαίνει αυτό; Ότι αναγνωρίζεται από ένα ευρύ φάσμα σοβαρών και ιδιαίτερα ικανών ανθρώπων, που μέχρι τώρα μας έβλεπαν με επιφύλαξη ότι η Δημιουργία είναι το «δυνατό άλογο» στο πολιτικό τοπίο της Ελλάδας του αύριο. Κι όπως γίνεται πάντα σΆ αυτές τις περιπτώσεις, όταν δημιουργηθεί κρίσιμη μάζα, έλκει όλο και περισσότερους. Πιθανόν αυτό να πετυχαίναμε και μόνοι μας, κάποια στιγμή. Πόσο γρήγορα όμως μπορεί να γίνει αυτό σε μια Ελλάδα που καταρρέει και ποια η ευθύνη μας αν δεν επιταχύνουμε τις διαδικασίες; Οι εκλογές θα διεξαχθούν σε συνθήκες άγριας πόλωσης. Το «ψηφίστε Νέα Δημοκρατία για να μην σας πάρει τις καταθέσεις ο ΣΥΡΙΖΑ», θα είναι το κύριο σύνθημα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον όσοι ψηφίσουν «Δημιουργία, ξανά» θα πρέπει να είναι σίγουροι ότι το κόμμα θα μπει στη Βουλή. Άλλωστε, είχαμε πει ότι και πριν από τις εκλογές με τους ανθρώπους της Δράσης συζητούσαμε το ενδεχόμενο συνεργασίας. Όμως τότε δεν είχε καταγραφεί η δυναμική της Δημιουργίας και το πλαίσιο συνεργασίας ήταν ασαφές.
ΔΡΑΣΗ = ΜΑΝΟΣ;
Η Δράση πήρε 114.000 ψήφους στις προηγούμενες εκλογές. Διαθέτει ένα πολύ σημαντικό αριθμό στελεχών που είναι η ελίτ του πνεύματος, της διανόησης και του ακαδημαϊκού χώρου. Έχουν τις ίδιες αξίες με μας και, πάνω – κάτω, τις ίδιες θέσεις. Αν έρχονταν να γραφτούν ως μέλη της Δημιουργίας, θα τους εμποδίζαμε την είσοδο; Είναι κακό που αυτό γίνεται οργανωμένα και σε μία μέρα; Ο μόνος αναγνωρίσιμος, τουλάχιστον από τους πολλούς, είναι ο Στέφανος Μάνος. Ναι, αλλά υπάρχουν άλλοι 114.000!
ΒΑΛΙΑΝΑΤΟΣ
Διαφωνούμε με τη συμμετοχή του καθέτως, οριζοντίως, διαγωνίως και με όποια άλλη κατεύθυνση θέλετε. Εκτιμούμε το χιούμορ του, την ευρυμάθειά του, τον θεωρούμε πετυχημένο ως ακτιβιστή για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων – αλλά μέχρι εκεί. Ελπίζουμε το θέμα να διευθετηθεί μέχρι αύριο. Θα ενημερωθείτε.
Αν δεν διευθετηθεί, η συνολική συνεργασία ακυρώνεται.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ – ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ;
Όλοι εμείς, από τη στιγμή που εκτεθήκαμε στην πολιτική, γίναμε πολιτικοί. Άρα, το πολιτική χωρίς πολιτικούς δεν μπορεί να ισχύει στην κυριολεξία, όπως δεν ισχύει το σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Ισχύει μεταφορικά και αναφέρεται σε πολιτικούς του σάπιου συστήματος, σε όσους συνέβαλαν ή ανέχθηκαν τη διαφθορά. Πολιτικός υπήρξε ο Κωστής Στεφανόπουλος. Τον σκεφτόμαστε όμως ως έναν άνθρωπο ακέραιο που τίμησε τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πολιτικός ήταν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ακούστε την ανατριχιαστικά ακριβή πρόβλεψή του από το 1996 για την χρεοκοπία του 2010 εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=-HXjskb2EMY Το ΠΑΣΟΚ φρόντισε να τον «πετάξει έξω» – ενοχλούσε τους Άκηδες. Πολιτικός έγινε και ο Τάσος Γιαννίτσης όταν προσπάθησε να σώσει το ασφαλιστικό από την κατάρρευση πριν 10 χρόνια. Πολιτικός επίσης υπήρξε ο δημοσιογράφος Γιάννης Μαρίνος που από τις σελίδες του Οικονομικού Ταχυδρόμου προειδοποιούσε για την οικονομική συντριβή, από τη δεκαετία του 1980. Πολιτικός ήταν ο Αναστάσιος Πεπονής που προσπάθησε, με την δημιουργία του ΑΣΕΠ, να βάλει κανόνες στο Δημόσιο, και όλα τα κόμματα (και το δικό του) έκαναν τα πάντα για να τους καταστρατηγήσουν. Πολιτικός είναι ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Αν αυτοί έρχονταν στη Δημιουργία θα μας έκαναν κακό; Είναι εύκολο να ρίχνουμε στην πυρά όλους τους «παλιούς». Αλλά είναι τόσο άδικο όσο και το «όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κλέφτες». Κυρίως όμως είναι «απώλεια ιπποδύναμης». Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εμπειρία από τον εφιάλτη του Δημοσίου, ξέρουν τα βρώμικα παιχνίδια του παρασιτισμού και μπορούν να μας προφυλάξουν από παγίδες και να μας βοηθήσουν να κερδίσουμε χρόνο στην μεταρρυθμιστική μας προσπάθεια. Όλοι εσείς που με βρίζετε τώρα, δεν ζήσατε την αγωνία της κατάρτισης των συνδυασμών και της εκτύπωσης των ψηφοδελτίων, τις απίστευτες τρικλοποδιές που έβαζε σε κάθε μας βήμα το παρακράτος. Όσο περισσότερο μπαίνω στο παιχνίδι και βλέπω πόσο βρώμικο είναι, τόσο περισσότερο αισθάνομαι ότι δεν περισσεύει κανένας με εγνωσμένη ακεραιότητα, ακόμα κι αν κάποια στιγμή πολιτεύθηκε κάτω από τη σημαία ενός κόμματος. Αν ερχόταν στη «Δημιουργία, ξανά!» ο Μάνος, μόνος του, θα του κλείναμε την πόρτα; Μας πειράζει που ήρθε μαζί με άλλους 114.000;
Ο ΛΑΟΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΜΗΝΥΜΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ – ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ;
Είναι τουλάχιστον ανακόλουθο να υποστηρίζουμε ότι θα πρέπει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (οι προαιώνιοι εχθροί) να «τα βρουν» και εμείς να μην μπορούμε να συνεργαστούμε με πολιτικούς σχηματισμούς που είναι πολύ κοντά στις θέσεις μας. Ναι, δεν συμφωνούμε σε όλα. Μήπως συμφωνούμε σε όλα με τον σύντροφό μας; Αλλά έχουμε τις ίδιες αξίες: ακεραιότητα, επαγγελματισμό, αξιοκρατία, διαφάνεια, επιθυμία για φτιάξουμε ένα πολιτισμένο κράτος που θα σέβεται τον πολίτη. Δεν αξίζει να προσπαθήσουμε; Το ότι δηλώνουμε πως μετά τις εκλογές θα συνεργαστούμε με κάθε κόμμα ευρωπαϊκής προοπτικής θα μας φέρει στο ίδιο τραπέζι, ενδεχομένως του Υπουργικού Συμβουλίου, με τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Αν βρούμε τρόπο συνεννόησης για να προχωρήσουν επιτέλους οι μεταρρυθμίσεις, θα το θεωρήσετε «μόλυνση»; Είναι εύκολο από την ασφάλεια του πληκτρολογίου να κάνεις πολιτική – αλλά στην πράξη κρίνονται όλα. Και πράξη, αν δεν μπεις στην Βουλή, δεν πρόκειται να δοκιμάσεις.
«ΜΟΛΙΣ ΜΥΡΙΣΤΉΚΑΤΕ ΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ, ΑΡΧΙΣΑΤΕ ΤΙΣ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ»
Αν μπούμε στη Βουλή οι καρέκλες δεν πρόκειται να μας δουν ποτέ. Θα τρέχουμε. Αλλά το ότι μόνο θεσμικά γίνονται πλέον οι επαναστάσεις το υποστηρίζουμε από την πρώτη στιγμή. Ναι, θέλουμε να μπούμε στη Βουλή για να έχουμε δύναμη να κάνουμε αυτά που πιστεύουμε πράξη. Και προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε αυτή τη συμμετοχή. Τότε να μας κρίνετε.
«ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΕΙ...»
Το έχω διαβάσει από πολλούς. Δηλαδή τι χάθηκε; Χάσαμε, λέει, το ηθικό μας πλεονέκτημα. Γιατί; Επειδή βρήκαμε πεδίο συνεννόησης με άλλους ηθικούς ανθρώπους; Έχει η «Δημιουργία, ξανά!» το μονοπώλιο της ηθικής; Τώρα το όνειρο έρχεται πιο κοντά στην πραγματικότητα. Η, μήπως θέλετε να μείνει όνειρο και στη Βουλή να αλωνίζουν οι Χρυσαυγίτες και οι Συριζαίοι;
«ΑΝ ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;»
Γιατί είναι άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Αυτό είναι το επιχείρημα της υπερπροστατευτικής μάνας: αν αρχίσεις να βγαίνεις μόνη σου θα καταλήξεις στα ναρκωτικά. Ουσιαστικά είναι το επιχείρημα του φοβισμένου: δεν ξεκινάω τίποτε γιατί δεν ξέρω πού θα με βγάλει. Εμείς ξέρουμε. Δεν συνεργαστήκαμε με ΔΗΣΥ, ούτε με Ν.Δ. ούτε με ΠΑΣΟΚ. Και δεν πρόκειται να το κάνουμε, προεκλογικά. Μετεκλογικά θα το κάνουμε, πιέζοντας για μεταρρυθμίσεις για να υπάρξει κυβέρνηση. Τελεία και παύλα.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΡΙΣΗ
Συνήθως κρίνουμε (και κατακρίνουμε) χωρίς να ξέρουμε και χωρίς να θέλουμε να μάθουμε. Εγώ έχω αναφερθεί πολλές φορές στο «στρυφνό» ύφος του Στέφανου Μάνου, το οποίο αφήνει αρνητικές εντυπώσεις και επισκιάζει το πολιτικό του έργο. Αξίζει όμως να αναφερθούμε σε αυτό, για να δείτε ότι καλό είναι να είμαστε ενημερωμένοι πριν κρίνουμε και κυρίως πριν κατακρίνουμε. Με το χέρι στην καρδιά, ποια έργα από τα παρακάτω ξέρατε ότι ήταν του Μάνου;
Δημιουργία ξανά
Αρχικό μήνυμα απο Stamatis
Μπορεί να το έριχνα στον Τζήμερο αν δεν έκανε τη συνεργασία με τον Μάνο.
Απάντηση με παράθεση
Ζήσε το σήμερα. Για το αύριο δεν ξέρεις.
43.000 ¤