Panos 316T (19-11-12), Stamatis (19-11-12)
Διαυγέστατος ο Χωμενίδης, μπράβο του.
S8N (19-11-12)
Σήμερα είχα παει βόλτα στα νοσοκομεία απ το πρωί .... Ενα θα σας πω να κάνετε το σταυρο σας που είστε καλα... Τπτ άλλο...Στο ΙΚΑ το χειρουργικο ανοίγει μετά τις 10 30 χεχε... Ποτέ δεν βρήκα άκρη με τη δημόσια υγεία .... Αλλα πάντα προσπαθώ...
Μερικές πρωινές σκέψεις....
Παιδιά παρακολουθώ αυτά τα θέματα απο την μέρα που τα ξεκινήσαμε.
Οι πιο ισχυρές διαμάχες συμβαίνουν με τους ανθρώπους με τους οποίους περνάμε πολλές ώρες την ημέρα, ιδιαίτερα με εκείνους που είμαστε αναγκασμένοι να συνυπάρξουμε.
Ακριβώς όπως ένας ψυχοπαθής είναι επικίνδυνα χειριστικός (η ψυχοπάθεια της πιό πολλές φορές κρύβεται κάτω απο γλυκά ψέμματα, με σκοπο να νομίσει το περιβάλλον πως υπάρχει ενδιαφέρον αλλά τελικά προκύπτει χειραγώγηση για ίδιον όφελος) έτσι στη σημερινή κοινωνία ένας ανίκανος δάσκαλος, ένας διεφθαρμένος προϊστάμενος, ή ένας αξουσιομανής πολιτικός, να επηρεάσει τη σκέψη των μαθητών-υπαλλήλων-πολιτών, ώστε αυτοί να λειτουργήσουν σαν χειραγωγημένη ομάδα.
Η κοινωνική διάβρωση έχει πολλές όψεις και ξεκινάνε απο τα πρώτα βήματα των παιδιών στην κοινωνία.
Το παιδάκι του εξαρτημένου υπάλληλου, θα προσπαθήσει να υπερασπιστεί τον γονέα του απέναντι στο παιδάκι του άνεργου, απέναντι στο παιδάκι του επιχειρηματία και τα λοιπά.
Ετσι είναι, γιατί όλες οι προσλαμβάνουσες που παίρνει, έχουν να κάνουν με την ελλειπή παιδεία του. (το έχω πεί σε παλιότερα θρεντ, πως όλα είναι θέμα παιδείας, κοινωνικής συνείδησης και αλτρουϊσμού).
Επειδή μέσα από την επικοινωνία μας με τον κόσμο ασκούμε και εμείς έστω και άθελά μας μία μορφή εξουσίας, γιατί μπορούμε να χειραγωγήσουμε ή να αλλάξουμε τη γνώμη των συνομιλητών μας, σε αυτά τα θρεντ σε θέματα μετάδοσης ειδήσεων και σχολιασμού κινδυνεύουμε να υπερβούμε τα όρια
Ποιά όρια?
Τα όρια του "εξουσιαστή" που είναι μέσα μας.
Η δική μου αλήθεια είναι καλύτερη απ τη δική σου.
Μόνο όταν οι Ελληνες νοιώσουμε ένας κρίκος αλυσίδα του Κράτους και κατανοήσουμε ότι σκοπός μας είναι όλοι να βοηθήσουμε τον επόμενο κρίκο να μην είναι ο "αδύνατος" αλλά εξίσου ισχυρός με εμάς, ιδιαίτερα αν κατανοήσουμε ότι αυτό που κάνουμε εμείς προσωπικά βοηθάει τον κόσμο, τότε θα μπορέσουμε να πούμε ότι η σχέση μας με την κοινωνία είναι αμφίδρομη.
Τον τελευταίο καιρό, έχω κουραστεί να διαβάζω καταδίκες.
Δικάζουμε καθημερινά, εκτελούμε εικονικά και αρχίζουμε πάλι απο την αρχή να αναλύουμε το τι έφταιξε, το τι φταίει και το ποιός πρέπει επιτέλους να πληρώσει.
Ο αφορισμός είναι εύκολος, το ίδιο και η αποπομπή απο τη συζήτηση.
Εχω δεί παραδείγματα μονοδιάστατης συζήτησης, προγραμματισμένης λογικής, χειραγωγημένης σκέψης, έχω δεί οργή και μίσος, έχω δεί αντίδραση, έχω δεί υποχωρήσεις και έχω δεί ανεπαρκείς δικαιολογίες.
Ολα αυτά συζητήθηκαν και έχει αρχίσει η εποχή της μεγάλης ρήξης και της μεγάλης αμφισβήτησης.
Αποψή μου είναι πως επιτέλους ξεκινάει ο Ελληνικός διαφωτισμός.
Χρειαστήκαμε ένα ηχηρό χαστούκι για να βγούμε απο τη σαπουνόφουσκα, την πλαστή ιστορία και να καταλάβουμε πως όλα αυτά ήταν δίπλα μας αλλά δεν μας απασχολούσαν.
Για να συνδέσω με την αρχή του κειμένου μου, καταλάβαμε οτι κινδυνεύουμε απο ψυχοπαθείς που προσπαθούν να μας εξουσιάσουν ώστε να μας καταστρέψουν.
Αυτό το είπαμε και το χωνέψαμε.
Κάποιοι το κατάλαβαν και κάποιο δεν θα το καταλάβουν ποτέ.
Αυτοί που το κατάλαβαν, έχουν προχωρήσει στο επόμενο βήμα, το οποίο δεν είναι η αναπαραγωγή του μίσους και της αντίδρασης, αλλά η μελέτη της κατάστασης και η προσπάθεια εξεύρεσης ΑΤΟΜΙΚΗΣ λύσης?
Ποιός απο όσους διαβάζει εδώ και έχει παιδιά, ασχολήθηκε με το τι έκανε το παιδί του στο σχολείο?
Ποιός του αφιέρωσε χρόνο ώστε να αποκτήσει την αίσθηση του πόσο χειραγωγημένο είναι απο τους δασκάλους και του συμμαθητές του?
Στη δουλειά του, ποιός παρατήρησε τον επίδοξο επόμενο "συνδικαλιστή" τεμπελχανά που βρήκε ευκαιρία να ανατύξει δράση μέσα στον χαμό?
Γνώμη μου είναι, πως καλά κάνουμε και σχολιάζουμε, καλά κάνουμε και αντιδρούμε, αλλά έχουμε γίνει εντελώς μηδενιστές και δεν προσπαθούμε εμείς οι ίδιοι να δημιουργήσουμε το επόμενο σκαλοπάτι ανόδου, αλλά πάλι περιμένουμε ΚΑΠΟΙΟΝ, (αυτός ο "κάποιος" που πάντα πρέπει να κάνει "κάτι")
Δυστυχώς όμως, ο μόνος έτοιμος να κάνει κάτι, δεν είναι στην Ελλάδα, είναι στο εξωτερικό και πολύ φοβάμαι πως ενώ τον αναζητάμε και πρακτικά ευχόμαστε να "κάνει κάτι" ίσως αποδειχθεί χειρότερος "ψυχοπαθής" απο δαύτους που είχαμε εμπιστευθεί τόσα χρόνια.
Γιατί με τόση ευκολία πλέον δεχόμαστε την λύση της βοήθειας με ανταλλάγματα, επιτρόπους, διαχειριστές?
Γιατί μέχρι τώρα είδαμε την αποτυχία του δικού μας μοντέλου.
Και ποιός μας λέει ότι το μοντέλο που έρχεται είναι το σωστό?
Τι βλέπω δηλαδή?
Είχε έρθει ο Οθωνας.
ακολούθησαν, πόλεμοι, εμφύλιοι, παγκόσμιοι πόλεμοι, επεκτατικοί πόλεμοι, ξανά εμφύλιοι, πραξικοπόματα, λαμογιοκρατία και τελικά ποιός ξανάρχεται?
Ο Οθωνας....
Ελεος ρε παιδιά.
Ελεος.
Ας κάνουμε ΕΜΕΙΣ επιτέλους κάτι.
Ας προσδιορίσουμε τη δική μας ταυτότητα (ακόμα και μέσα σε αυτό το φόρουμ) και ας βάλουμε τους κανόνες στους οποίους θέλουμε να παίξουμε το υπόλοιπο της ζωής μας.
Ειμαστε ότι είμαστε.
Αυτό που θέλουμε να γίνουμε, η αυτό που θέλουμε να ΜΗΝ γίνουμε, γιατί πρέπει να μας το στερήσει ο οποιοσδήποτε "νέος" διαφορετικός μας "ηγέτης"?
Χάσαμε την έννοια της ατομικής κυριαρχίας νομίζω.
Εχουμε αναλωθεί στην αντιγραφή και την χολή και δεν προσπαθούμε να βρούμε και να κάνουμε αναπαραγωγή της λύσης απο τις ατομικές μας προσπάθειες.
Εγραψα πολλά αμφιβάλλω αν τα διαβάσει κανένας, τα έγραψα και μονορούφι απο τη δουλειά, μπορεί και να μην βγαίνει πλήρες το νοημα, θα το χτενίσω μετά.
Πιστεύω να έχει βγεί κάποια ιδέα ως τώρα γιατι πλάκωσε δουλειά και πρέπει να κλείσω.
A8hnaios (19-11-12), aristent (19-11-12), chrisgiapz3 (21-11-12), gant (19-11-12), hades7 (19-11-12), joseph (20-11-12), katsaraios (26-11-12), Konstantinos E60 (19-11-12), Leonidas_E39 (19-11-12), Nino (19-11-12), Panos 316T (19-11-12), pilot (19-11-12), Ptboul (19-11-12), S8N (19-11-12), spar@ (19-11-12), vagmag (19-11-12), Κωνσταντίνος (19-11-12)
aristent (19-11-12)
Άλλη μια ωραία ιδέα είναι ν' αλλάξει τον τίτλο χρήστη από "Oh... not again" σε "Έλλην Φιλόσοφος, πατέρας του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, απόγονος του Βαρόνου του Montesquieu".
aristent (19-11-12)
Δεν θέλω να αποποιηθώ τη συγγένεια μου με τον Μυνχάουζεν όμως.
Η φωτογραφία παραπάνω τι είναι γιατι μου το κόβει ο σερβερ?