Επικαιροτης και προβληματισμοι (καισαριου το αναγνωσμα) 04-13

[S8N]

αριστουργηματικη φωσφοριζουσα περιγραφη!
ο αναγνωστης θα μετρησει μαζι με το ηρωα τα πλακακια που αντιπροσωπευουν τις αντιξοοτητες της ζωης, θα διχαστει μεταξυ των αρμων και της κολλας πλακιδιων, θα χειροκροτησει , θα ενθουσιαστει θα πληγωθει!!
Ο αερας παντα εκει να θυμιζει την υπαρξη του,αλλες φορες δροσερος και αλλες παγωμενος μα παντα αληθινος ποιος ξερει κατω απο τα πλακακια μπορει καποια οντα να τα ροκανιζουν.. αυτο που υπαρχει στα σιγουρα ειναι το σκοταδι που ξεκινα απειλητικα αδιστακτα....

ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ φερε τη συνεχεια τη παρασκευη!!!

Τι συνέχεια ρε? Αφού καρφώθηκε πάνω στο τζάμι και ξεψύχησε. Και δουλεύεις και στο Ε.Σ.Υ.!

[Nino]

Τι συνέχεια ρε? Αφού καρφώθηκε πάνω στο τζάμι και ξεψύχησε. Και δουλεύεις και στο Ε.Σ.Υ.!

εχει Irréversible τεχνοτροπια μη σε μπερδευει!!! τη μπελουτσι στη ταινα δεν μπορει να την εχεις χασει




υγ1
μολις καταλαβα οτι γραφω στο απαγορευμενο νημα χαχαχαχα
υγ2
αυτο με το οτι εισαι "κοντα" στον γιαννοπουλος αγγελοπουλος να υποψιαστω οτι ειναι συμπτωση ετσι?

[Bitz]

εχει Irréversible τεχνοτροπια μη σε μπερδευει!!! τη μπελουτσι στη ταινα δεν μπορει να την εχεις χασει




υγ1
μολις καταλαβα οτι γραφω στο απαγορευμενο νημα χαχαχαχα
υγ2
αυτο με το οτι εισαι "κοντα" στον γιαννοπουλος αγγελοπουλος να υποψιαστω οτι ειναι συμπτωση ετσι?

Μπες fb...

[Stathis]

ε
μολις καταλαβα οτι γραφω στο απαγορευμενο νημα χαχαχαχα

απαγορευμενο ειναι μονο για τρωκτικα και κατσαριδες.
αισθανεσαι κατι απο τα δυο γιαννη?
να προσεχουμε αν ειναι την παρασκευη μη μας δαγκωσεις...


χουμορ ε, μην το παρεις αλλιως...

[spar@]

Στρόβιλος.

Κοιτάζω το παράθυρο εδώ και αρκετή ώρα.
Δεν βλέπω έξω απο το τζάμι.
Το μάτι μου σταματάει στη γυαλιστερή επιφάνεια και γυρίζει πίσω, στα πλακάκια, ενα, δύο τρία, τέσσερα, παπούτσια, παντελόνι, πουκάμισο, χέρια στην καρέκλα και πάλι πίσω στο τζάμι και πάλι στα πλακάκια και πάλι κύκλος.
Εχει μουδιάσει το κεφάλι μου, είναι μια κρίση πανικού, είναι μια άρνηση, είναι το εγκεφαλικό που έρχεται.
Τέσσερα πλακάκια, τέσσερις αρμοί, 42 πλακάκια στην ευθεία, επι τέσσερις αρμούς το ένα επι τέσσερα πλακάκια.
Εχει όμως και άλλα πλακάκια απο πίσω.
Πόσα να είναι;
Δεν γυρίζω φοβάμαι να δώ πόσα είναι, θα είναι μεγάλο νούμερο, θα μου μπλέξει τον υπολογισμό.
Κοιτάζω πάλι το τζάμι, ξανά τα πλακάκια.
Θα σηκωθώ.
Τα πόδια μου χωράνε ακριβώς σε ένα πλακάκι.
42 πλακάκια στην ευθεία επι τέσσερις φορές μέχρι εμένα και ποιός ξέρει πόσες ακόμα πιό πίσω.
Θα περπατήσω πλακάκι πλακάκι.
Να πάω λέω προς την πόρτα.
24 πλακάκια μέχρι την πόρτα.
Ανοίγω την πόρτα.
Σκάλα.
17 σκαλοπάτια.
Πόσο μήκος να έχει το κάθε σκαλοπάτι;
Ξύλινα σκαλοπάτια σε νικελένιο πλαίσιο.
Μα ποιός το σκέφτηκε αυτό;
Να ανέβω τη σκάλα;
Μα δεν τελείωσα ακόμα εδώ.
Πρέπει να υπολογίσω πόσα πλακάκια και πόσους αρμούς.
Γιατί πρέπει όμως;
Πως έμπλεξα εδω κάτω;
Τι μέρος είναι αυτό;
Γιατί είμαι εδώ κάτω;
Πάω πίσω στην καρέκλα.
Εχει μπράτσα, μάλλον τη λένε πολυθρόνα.
Σηκώνω την πολυθρόνα.
Με χαρά την πετάω στο τζάμι.
Το τζάμι γίνεται κομμάτια.
Αέρας μπαίνει απο το παράθυρο.
Ενα μεγάλο κομμάτι κρύσταλο σηκώνεται απο το κάτω μέρος του κουφώματος, σαν γυαλιστερή λεπίδα με μια μεγάλη μύτη προς τα πάνω.
42 πλακάκια.
Αέρας απο το παράθυρο.
Ας βγώ έξω.
Κάπου σκάλωσα.
Ενοχλητικό αυτό το τζάμι στο στομάχι.
Τουλάχιστον ο αέρας είναι δροσερός.
Με το κεφάλι κάτω κρεμασμένος απο το παράθυρο βλέπω τα τριανταπέντε πλακάκια στο πεζοδρόμιο.
Αρχισε να σκοτεινιάζει.
Τέσσερις αρμοί στο πλακάκι.
Ενα
Δύο.......






************************************
***************************************

χαθηκε μια καταθεση ψυχης ετσι....
με 3-4 απλα θενκς....
ευχαριστουμε Προεδρε.... ηταν καταπληκτικο!

[Stathis]

χαθηκε μια καταθεση ψυχης ετσι....

Η μονοτονία, η ανακύκλωση των ίδιων δραστηριοτήτων, η περιχαράκωση σ' έναν σαφώς οροθετημένο ιδιωτικό χώρο που ενθαρρύνει τη διόγκωση φοβιών και εμμονών, η αποξένωση που από επιλογή καταντάει φυλακή, αλλά κυρίως η συμμορία των «άλλων» και η σύγκρουσή της με το «εγώ», όλα αυτά συνωμοτούν σε μια σκοτεινή αλληγορία για σύγχρονα άγχη και προσωπικά αδιέξοδα.

[spar@]

Η μονοτονία, η ανακύκλωση των ίδιων δραστηριοτήτων, η περιχαράκωση σ' έναν σαφώς οροθετημένο ιδιωτικό χώρο που ενθαρρύνει τη διόγκωση φοβιών και εμμονών, η αποξένωση που από επιλογή καταντάει φυλακή, αλλά κυρίως η συμμορία των «άλλων» και η σύγκρουσή της με το «εγώ», όλα αυτά συνωμοτούν σε μια σκοτεινή αλληγορία για σύγχρονα άγχη και προσωπικά αδιέξοδα.

οχι ευχαριστω ενα φρεντο εσπρεσσο μετριο θα παρω....

[ntinos]

να μασας κουκια και να τα φτυνεις ...

[Bitz]

Οι 200 που τελικα θα εναι 2000...ενα μηδενικο διαφορα.
Ειχατε καμια αμφιβολια για το τι θα γινοταν τελικα.

https://www.blog.gr/article.php?id=1...edium=facebook

[Konstantinos E60]

Τελικά οι τριχοποδάρες του Γιαννη είναι της μόδας.