
Αρχικό μήνυμα απο
paganis
πριν καποια χρονια( χρονια αγνοιας κυνδινου)...θεωρουσα πως ειχα φτασει σταδιακα στο οριο τους...ολα τα IX..που ειχαν περασει στην κατοχη μου( δεν ειναι αρκετα...αλλα λογω γαλλικης προελευσης..με αρκετα καλο στησιμο-στριψιμο)! αυτο μεχρι που μπηκα συνοδηγος στο δικο μου...με οδηγο καποιον με πολλες συμμετοχες σε ραλλυ...αναβασεις ...ακομα και ακροπολης.! τελικα συνειδητοποιησα..πως δεν ειχα φτασει ουτε το 50 με 60 %...και το οχημα μου ειχε τελειως διαφορετικα ορια απο αυτα που του εθετα,,ως οδηγος!! σημειωτεον..πως ο συγκεκριμενος οδηγος ειχε σταματησει εδω και χρονια τους αγωνες...δεν ειχε ξαναδοκιμασει το δικο μου οχημα...και επιπλεον...αφου με ειδε να χλωμιαζω σε κατι απιστευτα γρηγορα στριψιματα...απλα δεν το πιεσε οσο ηθελε και μπορουσε!!!
συμπερασμα...δεν το χω...
Δε νομίζω πως είναι αυτό το συμπέρασμα.
Απλά πάντα υπάρχει καλύτερο, ακόμα και από τον οδηγό αγώνων που οδήγησε το αυτοκίνητό σου και είναι απόλυτα λογικό.
Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν το "έχεις".
Το θέμα πιστεύω πως δεν είναι να ψάχνουμε συνεχώς τα όρια του αυτοκινήτου μας και του εαυτού μας, σε σημείο μάλιστα πολλές φορές να γινόμαστε επικίνδυνοι (τόσο για εμάς όσο και για τους άλλους), αλλά να φτάσουμε σε ένα επίπεδο που να μας γεμίζει χαρά η οδήγηση του οχήματός μας, ακόμα και αν έχουμε φτάσει μόλις στο 50% των δυνατοτήτων του.
Αυτό είναι και το πιο σημαντικό, αφού δε χρειάζεται να είμαστε όλοι Σουμάχερ για να απολαμβάνουμε το αμάξι μας, ούτε σημαίνει πως ο κάθε Σουμάχερ απολαμβάνει ντε και καλά το αυτοκίνητο του περισσότερο από εμάς, επειδή είναι πολύ πιο έμπειρος, εξασκημένος και στην τελική ταλαντούχος.
Από εκεί και πέρα, συνήθως τα όρια των αυτοκινήτων μας (αφού μιλάμε μάλιστα για bmw που είναι αυτοκίνητα με αρκετές σπορ ικανότητες) είναι αρκετά πάνω από τις δυνατότητες που έχουμε (στην πραγματικότηα και όχι αυτές που νομίζουμε ότι έχουμε) και στην περίπτωσή μου έβαλα ένα 5/10.
the more people agree with me
the more I think I'm wrong