Ο σούπερ Μάριο έκανε κάτι που περιμέναμε εδώ και καιρό. Ύψωσε ένα φράγμα προστασίας που μπορεί να φανεί αποτελεσματικό και να αποκρούσει, τελικά, τις απανωτές επιθέσεις των κερδοσκόπων στο ευρώ. Το ερώτημα είναι για ποιόν λόγο η Ευρώπη άργησε τόσο πολύ για να κάνει το αυτονόητο και τι μπορεί να σημαίνουν αυτές οι εξηγήσεις για μας.
Για να καταλάβουμε τι ακριβώς κάνει ο δραστήριος κύριος Ντράγκι, είναι ίσως απαραίτητο να φέρουμε στο μυαλό μας το παιγνίδι της ρουλέτας. Ο κ. Ντράγκι θα παίζει συνεχώς στο κόκκινο, μέχρι η μπίλια να επιβραβεύσει την επιμονή του. Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα κερδίσει, αρκεί το καζίνο να δέχεται κάθε φορά να διπλασιάζει ο κ. Ντράγκι το στοίχημα. Κι επειδή κανένα καζίνο δεν είναι ηλίθιο για να θέλει να χάσει, το πιο πιθανό είναι ότι και το καζίνο δεν μπορεί πλέον να κάνει διαφορετικά. Είναι υποχρεωμένο να υποχωρήσει για να συνεχίσει να λειτουργεί και στο μέλλον.
Το μυστικό μιας κεντρικής τράπεζας βρίσκεται στο δικαίωμά της να εκδίδει απεριόριστο χρήμα. Το μυστικό της κίνησης του σούπερ Μάριο βρίσκεται στην λέξη «απεριόριστο». Ο ίδιος υποσχέθηκε να αγοράσει απεριόριστη ποσότητα ομολόγων. Ταυτόχρονα υποσχέθηκε ότι αυτό δεν συνεπάγεται νέο χρήμα στην αγορά. Μένει να δούμε πώς μπορεί να εφαρμοστεί μία τέτοια απόφαση.
Ίσως η σχετική διαβεβαίωση λήφθηκε για να διασκεδαστούν οι φόβοι της Γερμανίας. Το σχέδιο αυτό, πάντως, μας λέει ότι ο κ. Ντράγκι θέλει και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Οπότε, δύο πράγματα θα συμβούν: Είτε το σχέδιο στο τέλος θα αποτύχει διότι οι αγορές ομολόγων δεν θα είναι απεριόριστες, είτε οι αγορές θα είναι πράγματι απεριόριστες και αυτό θα έχει ως συνέπεια τον πληθωρισμό του χρήματος.
Η κυρία Μέρκελ καλείται τώρα να διαχειριστεί στο εσωτερικό της χώρας της την αλλαγή της πολιτικής της. Ή καλύτερα, να μαζέψει όσα σκυλιά αμόλησε η ίδια στον κήπο για να τρομάξει τους γείτονες. Μόνο που τα σκυλιά αυτά έμαθαν πλέον ότι εκτός από τα υπόγεια της καγκελαρίας υπάρχει κι ένας υπέροχος κήπος και δύσκολα θα δεχτούν να επιστρέψουν.
Το κόμμα των Ελεύθερων Ψηφοφόρων, λοιπόν, είναι ο νέος πονοκέφαλος της κυρίας Μέρκελ κι όχι μόνο. Το νέο κόμμα που ξεκίνησε από την Βαυαρία και κερδίζει συνεχώς έδαφος στην Βόρεια Γερμανία είναι το αποτέλεσμα των φόβων των Γερμανών για την τύχη του νομίσματός τους, τον οποίο φόβο ξύπνησε η ρητορική της Μέρκελ. Οι Ελεύθεροι Ψηφοφόροι ενισχύουν την συζήτηση για τα παράλληλα εθνικά νομίσματα, κάτι ανάλογο με το «συνταξιοδοτικό μάρκο» στην Γερμανία του μεσοπολέμου. Μπορεί κανείς να φανταστεί πως θα διαμορφωθεί το σκηνικό στην Ευρώπη σε μία τέτοια περίπτωση;
Η πολιτική της Μέρκελ όλα αυτά τα χρόνια υπαγορεύτηκε από την πεποίθηση των Γερμανών ότι θα μπορούσαν να περιορίσουν την κρίση στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία κι ότι αυτό θα τους έδινε τον απαραίτητο χρόνο για να κερδίσουν νέα μερίδια αγοράς στην Κίνα.
Τα πράγματα, όμως, δεν εξελίχτηκαν έτσι. Η Κίνα δεν τους έδωσε αυτό που προσδοκούσαν. Οι Κινέζοι έμαθαν πιο γρήγορα απ’ ό,τι φανταζόντουσαν στην Δύση. Προσφέρουν τζίρους, αλλά απαιτούν τεχνογνωσία. Ή αλλιώς, προσφέρουν το σχοινί στους έχοντες την τεχνογνωσία για να κρεμαστούν μόνοι τους στην συνέχεια...
Η μεγαλύτερη ζημιά, όμως, είναι ότι ο μεσογειακός νότος αδυνατεί πλέον να πληρώσει την ακριβή τεχνολογία των Γερμανών. Η Γερμανία αρχίζει και νιώθει την καυτή ανάσα της κρίσης. Είναι το σημείο για τις όποιες υποχωρήσεις. Αρκεί να μην συμβεί το ατύχημα, όπως αυτό περιγράφεται με τους αυτονομιστές της νομισματικής πολιτικής. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να υπάρξει δίχως το ενιαίο νόμισμα.
Οι αμερικανικές εκλογές είναι ο άλλος σημαντικός παράγοντας των εξελίξεων. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η προεκλογική εκστρατεία του Ομπάμα χρειαζότανε έναν Ντράγκι. Υπερβολές ή πραγματικότητα; Η ιστορία μένει να το αποδείξει.
Για την Ελλάδα η στροφή αυτή της Ευρώπης μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Το πρώτο που φαίνεται να συμβαίνει είναι ότι ξεκαθαρίζει η πολιτική για την Ελλάδα εντός της Ευρώπης. Η Ευρώπη θέλει την Ελλάδα μέσα στο ευρώ. Ή αλλιώς, αν και εφόσον η χρεοκοπία είναι η μόνη λύση, αυτή θα εφαρμοστεί εντός του ευρώ.
Αυτό όμως από μόνο του δεν σημαίνει κάτι για τα ερωτήματα που ταλανίζουν αυτή τη στιγμή τον ελληνικό λαό. Σε λίγο διάστημα και με την ανεργία να αυξάνει όλο και περισσότερο, το ερώτημα «μέσα ή έξω από το ευρώ» δεν θα σημαίνει πολλά πράγματα για τον άνεργο ή υπερφορολογημένο εργαζόμενο.
Οι πολιτικές εξελίξεις τότε θα είναι αναπόφευκτες, δίχως να είναι απαραίτητο ότι θα προκύψει κάτι καλύτερο. Εκτός κι αν η νυν κυβέρνηση καταφέρει μέχρι τότε να παίξει σωστά το χαρτί της ανάπτυξης. Μόνο με νέες θέσεις εργασίας μπορεί να αντιστραφεί το κλίμα. Οι αποφάσεις Ντράγκι είναι μία καλή εξέλιξη για το ευρώ. Για την Ελλάδα είναι επίσης μία καλή απόφαση, υπό την έννοια ότι η αποτροπή του ναυαγίου αυξάνει και για μας τις πιθανότητες να μας συμπαρασύρει ένα πιθανό ανοδικό κύμα στην Οικονομία της Ευρώπης. Κατά τα λοιπά, θα πρέπει να μάθουμε να κολυμπάμε και με τα δικά μας μέσα. Κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχουμε καν προσπαθήσει στο ελάχιστο.
Θ. Μαυρίδης
Πηγή:
www.capital.gr
Αρχικό μήνυμα απο PANOS-E60
To Kουπονι της Κρισης......
