Μια δύσκολη φάση, και ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Η όλη ιστορία ξεκινάει στις 15 Σεπτεβρίου 2012. Λόγω εργασίας κάνω ιδιαίτερα αρκετά χιλιόμετρα, έτσι και εκείνη την ημέρα βρισκόμουν εκτός έδρας μακριά από την Θεσσαλονίκη. Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν δεν ήταν και οι καλύτερες, κοινώς η βροχή έπεφτε τουλούμι.
Εδώ να προσθέσω πως ήμουν απαράδεκτος που ανέβαλα την αλλαγή ελαστικών που τόσο αναγκαία ήταν λόγω οικονομικών δυσκολιών.
Και συνεχίζουμε.
Το τηλεφώνημα που δέχτηκα πραγματικά με συντάραξε, είχα μόλις ενημερωθεί οτι ο πεθερός μου απεβίωσε. Παρ'όλες τις προτροπες των συγγενικών μου προσώπων πως το περιμέναμε και να μην βιαστώ να επιστρέψω, εγώ πραγματικά τα είχα χάσει και δεν καταλάβαινα τίποτα.
Ξεκινάω λοιπόν άρων άρων να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη. Οι καιρικές συνθήκες χειροτέρευαν συνεχώς και η οδήγηση μου ήταν εντελώς λανθασμένη. Καθ'όλη τη διαδρομή τα αλάρμ αναμένα και το πόδι στο πάτωμα. Καταλαβαίνω,εκ των υστέρων, πως αυτό που έκανα ήταν τελείως λάθος.
10 χιλιόμετρα πριν φτάσω και ενώ βρίσκομαι στο κομμάτι του περιφερειακού πριν το 424 απο δυτικά προς ανατολικά ήρθε η καταστροφη.
Καταρέει το πίσω αριστερό ελαστικό.
Δεν πρόλαβα καν να καταλάβω πως έφερνα σβούρες, πως σταμάτησα, πως δεν χτύπησα κανέναν αθώο. Οι διερχόμενοι οδηγοί σταματάνε και μου προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Δεν έχω πάθει ούτε γρατσουνιά παρ'ολο που το αυτοκίνητο έχει γίνει Compact, το πίσω παρμπρίζ βρίσκεται στο αντίθετο ρεύμα, ο προφυλακτήρας 250 μέτρα πίσω. Μπροστά το αυτοκίνητο ούτε γρατσουνιά.
Καλώ στο κινητό τον κουμπάρο μου να έρθει να αναλάβει την μεταφορά του αυτοκινήτου μου γιατί εγώ ήθελα να πάω στη κηδεία. Πριν προλάβω να το κλείσω καταφθάνει το Ε.Κ.Α.Β., τα παιδιά μου κάνουν έναν ενδελεχή έλεγχο και με βρίσκουν πολύ καλά στην υγεία μου.
Έδω θέλω να τονίσω πως για μένα απο εκείνη την ημέρα το μη καθαρό μυαλό είναι ότι χειρότερο όταν πρέπει να οδηγήσεις, καλύτερα πάρε αεροπλάνο, καράβι, ταξί η κόψτο με τα πόδια.
Ο καιρός περνάει, λεφτά να φτιάξω το αυτοκίνητο δεν υπάρχουν, ουτε μήνα πρίν είχα χτυπήσει κινητήρα και έριξα σχεδόν όλες μου τις οικονομίες εκεί.
Αρχίσαν και με πλησιάζαν διάφοροι προκειμένου να τους το πουλήσω, οι τιμές που μου εδίναν ήταν απλά εξευτελιστικές, εγώ το είχα παρατήσει στο συνεργείου ενός φίλου και ούτε καν περνούσα απο εκεί. Σχεδόν όλοι μου οι γνωστοί με προέτρεπαν να το πουλησω όσο όσο, να το σκοτώσω. Δεν μπορούσα να το κάνω με τίποτα όμως. Εδώ να προσθέσω ότι το αυτοκίνητο ήταν πλήρως λειτουργικό και μπορούσες να το κυκλοφορήσεις κανονικά.
Πραγματικά είχα αρρωστήσει απο την στεναχώρια. Είχαν συμβεί τόσα πολλά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Ο καιρός περνούσε και αρχές Δεκεμβρίου με πλησίασε ένας φίλος του πατέρα μου προκειμένου να το πάρει ο ίδιος να προσπαθήσει να το πουλησει με την προοπτική να έχω όσο το δυνατόν μικρότερη χασούρα.....κανείς δεν πίστευε οτι θα τη ξαναέφτιαχνα.
Δύο μέρες μετά, δέχομαι άλλο ένα τηλεφώνημα, κάποια χρήματα τα οποία είχα πραγματικά ξεγράψει οφειλούμενα από το 2009 με περίμεναν να πάω να τα εισπράξω.
Αυτό ήταν, η εντολή δόθηκε άμεσα, οι εργασίες αποκατάστασης ξεκίνησαν την επόμενη κιόλας μέρα. Γνήσια ανταλλακτικά όλα, δεν χρειαστήκαμε καλίμπρα όυτε κατα διάννοια (καλό αυτό), η λαμαρινοδουλειά άψογη, το χρώμα απλά θεικό. Οι εργασίες προχωρούσαν με πολύ καλό ρυθμό.
10 Ιανουαρίου ήταν έτοιμη.
Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου η οποία μου συμπαραστάθηκε αμέριστα προτείνοντας μου μέχρι και δάνειο να πάρει προκειμένου να την φτιάξει. Την οικογένεια μου που μου έκαναν ακριβώς τη ίδια πρόταση την οποία βέβαια και δεν μπορούσα να δεχτώ σε καμία περίπτωση απο κανέναν. Δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι υπέυθυνοι για τη βλακεία μου.
Και τέλος αλλά όχι τελευταίο τον δικό μας απο εδώ μέσα Christos330 και τον αδερφό του Μανώλη, οι οποίοι παρότι δεν με γνωρίζανε προσωπικά με βοηθήσανε τελείως ανιδιοτελώς.
Έκατσα και έγραψα όλο αυτό το σεντόνι γιατί ένιωθα την εσωτερική ανάγκη να ευχαριστήσω έναν άνθρωπο ο οποίος δεν με γνώριζε προσωπικά αλλα παρ'όλα αυτά ασχολήθηκε, έτρεξε και με υποχρέωσε πραγματικά.
Απάντηση με παράθεση