Σταμάτη, συμφωνώ μαζί σου με εξαίρεση το σημείο στο οποίο αναφέρεις περί διάθεσης χρήματος και ανάπτυξης.
Για να φανεί ανάπτυξη στη χώρα μας πρέπει να περάσουν χρόνια. Πολλά χρόνια. Αν οι μεταρρυθμίσεις προχωρήσουν γρήγορα, μιλάμε για 4-5. Αν όχι, μιλάμε για 10+. Κι επειδή οι πολιτικοί είναι ανίκανοι να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις, το καλύτερο πράγμα που έχει να μας συμβεί είναι η εποπτεία.
Σε μια οικονομία λοιπόν που δεν παράγει τίποτα, το χρήμα που θα πέσει θα κάνει έναν μικρό κύκλο πρωτού φύγει έξω υπό μορφή κατανάλωσης. Αν η Παπαρήγα θέλει να αποχωρήσουμε από την ΕΕ και να ζήσουμε μ' αυτά που παράγουμε, ας μας πει αν μπορεί να ζήσει η ίδια με πέτρες.
Η ανάπτυξη όμως δεν έρχεται ούτε από χιλιάδες εργατώρες χαμένες σε πλατείες, σε καταλήψεις κλπ. Έρχεται με δουλειά. Και τη δουλειά δε μπορούμε να τη ζητάμε από το κράτος. Αυτά συνέβαιναν στη Σοβιετική Ένωση.
Απ αυτούς που βλέπουμε να διαδηλώνουν σήμερα, οι μισοί παλεύουν για να διατηρήσουν το βόλεμά τους και τα 'κεκτημένα' τους την ίδια ώρα που οι άλλοι μισοί εκτονώνουν την οργή τους στους πολιτικούς που οι ίδιοι ψήφιζαν δεκαετίες τώρα.
Για να καταλάβετε πόσο ανίκανοι είμαστε, σκεφτείτε το εξής:
- Θεωρούμε φασιστικό το να κατεβαίνει ένα προσβλητικό πανό από το γήπεδο, αλλά όχι το να πνιγόμαστε επί 21 μέρες στα σκουπίδια και στις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων.
- Αριστεροί επιτίθενται στον Παπούλια αποκαλώντας τον φασίστα, όταν ο ίδιος ήταν από 15 χρονών μέλος του ΕΛΑ, άρα δικός τους. Καλά να πάθει όμως κι αυτός.
- Βγαίνει ο Θεοδωράκηςστα ραδιόφωνα και μιλά ανοιχτά για αιματοκύλισμα. Ο Θεοδωράκης που διεκδικούσε κι αυτός αναδρομικά μαζί με άλλους πρώην βουλευτές, ώσπου διέρρευσε και παραιτήθηκε της απαίτησης.
- Έχουμε μια κυβέρνηση άτολμη και ανίκανη η οποία εκλέχτηκε εξαπατώντας, μια μείζωνα αντιπολίτευση (ΝΔ) η οποία συνειδητά επιμένει στο δικό της 'λεφτά υπάρχουν', ένα τμήμα της αριστεράς (ΚΚΕ) αντιιμπεριαλιστικό, αντιευρωπαϊκό και αντικαπιταλιστικό που όμως εφαρμόζει το μνημόνιο στις επιχειρήσεις του σκληρότερα κι από την ίδια την κυβέρνηση, ένα άλλο τμήμα της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) που αν και διαθέτει τον νεότερο αρχηγό μιλά με την πιο πεπαλαιωμένη ξύλινη πολιτική γλώσσα (εκείνη της άρνησης των πάντων), μιά άκρα δεξιά που λαϊκίζει εκ τους ασφαλούς προτείνοντας μέτρα που ούτε σε καφενείο δεν ακούς και ένα εκλογικό σώμα που ψηφίζει μόνο με ανταλλάγματα.
Ειλικρινά, μετά απ' όλα αυτά, πιστεύετε ότι ρίχνοντας χρήμα στην αγορά θα σωθούμε? Το μόνο που μπορεί να μας σώσει είναι η 'απώλεια εθνικής κυριαρχίας' μέχρις ότου συνέλθουμε. Τώρα όμως κινδυνεύω να χαρακτηριστώ προδότης.











