Προσωπική μου γνώμη είναι ότι τα powerflex στη γέφυρα βελτιώνουν κατά πολύ την ακρίβεια και τη δεμένη αίσθηση του αυτοκινήτου. Οι πολυουρεθάνες δεν παραμορφώνονται με τον καιρό οπότε έχεις μία απόλυτα σταθερή στη θέση της γέφυρα χωρίς τα κοπανήματα που επιδεινώνουν το πρόβλημα "πάτωμα". Ειδικά εάν ενισχυθεί το σημείο, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα με τις πολυουρεθάνες, έτσι κι αλλιώς μιλάμε για ένα πιο σκληρό πολυμερές δεν είναι και συμπαγή αλουμινένια σινεμπλόκ! Έχω πλέον καταλήξει ότι όλα τα Μ3 ανοίγουν. Δεν έχει σχέση ούτε η χρήση ούτε και τα χιλιόμετρα. Δεν λέω ότι σε ένα Μ3 με 70k km και νορμάλ χρήση (στα πλαίσια ενός αυτοκινήτου επιδόσεων βέβαια) θα δεις από κάτω πάτωμα κομμάτια (σαν αυτά που ίσως βλέπετε στο youtube και στα ξένα φόρουμς) αλλά μία ρωγμούλα που στην όψη της μοίαζει με τρίχα μαλλιών και που για να αποδόσει συμπτώματα θα χρειαστεί ίσως και χρόνια είναι πάρα πολύ πιθανόν να δεις. Οπότε κάνουμε την ενίσχυση προληπτικά, και πρόβλημα να μην έχουμε παύουμε πια να σκεφτόμαστε το θέμα πάτωμα και απολαμβάνουμε περισσότερο το αμάξι.
Στα ψαλίδια (μπρος-πίσω) οι πολυουρεθάνες είναι πιο απόλυτη επιλογή. Επηρεάζουν την άνεση και σίγουρα περνά περισσότερος θόρυβος και κραδασμοί από το δρόμο πάνω στο σασί (όχι σε τραγικό βαθμό). Βέβαια η γεωμετρία σου μένει πολύ πιο σταθερή και ανεπηρέαστη ακόμη και υπό συνθήκες απαιτητικής οδηγησης, με πολύ εμφανή ωφέλη στα δυναμικά χαρακτηριστικά. Για ένα αμάξι βόλτας τα μαμά καουτσούκ στα ψαλίδια είναι απολύτως ισορροπημένη λύση.