Ποιηση

[Ptboul]

Παραλαγή ποίησης Ελύτη - διαβάζεται όμως τραγουδιστά σε εκτέλεση Αρβανιτάκη

Όλα τα πήρε η εφορία
το ρετιρέ σου μες την Λαμία
Όλα τα πήρε η εφορία
στα μαύρα αμάξια σου κούνα μαντίΛι
δε πα να ρίχνεις κ ένα καντήΛι
Όλα τα πήρε η εφορία
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι

Όλα τα πήρε η εφορία
και τα βιβλιά σου τα σβησμένα
τα λάστιχα σου είναι σχισμένα
Μες την πεμφέ σου την μι τρία
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
χαράτσια που έτρεμαν στον αέρα
Όλα τα πήρε η εφορία
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

[fast-enough]

-Η άνοιξη στα πόδια της
Μέθεξη της πυξίδας μας… ερώτημα
Αδιόρατο της χάσης και της φέξης, γιατί
Λυτρωτική η κωφάλαλη μας… κουβέλι

Ποια κοσμοσύντριμμα;
Κοσμοσύντριμμα, της αγάπης
Του κάκου και του χαμού, ίσως.
Σιγανό το δουκάτο, γιατί;

Ποια σημεία και ποια φωταψία;
Σιγανό είναι του χαμού, μήπως
Το δουκάτο της αγάπης, ίσως.
Πληγή ανοιχτή, του χαμού.

Φολέγανδρος και το πάχεμα, σίγουρα
Ανόρεχτο των λέξεων μας… ξαγνάντι
Τα πρόδηλα γιατί του κάκου, ίσως.

[ntinos]

Κλασσικη προπολίδα κλάιν κλέος με διττη οπη περα ως περα.


Απλα υπεροχο

[doctore]

Αν είσαι κι αν δεν είσαι του δήμαρχου παιδί
του δήμαρχου παιδί, ω, ω
εγώ θα σε φιλήσω κι ας κάμω φυλακή
Τα ριάλια, ριάλια, ριάλια
τα σελίνια μονά και διπλά
τα μονόλιρα, πεντόλιρα και πού `ντα
ο πεζεβέγγης που τα `χει στη πούγγα, ω, ω

Εσύ `σαι ο καθρέφτης, το καθαρόν γιαλίν
το καθαρόν γιαλίν, ω, ω
που φέγγει στην Ευρώπην και στην Ανατολήν
Τα ριάλια...

Ίντα τραγούδιν να σου πω, μάνα μου να σ’ αρέσει
μάνα μου να σ’ αρέσει, ω, ω
που έχεις αγγελικόν κορμί και δαχτυλίδιν μέση
Τα ριάλια...

Στην σκάλα που ξεβαίνεις, να ξέβαινα κι εγιώ
να ξέβαινα κι εγιώ, ω, ω
και εις κάθε σκαλοπάτιν να σε γλυκοφιλώ
Τα ριάλια...

[Ptboul]

Επίκαιρο όσο ποτέ.

[Eleni]

Τα φυλλα εχουν την δικη τους
εποχη που πεφτουν,
τα λουλουδια μαραινονται
με το φυσημα του αγερα
και τ' αστερια δυουν την αυγη,
μα εσυ ανθρωπε,
με τη συνειδηση σου,
κρατας δικες σου ολες τις εποχες.
Καθε εποχη εχει τη σφραγιδα,
που εσυ της δινεις.
Μα εσυ σφραγιζεσαι
ουσιολογικα απο τη μορφη
της κοινωνιας

Ελενη

[Eleni]

Μιλησα γι αγαπη στην πεταλουδα
αλλα πεταξε ψηλοτερα
Φιλησα την ανεμωνη
και εκεινη
κοιταξε την παπαρουνα
και μαραθηκε.
Σφυριξα στον σπινο
και αυτος
αγαπησε την καρδερινα.
Εσκυψα να χαιδεψω
του ρυακιου το νερο,
κι εκεινο γλυστρισε
απο τα χερια μου
κι αγκαλιασε τη γη
κι εγιναν ενα.
Γυρεψα τον ουρανο,
τον βρηκα να με κοιταζει
καταγαλανος, του χαμογελασα,
του απλωσα τα χερια
Εκεινα γινανε φτερα μεγαλα
τα τεντωσα κι ετρεξα,
ετρεξα να φτασω κοντα του!

Ελενη