επικαιρότητα-προβληματισμοί 27/8/13 and on

[A8hnaios]

Καίγεται ο Υμηττός..

[ssaliaris]

Και λοιπόν? Αυτό ειναι καλό η κακό ανάλογα το πως βλέπει ο καθένας. Άλλος λέει θέλω περισσότερο χώρο για οικόπεδα και άλλος να δώσει στους Γερμανούς καμένη γή!!

Στάλθηκε απο το Stealth mobile μου.

[Panmilios]

Αναδημοσιευση απο συμπαικτη στο eRepublic...


Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα που συνέβησαν, συμβαίνουν και έπονται στη χώρα μας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα άρθρο που δημοσίευσε ο δημοσιογράφος Περικλής Βασιλόπουλος τον Δεκέμβριο που μας πέρασε. Με την ανοχή τη δική σας και των διαχειριστών της κοινότητας ελπίζω να μη πέσει γιατί αξίζει να έχει διαβαστεί αν και μακροσκελές.

Ήταν 3 Ιανουαρίου 1990, αργά το βράδυ και ενώ οι διάδρομοι της Βουλής ήσαν σχεδόν άδειοι, στο γραφείο του πρωθυπουργού της οικουμενικής κυβέρνησης Καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα επικρατούσε μια απίστευτη ένταση και υπερκινητικότητα. Το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών (Κωνστ. Μητσοτάκης, Ανδρέας Παπανδρέου, Χαρίλαος Φλωράκης - πρόεδρος Συνασπισμού της Αριστεράς) δεν ενέκρινε το έκτακτο σχέδιο 10 σημείων που πρότεινε ο κ. Καθηγητής και η χώρα κινδύνευε με άμεση χρεοκοπία και στάση πληρωμών.

Το ήξεραν ή το υποψιάζονταν ελάχιστοι και η καθημερινότητα στην χειμωνιάτικη Αθήνα ήταν απολύτως ομαλή παρά τις γνωστές και οικείες έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Άλλωστε παντού στον δυτικό κόσμο η πτώση του τείχους του Βερολίνου, η διάλυση του υπαρκτού σοσιαλισμού και το άνοιγμα των βόρειων συνόρων της χώρας είχαν προκαλέσει μια γενικευμένη αίσθηση αισιοδοξίας.

Στην Ελλάδα είχαν προηγηθεί δύο εκλογικές αναμετρήσεις με την πρώτη να οδηγεί στην συγκρότηση της κυβέρνησης Τζαννετάκη με συνεργασία ΝΔ-Συνασπισμού και η δεύτερη στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα. Ήταν μια κυβέρνηση γέφυρα που θα οδηγούσε την χώρα ομαλά στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση μέσα όμως από ένα σχέδιο συναινετικής Εθνικής Ανασυγκρότησης που θα οδηγούσε τη χώρα σε μια νέα πορεία. ΓιΆαυτό ο Ζολώτας αποφάσισε ως πρωθυπουργός να συγκροτήσει την περίφημη τότε άγνωστη σήμερα Επιτροπή Αγγελόπουλου (Άγγελος Αγγελόπουλος, Καθηγητής Οικονομίας, νεανικός φίλος του Ξ. Ζολώτα, υπουργός της «Κυβέρνησης του Βουνού» ΠΕΕΑ και της Κυβέρνησης Εθν. Ενότητας τον Οκτώβριο Δεκέμβριο 1944).

Στόχος του ήταν να πείσει επιτέλους όλα τα πολιτικά κόμματα να συμφωνήσουν σε ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα που συμπύκνωνε την έμμονη ιδέα του Καθηγητή από το 1924, όταν έγινε - ο νεότερος στη ιστορία - Καθηγητής Οικονομικών. Νομισματική σταθερότητα μαζί με γρήγορη οικονομική ανάπτυξη και εκβιομηχάνιση. Κάτι που το κατόρθωσε προσωρινά ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας την περίοδο 1955-1967, όταν η Ελλάδα σημείωσε ποσοστά ανάπτυξης του ΑΕΠ με τον «ιαπωνικό» ρυθμό του 6-7% ετησίως. Σε στενή συνεργασία και με την υποστήριξη του Κων. Καραμανλή που έγινε πρωθυπουργός το 1955, προώθησε ένα επιτυχημένο μείγμα κρατικής παρέμβασης και αγοράς που μόνον η Ιαπωνία και η Νότιος Κορέα κατόρθωσαν να επιτύχουν.

Αυτό ήταν το όραμα Ζολώτα. Βιομηχανία τύπου Νότιας Κορέας (το 1960 ήταν φτωχότερη από την Ελλάδα) δημοκρατία αναπτυγμένης χώρας και στόχευση στην καρδιά της Ευρώπης. Αν και δεν εξέφραζε ποτέ ανοικτά τις πολιτικές του προτιμήσεις και τηρούσε με θρησκευτική ευλάβεια την αμερόληπτη ουδετερότητα που του επέβαλλε η θέση του ως Διοικητή της ΤτΕ και ο δυναμικά μειλίχιος χαρακτήρας του, δεν ανήκε ποτέ στην Δεξιά Παράταξη. Ήταν πάντοτε ένας κεντρώος της σύνθεσης.

Έκανα αυτή την παρενθετική παρέμβαση του κεντρικού αφηγηματικού νήματος του άρθρου για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι η εξαιρετική έκθεση για το έργο και την ζωή του Ξενοφώντα Ζολώτα που εγκαινιάστηκε προχθές στο νέο κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) στην οδό Αμερικής και θα διαρκέσει αρκετούς μήνες. Προτείνω σε όλους και ιδίως στους νεότερους που μάλλον δεν ξέρουν καν της ύπαρξή του να την επισκεφτούν. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο Έλληνα οικονομολόγο και - για μένα - τον πιο συνειδητό Έλληνα πρωθυπουργό που προσέγγισε την έννοια του «Δημόσιου Συμφέροντος» περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει και αυτός με την επικαιρότητα των πιο σκληρών πλευρών της ιστορίας μας. Με αφορμή τα 70 χρόνια από τα Δεκεμβριανά του 1944 και την συζήτηση που άνοιξε θα πρέπει να εξεταστεί και η προσπάθεια ενός τρίτου, σοσιαλιστικού και δημοκρατικού πόλου που συνετρίβη πρόωρα μέσα στην μέγγενη του εμφύλιου πολέμου που ακολούθησε. Άλλωστε ο Ξεν. Ζολώτας θεωρούσε ιδανικό οικονομικό σύστημα και για την Ελλάδα – με σταδιακά βήματα και εφόσον το επέτρεπαν οι συνθήκες – τον «Δημιουργικό Σοσιαλισμό» (βλέπε βιβλίο του με τον ίδιο τίτλο το 1943) που θα ήταν μια σύνθεση φιλελεύθερης (όχι αρρύθμιστης ή όπως λέμε σήμερα νεοφιλελεύθερης) αγοράς με ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος και γιΆαυτό μαζί με τον Άγγελο Αγγελόπουλο ίδρυσαν κατά την διάρκεια της Κατοχής το 1942 τον όμιλο Σοσιαλιστική Ένωση (στην οποία από πρόταση της Ιωάννας Τσάτσου συμμετείχε για λίγο και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής).

Ο τρίτος λόγος και πιο σημαντικός ακολουθεί. Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν στην αρχή της ιστορίας.

«Είναι καλοί άνθρωποι αλλά είναι άρπαγες του κράτους»

Όταν στις 23 Νοεμβρίου 1989 ο Καθηγητής Ζολώτας ανέλαβε ύστερα από ομόφωνα πρόταση των κομμάτων την πρωθυπουργία της οικουμενικής Κυβέρνησης, τα οικονομικά στοιχεία που του δόθηκαν ήταν από ασαφή έως θολά. Σίγουρα πολύ χειρότερα απ' ότι του είχαν ειπωθεί. Είχε προηγηθεί η τρίμηνη θητεία της κυβέρνησης Τζαννετάκη, ένα καθεστώς ημικυβερνησίας. Υπουργός Οικονομικών ήταν ο Αντ. Σαμαράς με βασική καινοτομία της υπουργίας του την εισαγωγή των αφορολόγητων κόκκινων πινακίδων αυτοκινήτων ΑΜΟ που πλημμύρισαν τη χώρα, παρότι προορίζονταν αρχικά για τους εργαζόμενους στο εξωτερικό (βλ άρθρο ΑΔ Παπαγιαννίδη στον Οικ. Ταχυδρόμο Σεπτ 1999). Μεταπήδησε στην συνέχεια και στην οικουμενική ως υπουργός Εξωτερικών. Την ίδια θέση διατήρησε και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη που ήλθε στην εξουσία τον Απρίλιο του 1990, όταν έγινε ο «μοιραίος» άνθρωπος για την εμπλοκή στο Σκοπιανό αλλά και για την πτώση της κυβέρνησης της ΝΔ το 1993. Και μετά ήλθε πάλι στην εξουσία ο ΑΓ Παπανδρέου και πάλι τα γνωστά. Στην Ελλάδα ένας κλειστός αριθμός ατόμων επανέρχονται εναλλάξ στην εξουσία.

Γενικά η κυβέρνηση Τζαννετάκη - όπως και όλες οι προηγουμένως - δεν παρέδωσε τίποτα. Όταν ο πρωθυπουργός μου ζήτησε να βρω τα αρχεία αποφάσεων και ομιλιών για να τα συμβουλευτεί, οι δέκα, προϋπάρχουσες, κυρίες γραμματείς του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού - «τρελάθηκα» με τον αριθμό - με κοίταξαν με απορία. «Ποια αρχεία, δεν υπάρχουν αρχεία» μου είπε η προϊσταμένη. «Τα παίρνουν όλα οι Πρωθυπουργοί στο σπίτι τους». Τρελάθηκα για δεύτερη φορά αλλά όπως αποδείχτηκε ήμουν απλά στον πρόλογο. (Τελικά το 2002 ψηφίσθηκε νόμος για τα Αρχεία του Πρωθυπουργού με πρωτοβουλία του καθηγητή Γιώργου Παπαδημητρίου, νομικού συμβούλου επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη, αλλά μάλλον δεν εφαρμόζεται πλήρως ακόμη. Ίσως το 2050). Όταν μετέφερα το νέο στον Καθηγητή Ζολώτα, παρότι τυπικά το θέμα ήταν ήσσονος σημασίας για την εποχή, εξερράγη. «Είμαι 86 ετών. Έχω γράψει 40 βιβλία αλλά μόνο τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τις βαθιές παθογένειες της χώρας. Είναι θαύμα που επιβιώνει αυτό το κράτος» Και ήταν μόνο η αρχή.

Στις 3 Ιανουαρίου του 1990 η κατάσταση στα δημοσιονομικά πράγματα έτεινε να γίνει απελπιστική. Το ΑΕΠ της χώρας σε ευρώ ήταν περίπου στα 70 δις (σήμερα είναι 184 δις) ενώ το Δημόσιο χρέος ακόμη ήταν μόνο στο 70% με ραγδαία όμως αυξητική τάση (σήμερα είναι ως γνωστόν στο 176% του ΑΕΠ). Ο πληθωρισμός γύρω στο 15% (σήμερα έχουμε αρνητικό πληθωρισμό ή αποπληθωρισμό) τα επιτόκια εσωτερικού στο 24% το δημόσιο έλλειμμα κτύπαγε το 13% (όπως το 2009) και περίπου στο 10-12% ήταν το έλλειμμα του εξωτερικού ισοζυγίου πληρωμών. Είχαν αρχίσει σταδιακά εξαγωγές κεφαλαίων με ταξίδια στην Ελβετία κα το κυριότερο κινδυνεύαμε με αθέτηση διεθνών πληρωμών και με μη πληρωμή μισθών και συντάξεων. Ουσιαστικά υπήρχε διορία 2 ή 3 ήμερών πριν το πρόβλημα πάρει μεγάλες διαστάσεις και υπήρχε ο άμεσος κίνδυνος γενικευμένης ανησυχίας των πολιτών για την «υγεία» και την ισοτιμία της δραχμής. (Αποκτήσαμε τελικά το 2001 το ευρώ αλλά ήδη είχαν ξεπροβάλλει τα τρία περίφημα κριτήρια του Μάαστριχτ που θεσπίστηκαν το 1993.)

Με δεδομένη την άρνηση των τριών πολιτικών αρχηγών να συναινέσουν στα 10 έκτακτα μέτρα Ζολώτα, το μόνο που έμενε ήταν η έκτακτη σύναψη Syndicated Loan από Διεθνείς Τράπεζες (η αγορά Ομολόγων δεν ήταν τότε πολύ αναπτυγμένη). Πράγμα ιδιαιτέρως δύσκολο να πραγματοποιηθεί σε ένα λογικό και μη αστρονομικό επιτόκιο.

Όταν μπήκα στο γραφείo του καθηγητή Ζολώτα στο ισόγειο της Βουλής, τον είδα για μια και μόνη φορά στην 18χρονης γνωριμίας μας (τον γνώρισα το 1986 όταν έκανα μαζί του μια συνέντευξη εφΆόλης της ύλης για τα 70 χρόνια του ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ) να κάθεται «σε αναμμένα κάρβουνα». Είχε μπροστά του δυο μεγάλα καλογραμμένα λογιστικά φύλλα κάτι σαν έσοδα - έξοδα υποχρεώσεις του κράτους και δίπλα κράταγε σημειώσεις με συνεχείς αναπροσαρμογές. Είχε έρθει για δεύτερη φορά ένας παλιός μαθητής του από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους με άλλα δυο λογιστικά τεφτέρια υπό μάλης. Τηλεφώνησε στον από χρόνια στενότερο συνεργάτη του Ν.Α. από την Τράπεζα της Ελλάδας «Μόνο σε αυτούς του δύο έχω εμπιστοσύνη για την αξιοπιστία των στοιχείων. Είναι οι μόνοι που δεν μου πασάρουν "αλλοιωμένα" στοιχεία για τις πραγματικές υποχρεώσεις του κράτους». «Μα κύριε Καθηγητά του αντέτεινα αυτά δεν είναι επίσημα στοιχεία. Είστε Πρωθυπουργός της χώρας θα έπρεπε να είχατε σε πέντε λεπτά τα πραγματικά μεγέθη του Κράτους».

«Παιδί μου, είπε (προσφιλής προσφώνηση του Καθηγητή στους στενούς του συνεργάτες ανεξαρτήτως ηλικίας) δεν υπάρχει πλέον ενιαίο κράτος στην Ελλάδα. Το κράτος είναι κάτι σαν αδειανό πουκάμισο για τα μάτια του κόσμου. Γνωρίζω από παλιά τον Ανδρέα και τον Μητσοτάκη και είναι καλοί άνθρωποι ως άτομα. Αλλά με τα κόμματά τους έχουν γίνει άρπαγες του κράτους που το λαφυραγωγούν εναλλάξ. Έχουν φτιάξει δύο παράλληλους κομματικούς μηχανισμούς υποκαθιστώντας το επίσημο κράτος. Συγκρούονται αδυσώπητα αλλά ξέρουν ότι είναι μια ο ένας μια ο άλλος. Και κρατάνε τις κρίσιμες πληροφορίες μόνο για τον εαυτό τους. Οι της ΝΔ δραματοποιούν τα στοιχεία προς το χειρότερο γιατί θέλουν άμεσα εκλογές, οι του ΠΑΣΟΚ κάνουν το ακριβώς αντίθετο γιατί δεν θέλουν τώρα εκλογές και είναι ικανοί μέσα στην αδιάφορη ανευθυνότητά τους να καταγγέλλουν ο ένας τον άλλο δημοσίως και να εκθέτουν τη χώρα διεθνώς. Να το θυμάσαι ότι αυτό οι δύο σε πέντε σε δέκα ίσως και λίγο περισσότερα χρόνια θα χρεοκοπήσουν την Ελλάδα».

«Το δράμα», συνέχισε «η τραγωδία είναι ότι αυτός που είναι ο πιο λογικός αυτός που με στηρίζει περισσότερο στο Συμβούλιο Αρχηγών που είναι αυτός που έχουμε τις μεγαλύτερες διαφορές. Ο Χαρίλαος Φλωράκης ίσως επειδή έζησε την άγρια εποχή του εμφύλιου δείχνει την μεγαλύτερη ευαισθησία για την κρισιμότητα της κατάστασης. Αλλά και αυτός δεν μπορεί να τα πει δημοσίως. Τις προάλλες μου είπε: «Ξενοφώντα αν σε στηρίξω δημοσίως θα με φάνε οι δικοί μου». Ίσως τελικά να μας σώσει η Ευρώπη με τις νέες Συνθήκες αλλά με διαλυμένο και αρπακτικό κράτος η ιδιωτική οικονομία θα μείνει απροστάτευτη και θα καταστραφεί μέσα στον θυελλώδη ανταγωνισμό».

Συγκρουσιακή λαφυραγώγηση εναλλάξ και ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Σοφά, προφητικά λόγια ενός ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ Έλληνα που δυστυχώς αποδείχτηκαν στο σύνολο τους αληθινά. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, το 2004 ο Γ. Αλογοσκούφης καταγγέλλει ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι έκρυβε ελλείμματα κάτω από το χαλί. Πρώτη διεθνής δυσφήμηση της χώρας. Το 2009 ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου καταγγέλλει τον Γ Αλογοσκούφη (και Γ Παπαθανασίου) ότι και αυτοί με την σειρά τους έκρυβαν το κολοσσιαία δημόσιο έλλειμμα στο 13,5% του ΑΕΠ. Τα στοιχεία ήσαν αληθινά αλλά πρέπει να δούμε τον «φαύλο κύκλο» και των δυο μαζί στο ίδιο πλαίσιο. Είναι οι δυο όψεις της ίδιας συγκρουσιακής λαφυραγώγησης του κράτους εναλλάξ που έλεγε κι ο καθηγητής Ζολώτας. Δεύτερη διεθνής δυσφήμηση της χώρας. Μετά πανικός, μερική χρεοκοπία, αποκλεισμός από τις αγορές, ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Όσοι έζησαν από κοντά και μέσα στο εσωτερικό της τότε κεντρικής εξουσίας περιγράφουν μια εικόνα απίστευτης σύγχυσης, πρωτοφανούς ερασιτεχνισμού και τσαπατσουλιάς και δυστυχώς δεν υπήρχε ένας Ζολώτας με μαεστρικές κινήσεις να σώσει την χώρα όπως το έκανε το 1990.

Ο Α Σαμαράς και η ΝΔ ήταν κατά του Μνημονίου μέχρι το 2012. Μετά ανέλαβε την εξουσία μαζί με το ΠΑΣΟΚ και έγινε υπέρ αναφανδόν. Συνεχίσθηκε η ίδια παράλογη υφεσιακή περιοριστική πολιτική σε καθεστώς αποπληθωρισμού που στραγγάλισε την ιδιωτική οικονομία και η οποία είναι ομόρροπη μόνο με τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντά της Γερμανίας και των χωρών του Βορρά. Ακολούθησαν θυελλώδεις, σπασμωδικές δήθεν «αλλαγές», μαζική περικοπή εισοδημάτων και υπερφορολόγηση που αφορούσαν μόνον τους «πολλούς άλλους», αλλά όχι το κομματικό τους δυναμικό μαζί με τις οικογένειές τους. Σύμφωνα με ορισμένες αδημοσίευτες έρευνες, το ποσοστό ανεργίας τους ανέρχεται μόνο στο 4-5% ενώ το συνολικό είναι 27%.

Αυτό φαίνεται λογικό γιατί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (περίπου 6000 στελέχη και 150.000 μέλη) έχουν γίνει τα τελευταία 20 χρόνια αποκλειστικοί «ιδιοκτήτες» του ελληνικού κράτους. Έχουν «αποικιοποιήσει» το κράτος. Σε συνδυασμό με προσωρινά ευνοϊκές γι αυτούς ευρωπαϊκές συμμαχίες και μαζί με το 20% των πιο πλούσιων Ελλήνων που έχουν πληγεί λίγο η καθόλου από την κρίση είχαν συγκροτήσει ένα σκληρό μπλοκ εξουσίας που μοιάζει με στάσιμη ολιγαρχία και ελέγχει το σύνολο σχεδόν των επικοινωνιακών διαύλων της χώρας. Αποτελούν ένα είδος «vested interests» (καθεστωτικά συμφέροντα) που υπονομεύουν την παραγωγικότητα του κράτους, την κοινωνική κινητικότητα και την επιχειρηματική ανανέωση. Γιατί να δουλέψει κάποιος περισσότερο και πιο παραγωγικά όταν ξέρει ότι ο κομματικός θα πάρει όλα τα εύσημα και τις θέσεις έτσι κι αλλιώς; Γιατί να δεχτεί κάποιος αξιολόγηση όταν ξέρει ότι την αξιολόγηση την ελέγχει ο μηχανισμός ΝΔ - ΠΑΣΟΚ;

Η Ελληνική Δημοκρατία που δημιουργήθηκε με τόσες προσδοκίες το 1974 πρέπει να βρει με άψογες δημοκρατικές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες ένα τρόπο να απελευθερώσει το Ελληνικό κράτος από την «αποκλειστική ιδιοκτησία» τους προσπαθώντας επιτέλους να του δώσει δίκαιες «απρόσωπες» δομές σε κοινό κτήμα έτσι ώστε κανένας να μην μπορεί να γίνει μόνιμα αποκλειστικός κυρίαρχος. Ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος στην καρδιά του πρέπει να παραμένει πάντοτε ένας «κενός χώρος» με προσωρινή καθοδήγηση αυτών που επιλέγουν οι πολίτες. Χωρίς να είναι ιδιοκτησία κανενός. Αυτή είναι η μία και μόνη κεφαλαιώδης «Διαρθρωτική Αλλαγή» η πιο σημαντική μεταρρύθμιση που πρέπει να γίνει και είναι πολύ πιο σημαντική από οποιαδήποτε εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ για τις επιμέρους αγορές ή την ασφαλιστική μεταρρύθμιση των ταμείων.

Για να κλείσουμε εαυτό το μακροσκελές και βιωματικό άρθρο που είναι αφιερωμένο στα 10 χρόνια από το θάνατο του Καθηγητή Ζολώτα (πέθανε πλήρης ημερών το 2004 σε ηλικία 100 ετών) να πούμε ότι την 3 Ιανουαρίου 1990 μέσα σε λίγες ώρες με απανωτές, συντονισμένες κινήσεις ο πρωθυπουργός Ζολώτας έσωσε την χώρα από μια άτακτη χρεοκοπία. Με τηλεφωνικές επικοινωνίες με 3 κεντρικούς τραπεζίτες, τον Ζακ Ντελόρ, τον Μίνω Ζομπανάκη και ιδίως με τον τότε Διοικητή της ΤτΕ Γ. Χαλικιά για την αποτροπή οποιασδήποτε ανησυχίας του κοινού για την δραχμή και την κινητοποίηση του προσωπικού με εποπτεία των τραπεζών (τότε δεν υπήρχαν online συστήματα και πολλά ΑΤΜ) και ιδίως με την σύναψη δολλαριακού δάνειου με το υψηλό επιτόκιο 10,4% (πληρώσαμε παραπάνω αλλά σώθηκε προσωρινά η χώρα) η απειλή χρεοκοπίας απεχώρησε από το προσκήνιο.

Οι εκλογές έγιναν ομαλά στις 8 Απριλίου 1990 και εξελέγη πρωθυπουργός ο Κων Μητσοτάκης. Εκείνη την ημέρα αφού ψήφισε στο εκλογικό κέντρο κοντά στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου κάτσαμε σε ένα καφενεδάκι για έναν ήρεμο καφέ. Ήταν εύθυμος, σφύριζε με τον δικό του μελωδικό σκοπό, κάπνισε το καθιερωμένο τσιγάρο Benson Royal των 100 εκατοστών με τον καφέ - χωρίς ποτέ να κατεβάζει τον καπνό - σχολίαζε και συζήταγε με δεκάδες θαμώνες που του μιλούσαν με σεβασμό. Ήταν 87 ετών και ένιωθε πενηντάρης. «Έκανα το καθήκον μου και παρέδωσα την χώρα χωρίς κανένα επιπλέον πρόβλημα. Θα μπορούσα να κάνω πολλά ακόμη αν με άφηναν και αν είχα χρόνο. Αλλά αυτός ο Μητσοτάκης βιαζότανε να πάρει την εξουσία και απέσυρε τους υπουργούς του πρόωρα. Τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή και η πολιτική. Αλλά μην ξεχάσεις ότι σου είπα την πρώτη ημέρα που σε διόρισα στο γραφείο μου. Ό,τι είδες, ό,τι ακούσεις, ό,τι σου είπα θα τα ξεχάσεις. Τουλάχιστον για 20 χρόνια. Έως τότε θα έχουμε ίσως διορθωθεί και άλλωστε μάλλον και οι τέσσερις μας στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών θα έχουμε αποδημήσει εις Κύριον».

Μόνο μια αστοχία πρόβλεψης. Ο Κων. Μητσοτάκης ζει και βασιλεύει κα είναι πλέον ο μόνος εν ζωή πολύπειρος πρώην πρωθυπουργός. Λίγα χρόνια μετά ρώτησα τον Κων. Μητσοτάκη ποια είναι η γνώμη του για τον Ξενοφώντα Ζολώτα. «Ο Ξενοφών Ζολώτας είναι ένας πεπεισμένος κρατιστής. ΓιΆαυτό διαφωνούσαμε τόσο συχνά». Ναι αλλά τι είδους κρατιστής; ¨Ένα τέτοιο δημιουργικό κρατιστή με μετριοπαθείς φιλελεύθερες απόψεις και πίστη στον δημιουργικό Σοσιαλισμό που συνδυάζει το κράτος με την αγορά και την επιχειρηματική καινοτομία μάλλον χρειάζεται ακόμη και σήμερα η χώρα, 110 χρόνια μετά τη γέννησή του.

Περικλής Βασιλόπουλος

[Panos 316T]

Ειμαι εξαλλος!!!

Οχι για τους παρακατω αλλα για μας!

https://www.sportdog.gr/life/ellada/...inai-dika-toys

[A8hnaios]

Μα δεν κάναμε ανασχηματισμό την προηγούμενη εβδομάδα;;;

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0...AC%CF%84%CE%BF

[A8hnaios]

Η αύξηση του φορολογικού συντελεστή στο 29%, οι αλλαγές στους επιμέρους συντελεστές ΦΠΑ και η καθολική προκαταβολή του φόρου σε περιβάλλον έντονης ύφεση είναι ο λόγος που θα ωθήσει περισσότερες εισηγμένες στο να αναζητήσουν αλλαγή έδρας μέχρι το τέλος του χρόνου. Η ελληνική επικράτεια μοιάζει με αδιέξοδο για παραγωγικούς ομίλους που θέλουν να αναπτυχθούν.

Εναλλακτικές προτάσεις για αλλαγή έδρας εάν επιδεινωθεί η κατάσταση στην Ελλάδα έχουν τουλάχιστον δέκα εισηγμένες εταιρείες, σύμφωνα με πληροφορίες της «Η». Περιμένουν απλώς να ανοίξουν οι τράπεζες, να ξεκαθαρίσει το οικονομικό και φορολογικό σκηνικό και μετά να αποφασίσουν εάν και εφόσον συμφέρει να προχωρήσουν στα αιτήματά τους προς την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και το Χρηματιστήριο.

Η ψήφιση της συμφωνίας με τους πιστωτές εκτιμάται ότι μπορεί να ευνοήσει την επιλογή αλλαγής έδρας και σταδιακά θα οδηγήσει σε βελτίωση του πιστωτικού προφίλ των εταιρειών.




Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί από τα Δ.Σ. των εταιρειών από το τελευταίο τρίμηνο του 2014, όταν η κατάσταση στην ελληνική οικονομία έδειχνε σε μεγάλο βαθμό ότι θα οδηγηθούμε σε επιχειρηματικά αδιέξοδα, ενώ από τον Ιανουάριο του 2015, όταν και ξεκίνησε η διαπραγμάτευση με τους πιστωτές, οι εταιρείες είχαν προχωρήσει στην ιδέα αλλαγής έδρας.

Υψηλό κόστος χρηματοδότησης και μείωση εσόδων
Οι βασικοί λόγοι που πλέον εισηγμένες και μη εισηγμένες βρίσκονται με την «πλάτη στον τοίχο» είναι το γεγονός ότι η τραπεζική χρηματοδότηση έχει στερέψει, εκδόσεις εταιρικών ομολόγων σε καθεστώς πτώχευσης δεν ήταν δυνατόν να γίνουν και οι ξένοι πιστωτικοί όμιλοι ζητούσαν επιπλέον εγγυήσεις για χρηματοδοτήσεις ελληνικών επιχειρήσεων. Το μεσοσταθμικό επιτόκιο δανεισμού για τις μεγάλες ελληνικές εισηγμένες ξεπερνά το 9%, το οποίο εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί λόγω της ύφεσης.

Σε περιπτώσεις που συνηφθούν τέτοια δάνεια, σύμφωνα με τραπεζίτες, ζητούνται εγγυήσεις σε μετρητά, τουλάχιστον στο 30% επί της αξίας του δανείου. Περιπτώσεις όπως της Viohalco, της Coca-Cola AG, της S&B και άλλων εταιρειών, που άλλαξαν έδρα κατά την τελευταία διετία, εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι μπορεί να χρηματοδοτηθούν με επιτόκια της τάξης του 3%-4% από Βέλγιο και Ελβετία, εκμεταλλευόμενες και τη βελτίωση του country risk. Στελέχη από την PWC και την Ernst & Young θεωρούν ότι η βελτίωση του πιστωτικού προφίλ των ελληνικών επιχειρήσεων μετά τη μείωση του country risk μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική αποκλιμάκωση των yields των εταιρικών ομολόγων.

Η εντεινόμενη ύφεση (υπολογίζεται πλέον στο -4% επί του ΑΕΠ) για το 2015 στην Ελλάδα δημιουργεί φόβους καθίζησης των εσόδων. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Grant Thorton, σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα οι προσδοκίες εσόδων για τους επόμενους 12 μήνες έχουν μειωθεί κατά 24% από το πρώτο τρίμηνο, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση το αντίστοιχο ποσοστό μειώθηκε μόνο κατά 6%. Η αντίληψη των επιχειρήσεων σχετικά με την έλλειψη χρηματοδότησης επιδεινώθηκε, με το 62% των ελληνικών επιχειρήσεων να προβληματίζεται έντονα κατά το β΄ τρίμηνο (44%).

Υψηλό το κόστος αλλαγής έδρας στη Δ. Ευρώπη
Το κόστος μετεγκατάστασης των επιχειρήσεων στη Δυτική Ευρώπη (χώρες Ευρωζώνης) ανέρχεται σε περίπου 10% επί του συνολικού ετήσιου τζίρου μίας εισηγμένης επιχείρησης, ενώ στην Κεντρική Ευρώπη (Τσεχία, Σλοβακία) μειώνεται σημαντικά. Αντίθετα πιο φθηνές και με παροχή σημαντικών εξυπηρετήσεων θεωρούνται κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Κύπρος, η Βουλγαρία, τα Σκόπια, η Αλβανία, η Σερβία, η Ρουμανία και το Μαυροβούνιο. Επίσης, κράτη της Κεντρικής Ευρώπης θεωρούνται ως διαμετακομιστικοί κόμβοι είτε προς τη Βόρεια Ευρώπη είτε προς τη Ρωσία.

Εταιρείες που εμφανίζονται να συζητούν αλλαγή έδρας
Από τις εισηγμένες υψηλής κεφαλαιοποίησης, το ενδεχόμενο αλλαγής έδρας (με πιθανή μεταφορά στο Λονδίνο) έχει εξετάσει ο όμιλος Μυτιληναίος.

Ωστόσο, οι βασικοί μέτοχοι θέλουν να εξαντλήσουν τα περιθώρια διατήρησης της έδρας στην Ελλάδα, γι' αυτό και δεν έχουν εκδηλώσει επίσημα κάποια πρόταση. Ενδεχόμενο μετακίνησης της έδρας του στο εξωτερικό είχε εξετάσει και ο όμιλος «Τιτάν», αλλά οι δύο ισχυρές οικογένειες του ομίλου (Κανελλόπουλοι και Παπαλεξόπουλοι) «επιμένουν ελληνικά», αφού θεωρούν ότι μπορούν να προασπιστούν μία ιστορία 113 ετών παρουσίας και προσφοράς στην ελληνική οικονομία. Πιθανή θεωρείται η αλλαγή έδρας της Frigoglass, η οποία ενδέχεται να ακολουθήσει την Coca-Cola AG, ενώ φήμες φέρνουν κοντά σε αλλαγή έδρας την Jumbo και τη Folli Follie, οι οποίες όμως διαψεύδουν προς το παρόν τέτοιες προθέσεις.

Στη μεσαία κεφαλαιοποίηση υπάρχουν πολύ περισσότερες εταιρείες που ενδιαφέρονται για μεταφορά έδρας στο εξωτερικό προκειμένου να προστατευθούν από τις «μυλόπετρες της χαμηλής ανάπτυξης και της φορολογίας».

Πάνω από το 45% η συνολική φορολογική επιβάρυνση των επιχειρήσεων στην Ελλάδα

Η Ελλάδα είχε αρκετά υψηλό εταιρικό φορολογικό συντελεστή (44,6%) πριν από τις τελευταίες αλλαγές. Μετά την αύξηση των συντελεστών, η φορολογική επιβάρυνση αυξάνεται γεωμετρικά αντιστρόφως ανάλογα με τη ρευστότητα των επιχειρήσεων και παράλληλα με το κόστος χρηματοδότησής τους.

Για παράδειγμα, χώρες όπως η Ιταλία μπορεί να έχει συνολική φορολογική επιβάρυνση 68,3%, όμως έχει μεγαλύτερη και ευκολότερη πρόσβαση στις αγορές, ενώ το μέσο κόστος δανεισμού των ιταλικών επιχειρήσεων είναι στο 3,5%-4% όταν στην Ελλάδα ξεπερνά το 10% με τις υπάρχουσες συνθήκες.

Όπως γίνεται αντιληπτό, όσο αυξάνεται η συνολική φορολογική επιβάρυνση και ταυτόχρονα αυξάνεται το κόστος κεφαλαίου, η αγορά «στραγγαλίζεται». Οι αναλυτές χρησιμοποιούν και έναν υποδείκτη για να μετρήσουν τον Συνολικό Φορολογικό Συντελεστή (Total Tax Rate) των επιχειρήσεων. Εκφράζεται ως ποσοστό επί των συνολικών κερδών των επιχειρήσεων. Ο συγκεκριμένος δείκτης μετρά πέντε διαφορετικούς φόρους και υποχρεωτικές εισφορές -φόρος επί των κερδών, εργατικές και εργοδοτικές εισφορές, κοινωνικές εισφορές, φόρος ιδιοκτησίας, φόρος επί του τζίρου κ.λπ.- εκ μέρους των επιχειρήσεων.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ

[A8hnaios]

Όπως αποκαλύφθηκε η Προέδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά, η οποία ψήφισε στη Βουλή τον νόμο της Τρόικας που ανεβάζει τα όρια συνταξιοδότησης στα 67 έτη, έχει βγει στη σύνταξη ήδη από τα 45 της χρόνια.

Η πρόκληση συνίσταται στο γεγονός ότι η ίδια εκμεταλλευόμενη τους «φωτογραφικούς» νόμους υπέρ των συντεχνιών συνταξιοδοτήθηκε στα 45 της ως Τραπεζικός Υπάλληλος χωρίς να έχει πατήσει ποτέ το πόδι της σε Τράπεζα, αφού μονίμως ήταν αποσπασμένη σε διάφορες προνομιούχες κομματικές θέσεις.

Μήπως θα έπρεπε να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για να πληρώσουν το κόστος και οι 45άρηδες των συντεχνιών που έχουν εξασφαλίσει προνομιακές συντάξεις, την ώρα που τσακίζουν τους ταλαίπωρους συνταξιούχους του ΙΚΑ, του ΤΕΒΕ, του ΟΓΑ και των υπόλοιπων μη ευγενών Ταμείων;

Για του λόγου τω αληθές το βιογραφικό της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ από την επίσημη ιστοσελίδα της Βουλής.

[vagmag]

Και άνοιξαν και οι τράπεζες.... γκουχου

Απλά λέει :
- Δεν μπορείς να προσθέσεις δικαιούχο σε λογαριασμό !!!!
- Δεν μπορείς να ανοίξεις νέο λογαριασμό !!!!
- Δεν μπορείς να πάρεις χρήματα ( ναι ναι εκείνα τα 60 ευρώ... μπορείς)
- Δεν μπορείς να στείλεις χρήματα στο εξωτερικό για να εισάγεις προϊόντα
- Δεν μπορείς να ταξιδέψεις με χρήματα σε φυσική μορφή (χαρτονομίσματα) στο εξωτερικό. Είναι στην ευχέρεια του διοικητή της ΤτΕ για το όριο
- Δεν μπορείς να προεξοφλήσεις δάνειο !!!!

Μυρίζει κούρεμα;;;
Δεν θέλω να κινδυνολογώ, αλλά αν κάποιος έχει άλλη άποψη ας την τεκμηριώσει..... Να ησυχάσουμε....

Μήπως ξέρετε κάποια δουλειά που να εισπράττει μετρητά και να πληρώνει με ebanking ?

[ghost-rider]

Και άνοιξαν και οι τράπεζες.... γκουχου
..................
Μυρίζει κούρεμα;;;
Δεν θέλω να κινδυνολογώ, αλλά αν κάποιος έχει άλλη άποψη ας την τεκμηριώσει..... Να ησυχάσουμε....

"Εδώ και κάμποσες εβδομάδες έχει αναπτυχθεί μια παραφιλολογία σε σχέση με τις τράπεζες. Θα "βαρέσουν κανόνι"; Θα γίνει bail-in (κούρεμα) στις καταθέσεις και τους ομολογιούχους τους; Θα ανοίξουν ξανά όλες (μετά την υποχρεωτική αργία είκοσι μία ημερών); Αυτές είναι οι ερωτήσεις που ακούγονται πιο πολύ. Οι δε απαντήσεις είναι μια θύελλα από φήμες. Άλλες με κάποια βάση, άλλες εντελώς ανυπόστατες. Σίγουρα καμία στηριγμένη σε ατράνταχτα και πρόσφατα δεδομένα, ώστε να μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο (σοβαρής) ανάλυσης.
Εξαιτίας αυτής της ανισόρροπης κατάστασης επέλεξα να μην αναφερθώ στο ζήτημα το προηγούμενο διάστημα. Όμως την προηγούμενη εβδομάδα και παρά τα θετικά νέα από τις Βρυξέλλες, το πράγμα έφτασε πολύ μακριά. "Κλείνουν οι τρεις από τις τέσσερις. Η Ελλάδα θα έχει μιάμιση, άντε δύο τράπεζες", "Θα γίνει κούρεμα 90% στις καταθέσεις όλων" ήταν τα δύο πιο εξωφρενικά που άκουσα, προσωπικά. Προσέξτε, εγώ είμαι αυτός που έχω γράψει για πιθανότητα "κουρέματος καταθέσεων" 60-80%. Αυτό όμως ήταν στις αρχές Ιουλίου. Mε τον Αρμαγεδδώνα του Grexit να προβάλει σαν η πλέον πιθανή κατάληξη της ελληνικής τραγωδίας. Αναφερόμουν δε, πολύ συγκεκριμένα στην, εξαιρετικά πιθανή τότε, άρση του E.L.A. και απαίτηση αποπληρωμής από την Ε.Κ.Τ. άμεσα. Πράγμα που θα σήμαινε την κατάπτωση όλων των εγγυήσεων και (πρακτικά) τον σχεδόν πλήρη εκμηδενισμό των κεφαλαίων των τραπεζών.
Η κατάσταση από τότε όμως, έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά. Προς το (πολύ) καλύτερο. Οι πιο πάνω φήμες όχι μόνο δεν την αντικατοπτρίζουν αλλά, αντίθετα, βάζουν την (όποια) σταθερότητα έχει επιτευχθεί, σε σοβαρότατο κίνδυνο. Με την απόφαση της έκτακτης Συνόδου Κορυφής στις 13 Ιουλίου η Κεντρική Τράπεζα είναι σε θέση να παρέχει (έστω και περιορισμένα) ικανοποιητική ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η κυβέρνηση πήρε το ρίσκο να ανοίξει τις τράπεζες εχθές. Και της "βγήκε". Μπορεί προσωπικά να διαφώνησα (και να εξακολουθώ να διαφωνώ) αλλά η κατάσταση αρχίζει δειλά, δειλά να ομαλοποιείται. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μπαίνει σε κίνδυνο αυτή η ομαλοποίηση.
Με δεδομένο πως η παραπληροφόρηση πρέπει να κτυπιέται όπου εμφανίζεται και πως καλά είναι τα λόγια αλλά όταν μιλάμε για οικονομικά μεγέθη οι αριθμοί είναι το μόνο που έχει σημασία, αποφάσισα να διαπιστώσω τι ακριβώς συμβαίνει ρεαλιστικά με τα μεγέθη των τραπεζών. Καθώς δε δεν έχω άμεση πρόσβαση στα εργαλεία που απαιτούνται για να γίνει σωστά και με (σχετική) ακρίβεια αυτή η ανάλυση, ζήτησα την συνδρομή φίλων fund managers από την Ευρώπη. Οι οποίοι διαθέτουν όλους τους απαραίτητους πόρους και έχουν άμεσο ενδιαφέρον για την ύπαρξη μιας ρεαλιστικής απεικόνισης της οικονομικής κατάστασης. Προσοχή, όχι λόγω κατοχής τραπεζικών μετοχών αλλά λόγω έκθεσης ή διάθεσης έκθεσης σε επενδύσεις στην Ελλάδα. Έτσι μια ομάδα από τρεις έμπειρους αναλυτές και πέντε βοηθούς σε τρεις χώρες, αφιέρωσε περί τις δυόμιση μέρες για να σχηματιστεί μια, όσο το δυνατόν περισσότερο, καθαρή εικόνα του τραπεζικού συστήματος. Τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν είναι αυτά των λογιστικών καταστάσεων ΑΆ τριμήνου, με την προσθήκη των (λίγων) στοιχείων που δίνουν οι τράπεζες στις μηνιαίες αναφορές τους. Πριν προχωρήσω στα συμπεράσματα πρέπει να σημειωθούν τα εξής:
* Η ανάλυση που έγινε είναι μια διαδικασία εξαιρετικά παραπλήσια (αν όχι ίδια) με τα stress tests που έγιναν το 2014 από την Ε.Κ.Τ. και τον S.S.M. Και που αναμένεται να γίνουν στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα τον Αύγουστο και να επαναληφθούν στους επόμενους μήνες τουλάχιστον μια ακόμη φορά. Διαφέρουν στο ότι δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει Διερεύνηση Ποιότητας Στοιχείων Ενεργητικού (Asset Quality Review-A.Q.R.) καθώς, όπως είναι φυσικό, η ομάδα δεν είχε πρόσβαση στα εσωτερικά στοιχεία των τραπεζών.
* Τα στοιχεία δε περιλαμβάνουν τις επιπτώσεις τόσο του μήνα Ιουνίου (που σίγουρα δεν ήταν καλές), όσο και του Ιουλίου (που οπωσδήποτε ήταν χειρότερες). Αλλά δεν πρέπει να αναμένονται πολύ μεγάλες διαφοροποιήσεις, καθώς ο βασικός παράγοντας για τον προσδιορισμό των απαιτήσεων ανακεφαλαιοποίησης είναι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (Non-Performing Loans – NPLs). Ο αριθμός (και ο ρυθμός) των οποίων έχει σίγουρα επιδεινωθεί, όμως αναμένεται να ανακάμψει σημαντικά στο επόμενο διάστημα. Ειδικά όσο θα γίνεται αισθητό πως οι τράπεζες θα συνεχίσουν απρόσκοπτα την λειτουργία τους. Επίσης, στο σημείο αυτό, πρέπει να ληφθεί υπόψη πως, νομικά, ένα δάνειο θεωρείται "κόκκινο", μετά την πάροδο 90 ημερών μη εξυπηρέτησης και καθίσταται οριστικά τέτοιο μετά την πάροδο ενός έτους. Επομένως ένα σημαντικότατο μέρος όσων δανείων σταμάτησαν να εξυπηρετούνται το τελευταίο διάστημα, αναμένεται να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση και να μην δημιουργήσει ζητήματα κεφαλαιακής επάρκειας.
* Δεν θα προχωρήσω σε ονοματολογία για (ευνόητους) λόγους δημοσίου συμφέροντος. Κυρίως όμως επειδή δεν το επιθυμώ. Δεν βρίσκω καμία χρησιμότητα στο να αναφερθώ π.χ. εάν η μία τράπεζα θα συνεχίσει να υπάρχει, η άλλη όχι. Πολλά μπορούν να αλλάξουν π.χ. με την πραγματοποίηση του A.Q.R. Επομένως θα ήταν ανεύθυνη η αναφορά σε ονόματα. Αλλά ακόμη και αν το ήθελα, θα χρειαζόμουν την άδεια των συνεργατών μου σε αυτή την (μεγάλη) προσπάθεια για να αναφέρω οτιδήποτε πέρα από τα γενικά συμπεράσματα. Άδεια την οποία δεν έχω. Για τον απλούστατο λόγο ότι ούτε εγώ ούτε εκείνοι έχουμε καμία διάθεση να δούμε τον κόπο μας να γίνεται εργαλείο κέρδους στα χέρια άλλων επαγγελματιών, χωρίς το αντίστοιχο κόστος.
* Η "άσκηση" δεν λαμβάνει υπόψιν της την Banking Recovery and Resolution Directive-B.R.R.D. (Οδηγία για την Διάσωση και την Εκκαθάριση Τραπεζών) που αναμένεται να ενσωματωθεί στο Ελληνικό Δίκαιο την Τετάρτη 22 Ιουλίου (ως προαπαιτούμενο της απόφασης της προηγούμενης Δευτέρας). Πρώτον διότι η εφαρμογή της δεν είναι υποχρεωτική πριν την 1/1/2016 και δεύτερον διότι ελάχιστο ποσοστό των καταθέσεων που έχουν απομείνει στις τράπεζες είναι πάνω από το όριο των ¤100.000/λογαριασμό/άτομο. Η περίπτωση "κουρέματος" μέσω ειδικής Έκτακτης Φορολογίας Κεφαλαίου εξακολουθεί να υφίσταται. Όπως όμως θα δούμε, τα πιθανά ποσά που μπορεί να απαιτηθούν δεν είναι εξωπραγματικά, οπότε είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως θα διακινδυνεύσει κάποιος την κοινωνική ειρήνη με κάτι τόσο "βίαιο". Στην απίθανη περίπτωση που, για πολύ ειδικούς λόγους, φτάσουμε σε αυτό το σημείο θα μιλάμε περισσότερο για ένα "ξύρισμα" της τάξης του 5-7%, παρά για κανονικό "κούρεμα" καταθέσεων.
Ας δούμε λοιπόν τα γενικά συμπεράσματα:
Α. Δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση της πραγματικότητας με τις φήμες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι η τράπεζα με την ισχυρότερη θέση, με βάση τα στοιχεία, είναι αυτή ακριβώς που η αγορά "βοά" εδώ και πολλές ημέρες πως "δεν θα ανοίξει ξανά". Στο χειρότερο σενάριο δεν θα χρειαστεί κεφάλαια μεγαλύτερα του ¤1 δισ. Στα φυσιολογικά (τηρουμένων των αναλογιών) δεν θα χρειαστεί καμία ανακεφαλαιοποίηση. Ναι πολύ σωστά διαβάσατε. Αυτή που όλοι έλεγαν πως είναι η χειρότερη, είναι στην πραγματικότητα η καλύτερη. Ίσως αυτό θα έπρεπε να μας διδάξει όλους ένα καλό μάθημα, σχετικά με τις φήμες και το πόσο πρέπει να στηριζόμαστε σε αυτές.
Β. Από τις υπόλοιπες τρεις, οι δυο είναι σε καλή κατάσταση. Υπό κάποια δυσμενή σενάρια θα χρειαστούν κάποια κεφάλαια. Συνολικά πολύ δύσκολα θα απαιτηθούν πάνω από ¤3 δισ. και για τις δύο.
Γ. Η μία που απομένει έχει ένα θέμα, σίγουρα. Σε καμία περίπτωση όμως "θανατηφόρο" και οπωσδήποτε όχι άμεσο. Κυρίως υπάρχουν ζητήματα με τον Αναβαλλόμενο Φόρο. Δεν θα επεκταθώ σε περισσότερες λεπτομέρειες για λόγους "αναγνωρισιμότητας". Επαναλαμβάνω, για να εμπεδωθεί, πως έχει ένα πρόβλημα μεν, όχι άλυτο ή/και επικίνδυνο, δε. Αν μπορούσα να επεκταθώ περισσότερο θα εξηγούσα μάλιστα, γιατί δεν ανησυχώ καθόλου. Σε κάθε περίπτωση τα κεφάλαια που θα χρειαστεί δεν θα υπερβούν τα ¤3 έως 3,5 δισ.
Δ. Το σύνολο των κεφαλαίων που μπορεί να απαιτηθούν, στα κακά σενάρια, φτάνει μεταξύ ¤6 έως και ¤8 δισ. Ποσό απόλυτα λογικό και στα πλαίσια του "αναμενόμενου".
Ε. Ακόμη και αν δεχθούμε πως μέχρι το τέλος του έτους θα επαληθευτούν οι χειρότερες προβλέψεις και σενάρια, το σύνολο των κεφαλαίων που αναμένεται να απαιτηθούν δεν ξεπερνά τα ¤10 δισ. Αν θυμηθούμε τα ¤10,9 δισ. που υπήρχαν στο Τ.Χ.Σ., αντιλαμβανόμαστε πως δεν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι ανησυχίας. Αν θέλει κάποιος να ανησυχεί, θα πρέπει να περιμένει τις επιπτώσεις του νέου προγράμματος χρηματοδότησης. Αυτές όμως δεν θα φανούν πριν την επόμενη χρονιά. Και ο χρόνος μέχρι τότε είναι μακρύς. Με δυσκολίες αλλά και ευκαιρίες. Για βελτιώσεις και διορθώσεις.
Από τα παραπάνω είναι ευνόητο πως τα πράγματα είναι αρκετά καλύτερα από ό,τι φανταζόμασταν όλοι. Και όσοι ανησυχούν δεν έχουν ουσιαστικούς λόγους να αισθάνονται φόβο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους υπαίτιους αυτής της κατάστασης επειδή την "γλυτώσαμε φτηνά". Οι ευθύνες υπάρχουν, είναι βαρύτατες και, όταν έρθει η ώρα, πρέπει απαραιτήτως να αποδοθούν. Να αποδοθούν με δικαιοσύνη αλλά και αμείλικτη σκληρότητα.
Προς το παρόν όμως, ας κρατήσουμε ότι η κατάσταση μοιάζει να δείχνει προς ένα, κάπως λιγότερο σκοτεινό, μέλλον. Με αυτή την λογική, ελπίζω και εύχομαι η προσπάθεια της άτυπης αυτής ομάδας και αυτό το κείμενο, να βοηθήσουν όλους να έχουμε ένα καλύτερο καλοκαίρι."


https://www.capital.gr/story/3046160...urisma-i-mousi

[vagmag]

καλό το άρθρο...
καθόλου εμπεριστατωμένο κατά τη δική μου γνώμη....
Πολλές γενικότητες, πολύ ασάφεια, πολύ θεωρεία, αλλά καθόλου νούμερα.

Το μόνο που μου μοιάζει, είναι μία προσπάθεια να ηρεμήσει ο κόσμος....

Αν θέλουν 2-3,5 δις, αν θέλει 8 δις στη χειρότερη , γιατί περιμένουμε 25 δις από το εξωτερικό;;;